Srarijden op Schouwen

De Stra-feesten zijn weer in de meeste dorpen van West-Schouwen gehouden. Na een periode van inzinking is er de laatste jaren eenige opleving gekomen in dit eeuwenoude gebruik, waarvan zich het ontstaan in het grijs verleden verliest. Gissingen van allerlei aard omtrent beteekenis van dit voorjaarsfestijn zijn gemaakt. Het woord strarijden doet denken aan strandrijden, wat met de handeling overeenkomt. In een lange rij trekken de strarijders met hun rossinanten naar het strand, waar de paarden in zee worden geleid om de pooten te spoelen, als omstandigheden van het weer en van den waterstand het toelaten. En de gewone verklaring van dit gebruik luidt, dat de paarden in het zilte nat een geneesmiddel vonden tegen de gevreesde paardenpootziekte, welke door het lange verblijf in den stal tijdens den winter kon optreden. Maar een meer wetenschappelijke verklaring brengt het woord "stra" in verband met het Latijnsche woord "lustratio", waarmee dan bedoeld zou worden, dat de Romeinen reeds op deze manier hun paarden reinigden, en het strarijden een voortzetting van dit Romeinsche gebruik zou zijn. Hoe het ook zij, wij achten het gebruik aardig genoeg om er toe op te wekken, dat dergelijke ceremoniën door het Zeeuwsche volk in eere worden gehouden. Eenige foto's mogen voor de overigens eenvoudige rijjool spreken.

Sport van de week

Een koude, scherpe wind maakte het verblijf op het voetbalterrein niet bijzonder aangenaam. Voor den speler, die eenigen tijd werkeloos moest toezien in de op dezen Zondagmiddag heerschende koude, was het al evenmin prettig. Daarbij komt nog, dat het terrein, hoewel niet onbespeelbaar, tamelijk hard was. De spelers durfden zich dan ook niet geheel geven en waren bang voor een val op de keiharde kluiten. De eenigszins terughoudende speelwijze geeft ook het spel direct een matten schijn.

De bal maakte vaak onberekenbare sprongen, waardoor de spelers alle controle over den bal misten. Een aardige aanval kon soms door een niet voorziene manoeuvre van den bal geheel in elkaar vallen.

Het waren Axel en Middelburg II, die elkaar op 't veld achter de Meelfabriek ontmoetten. De groen-witte reserves bengelen onder aan de ranglijst van de 3e klasse A, terwijl Axel de zwaarste concurrent van Terneuzen heet te zijn. Theoretisch hebben de oranjetruien nog kans. Alleen hun wedstrijd tegen Terneuzen verloren zij met 3-0. Wij gelooven evenwel niet, dat de Terneuzenaars zich erg bang behoèven te maken. Tusschen hun spel en dat der Axelaars is nog een groot verschil. Terneuzen geeft heel wat aantrekkelijker en productiever spel dan Axel. Het was dan ook een heel zwak Middelburg II, waarvan we nu de Axelaars zagen winnen. In geen van belde ploegen zat veel spel. Meestal liepen de spelers als schapen door elkaar, zonder dat van combinatie eenig spoor te ontdekken was. De uitslag in 't voordeel van Axel moge volgens de ranglijst te begrijpen zijn, naar het spel van dezen wedstrijd te oordeelen, had Middelburg II evenwel ook een puntje verdiend.

De Axel-voorhoede beschikt niet over voldoende combinatie-talenten, terwijl te veel in kort spel heil wordt gezocht. Meer open spel, vlugger gespeeld, schept meer kansen. De schoten van de Axel-voorhoede waren wel hard, doch meestal slecht gericht. Keeper de Jonge was trouwens voor hen een struikelblok. Deze doelman durft waar het noodig is, risico's te nemen. Zijn zicht op den bal is echter wel zoodanig, dat er niet al te veel gevaar uit voortvloeit. Zijn collega aan de overzijde is niet van minder kwaliteit. Prachtige schoten werden even prachtig gestopt. Na de mooiste aanvallen, besloten met een verrassend schot, belandde de bal steeds in veilige haven, i.c. de handen van den Axel-keeper. Het spel van den Middelburg-aanval was voor hem niet verrassend genoeg. De mooiste schoten zagen we van Maas op den Middelburgschen rechtervleugel. De geheele rechterzijde van het M. XI-tal was trouwens het sterkste deel met Maas, v. Giezen en Jansen. Laatstgenoemde speelde op de backplaats een solide partij. Rab leek ons beter in de voorhoede dan achter.

