| Vorige nummer | Volgende nummer | Overzicht | Online zoeken |
Bie ons op 't durp
'k E zò à 's 'edocht bie m'n eige, wae mot dat noe nae toe mie de landbouw, à je ziet wat à t'r zò à omgaet op de wereld. Ee, mie Kossemisse dan 'ei je nie zò vee om 'anden, en zò tegen 't ende van 't jaer, dan kà je toch wè 's van die gedachten èn, ee ? En à je dan in de krante leest van al die fejiessementen en zò, en à j' oort, dà de beste plekken glad niks mi bin, dan mò 'k je zeggen: zò 'eit 't toch nog nooit 'ewist. Nie, dà 't altied goed was, 'o mae. 'k Zou d'r van mee kunne praeten, van vroger jaeren, à d'r van d' oest gin klap terechte kwam. Mae kiek, dan doch je: 't kommende jaer beter, en dan was 't òk dikkels beter. Mae noe zie je d'r zò niks gin veruitgang in. En 't is òk à overal eender, da's 't beroerste. En daevoe motte ze bie mien nie ankomme mie 'ulp van de regeerienge. 'k Zi nie zeggen, dà dat niks zou geven, 'oor. Mae 'k gloave dit d' eele toestand d'r gin 'aertje beter deu zou worren. Ze motten de centen toch 'ier of daer vandaen 'aelen, en à je noe toch weet, dà ze 't alle gaere van de boeren motten èn, dan worren me dae òk à niet beter deur. Nee, à je 't mien vraegt, dan motte ze al die invoerrechten en dà tuug oprume. Dà lieken toch nae niks, en da's voe alle boeren in alle landen glieke.
Afijn, ik kan ik t'r gin veranderienge in brienge. Mae à'k 'et toch zo 's anzie, al die rieke boeren 'ier romentom, die elk jaer overnieuw d'r geld bie motten doen, en dà dan 'ulder plekke nog verkocht wor, dan is 't toch vreed dà 't bar is.
En dan zà'k nog mae zwiege van d'errebeiers, wan dà's òk nog zò wat. Die menschen motten toch òk leven, weet je.
Mae à je 't noe mien vraegt, dan kà je nog 't beste je gedoetje aa de kant doen, voedat te laet is, je weet noe wat à j'eit, en dà's wè nie vee, mae je kan 't kommende jaere binae niet aventure. Je zà zeggen, 'oe komt 't 'n dae noe zò allemaele an, mae dà zà 'k je is gauw vertellen. Ik was gisteren bie 'n rieken boer 'ier buten 't durp. D'r was vee volk, wan je mò begriepen, dà 't koapdag was. Ik è d'r nog van 'eweten, dà d'n ouwen veertig bunder land kocht, alleenig omdat t'n 't Pier Snot nie gunden. Afijn, 'k doch, 'k mot dà toch òk 's zien, en 'k kwam net toen de stee en 't land verkocht wazzen. Mae toen begosten ze an 't 'uusraed. Da stieng allegaere in de schuur, en toen 'k t'r bie kwam, stieng de vrouwe te schreeuwen bie de ouwe wiege. En dà gae je dan toch aen j'n 'arte, zie je, en ze zee : Pier, Pier, à je dat noe toch ooit kunnen dienke, dà wulder nog 's zò tenauwen zouë kommen? Ik zegge: neent, neent, 't is vreed, en toen bin ik mae gauw deur 'egaen, wan 'k m'n eige bienae nie goed 'ouwen. En noe mò je nie dienke, dà'k zò kleinzeerderig bin, glad nie, mae julder stadsche menschen kunne toch nie begriepen wat à de boereplekke voe 'n boer is. Afijn, 'k schee d'r maer uut. De groetenisse.
PIER VAN 'T HOF
Zeeuwsche Omroep
Hallo! Hallo! hier is de persdienst van den officieelen Zeeuwschen Omroep. Het verder vertellen van deze berichten is geoorloofd.
In een Vlissingsche debatingclub kwam aan de orde de vraag: "wat is een tekort?" 'n Bevredigende oplossing werd niet verkregen. Niet erg snugger! Wij zouden hebben geantwoord: "Een tekort is datgene wat je hebt. wanneer je niets hebt.
Uit Oud Vosmeer ontvangen wij in geuren en kleuren een wonderbaarlijk verhaal over een landbouwerspaard, dat schitterend geopereerd is door een veearts, die alle mogelijke soorten versteeningen wist te constateeren en buit te maken. Het spreekt vanzelf, dat dit paard wel door een handelaar in bouwmateriaal gekocht zal worden.