De Axel-verdediging leverde tamelijk goed werk, terwijl beide middenlinies zich al teveel op verdedigen toelegden. Het moge zoo nu en dan al eens redding gebracht hebben bij een aanval, o.i. hadden de backs, wanneer zij alleen hadden gestaan, evengoed het werk af gekund. De meerdere aandacht voor den aanval zou het spel aan weerszijden zijn ten goede gekomen. De Axel-mannen waren steeds een tikje vlugger dan de Middelburgers. Vooral de spil van de laatsten was erg traag. Een beetje hardloop-training zou hem goed doen.

Ijdelheid der

Ijdelheden

"Janne was 'n bitje groazig,

en ze gieng te graeg nae stad,"

Zee d'r moeder, vette Piete,

"Mie die meid ei j'altied wat."

En noe wou ze op d'r burgers

mensche lieve, wat 'n tied!

iedelied der iedelieden,

't Is ál iedelied -

"Toen kwam Janne mie 'n vriejer.

Tsoeg! een jongen uut de stad!

Zee d'r moeder, vette Piete,

"Mie die meid ei j'altied wat,"

En noe wou z'er mee gae trouwe!

mensche lieve wat 'n tied!

iedelied der iedelieden,

't Is ál iedelied -

En werentig, 'ulder trouwden

en ze gienge nae de stad!

En d'r moeder Piete, bromde:

"Mie die meid ei j'altied wat!"

En noe á zen zeun 'ekrege;

mensche lieve, wat 'n tied!

iedelied der iedelieden

Mae ie 'eet toch: Piet!

B. P.

Zeeuwsche Omroep

Hallo! hallo! hier is de persdienst van den officieelen Zeeuwschen Omroep. Het verder vertellen van deze berichten is geoorloofd.

Men meldt ons uit Terneuzen dat een raadslid per advertentie in het plaatselijk blad een wethouder uitnoodigde om een openbare vergadering bij te wonen, waarin gesproken zal worden over de vorige raadszitting. De bijeenkomst zal natuurlijk gehouden worden in het gebouw van den Nederlandsche bond voor herkauwers.

Uit Middelburg vernamen wij, dat nu reeds voor de derde maal de halve stad naar den Schouwburg stroomde, om te genieten van "De kleermaker en de kabouters". Sommigen zullen hierin een opleving van het kannibalisme zien, doch wij gelooyen dat het meer de begeerte naar een nieuw costuum tegen Paschen is, die de Middelburgers dreef.

Het departement van Defensie verzocht ons uit te zenden, dat deze week zal worden geschoten met geschut (dus niet met spek) geplaatst op den Westelijken oever van de Vlissingsche Marine-haven en zoo noodig (ze zijn geschikt) op 25 en 26 Maart niet geschut ten Z. van 't licht op Kaapduinen. Ten gerieve van de badgasten onder onze lezers gaven we gaarne dit bericht door.

Bij Koninklijk Besluit is in onze provincie een mevrouw benoemd tot plaatsvervangster van een dijkgraaf. Waar gaan we heen? De democratische tijd heeft wel sinds lang niet veel ontzag meer voor graven (foto-graven uitgezonderd) maar dat men nu een gravin aan den dijk zet, vinden wij toch wel heel sneu.

In Zeeland gebeuren rare dingen. Zoo seint men ons uit Aagtekerke, dat op een vergadering van den Vrijwilligen Landstorm een paar koningsschutters op uitbundige wijze gehuldigd zijn. En dat wil dan nog ons Vorstenhuis tot stut en steun strekken!

Het Zeeuwsche kiezerskorps heeft een ware slachting aangericht onder de zittende leden der Provinciale Staten. Weinig heeren van 't oude corps zullen straks weer ter Abdij optrekken. Wanneer men het thans op de Griffie over het vreemdelingenlegioen heeft, dan weet ieder, dat daarmede het nieuwe Provinciale College bedoeld wordt.

Voor eenige jaren heeft in 's Gravenpolder bij een dorpsruzie een jongen iemand met 'n oude parapluie geslagen. Vorige week is deze oude koe door den advocaat van Gedeputeerden in tegenwoordigheid van den Raad van State uit de sloot gehaald en pleiter sprak toen van een botsing waarbij partijen slaags raakten, zoodat van politie-zijde moest worden ingegrepen." Nog eenige jaren en Gedeputeerden onthullen in 's Gravenpolder een monument voor de onbekende gevallenen, stichten een tehuis voor de oud-strijders en deelen oorlogsdecoraties uit.

Uit Scherpenisse meldt men ons, dat de aandeelhouders van het muziekgezelschap "Eendracht" besloten hebben, de instrumenten nog niet te verkoopen, maar op te bergen totdat de koperprijzen weer gestegen zijn. Over 't lot der muzikanten is nog niet beslist. Gelukkig zegt het spreekwoord: "Wanneer de "noot" het hoogst is, is de redding het meest nabij."

Tot de volgende week, dames en heeren.