Uit Kortgene vernamen wij, dat de bazar der jongemeisjesvereeniging zoo geanimeerd verliep, dat de vloer van het gemeentelijk gymnastieklokaal ingezakt is. We gelooven wel, dat B. en W., die nu met een strop van f 250,- zitten, van harte hopen, dit de animo in hun gebouwen voortaan een anderen nooduitgang zoekt.
Zaterdag, zoo telegraleerde men ons, is te Kattendijke de electrische stroom met eenige feestelijkheden ingeschakeld. Wanneer de aangeslotenen dit voor 'n gewoonte houden, kan het een vroolijke geschiedenis te Kattendijke worden. Als men nu maar waakt tegen de katterigheid!
Een verzegelde depèche, uit Zeeuwsch-Vlaanderen, aan ons adres verzonden, hield het bericht in, dat de ontvanger der belastingen in Groesbeek verplaats is naar Oostburg. Daar zal een reuze-kraan voor noodig geweest zijn!
Uit Philippine bericht men ons, dat een gewestelijk blad een slager aldaar valschelijk beticht had, ondeugdelijk vleesch te hebben. 0, o, wanneer zal men het in die streek toch eens afleeren dadelijk persoonlijk te worden.
Men meldt ons uit Hoedekenskerke, dat de Raad besloot om, ter verbetering van de dorpsverlichting, aan enkele ingezeten te verzoeken, de heesters nabij de lantaarnpalen te snoeien. De aardbeien bedjes mogen nog gelaten worden zooals ze zijn.
De Goesche Oudheidkundige vereeniging heeft voo haar museum beslag weten te leggen op den moerbeiboom van Jcoba van Beieren, die onlangs bij 't voormalige slot van Ostend gerooid is. Wanneer de concierge de houtluis op een afstand weet te houden, hopen de minnaars der vervlogen eeuwen, dat de bhoom tegen het voorjaar weer in het blad schiet.
Tot de volgende week, dames en heeren'
DE GOESCHE PLUIMVEEMARKT
Goes heeft behalve z'n gewone weeklijksche graan- en lappenmarkt, ook een pluimveemarkt, die vooral tegen Kersttijd druk is. Heel wat tamme eenden, die voor wilde zullen doorgaan bij den Kerstdisch der stedelingen en volle kisten en manden tamme konijnen, die als hazepeper zullen worden opgediend, komen nu aan. Ook werkelijke hazen, ganzen en kalkoenen, alhoewel meer sporadisch. De handel gaat vlot voor stad en buitenland. Zeeuwsche koopers zien we er weinig. Maar juist daarom vestigen we met deze serie foto's ook eens de aandacht op 'n pluimveemarkt in eigen omgeving, al laten we ons ook geen eend voor een gans of een konijn voor een haas aansmeren.
KOSSEMISSE
Mina, gee 's gauw m'n schorte!
Kossemisse kom wee an:
Vorsche soppe op 'et viertje,
Reuzelbollen in de pan.
Zummen wee 's lekker eten.
Zet de korpenduus mae klaer;
je zà zie, voe dà m'n 't wete
Zitte me in 't Nieuwejaer.
Buten lei 't stik onder d'iezel:
Je zà zie, dat 't vrieze gaet;
'k E zó straks 's rond 'eloape,
d'r sloge vonken uut de straet.
't Is voe ons 'n tied van rusten,
't Naejaerswerk is lang 'edae;
A 't 'et veurjaer wee gae komme,
pakke me wè nae de spae,
Stae me wee voe dag en dauwe
in de kouwe en de mist;
Is 't wee 'eele daege werke of
't nooit winter is 'ewist.
Gooi mae gauw 'n blok of tweeë
op 'et kossemisse-vier;
Straks wee leve 'm'om te werke.
Mae noe is 't voe ons plezier.
P. B.
AXEL.
Toen 'k d'r voe d'eeste keere kwam
Stieng 'k toch wè te kieken;
Al die wuven op d'r rik
Van die groate wieken,
Van die vlerken leken 't wè
'k Doch, wà zumme 'n noe toch è,
'k Wist nie wazze mieken.
't Is toch wè 'n mooien dracht,
Zukke groate vleeken.
'k E m'n oagen uut m'n 'oot
Nae dà volk 'ekeken.
'k Doch zò, wacht mae, zo medeen
Zà je 't è, dan vliegt d'r een
Weg, en is 't bekeken.
Mae ze dochten d'r nie an,
En ze liepe kalmpjes an,
Net as onze meiden.
Wae die vleeken dan voe bin,
Dat è 'k nooit begrepen
Toen 'k t'r langs kwam, è 'k t'r in
Stiekemjes genepen.
Mae ze voelden 't bliekbaer nie.
'k Zegge je, 'k kan d'r nie bie!