Ons Zeeland 1936, Ons Zeeland Panorama, jaargang 1936, nummer 19, 7 mei 1936
ZEEUWSCHE OMROEP
Hallo! hallo! hier is de persdienst van den officieelen Zeeuwschen Omroep. Het verder vertellen van deze berichten, in welken vorm ook, is geoorloofd.
Men meldt ons uit Zierikzee, dat daar de eerste postzegel-automaten in Zeeland geplaatst zijn. Voorloopig kan men er alleen frankeer- en geen post-zegels uit bekomen.
Eerst moet zeker nog een vergunning aangevraagd worden!
Uit Borsselen deelde men ons mede, dat eerlijke vinders niet minder dan 67 lange Noorsche balken, die aangespoeld waren, bij den burgemeester gebracht hebben.
Het is altijd gemakkelijk, wanneer je balken bij de hand hebt; weet je bijvoorbeeld geen weg met je geld, dan kan je het daar over gooien!
Toen de vorige week het Goesche crisiscomité werd opgeheven, bleek er een batig saldo te zijn van tweeduizend gulden.
Een crisiscomité is bepaald nog de eenige zaak ter wereld, waar winst uit te behalen is!
Onze correspondent te Zoutelande schrijft ons, dat daar 's avonds tegenwoordig twee nachtegalen te beluisteren zijn.
Dat is nog niets vergeleken bij de buurt, waar omroeper dezes woont. Zoodra het een zoele avond is, hoort hij uit 21 open ramen de luidsprekers kwinkeleeren!
Als een meteorenregen duurt de val der schoonmakende dames in Zeeland voort. De "laatste schoone" is tot dusverre in Ierseke ter aarde gestort. Als bijzonderheid wordt nog meegedeeld, dat zij het vorige jaar op dezelfde plaats bij dezelfde familie gevallen is.
Al doende leert men tradities handhaven!
Wij vernamen uit Krabbendijke, dat belangrijke haven verbeteringen op het werkprogram staan. Men praat over betonnen beschoeiing en een nieuwen vleugel. De laatste zal, na aangebracht te zijn, door Willem Andriessen in gebruik worden genomen.
In een vinnig gestreden strijd op het groene laken in hotel "Au port" te Philippine is "Krijt op tijd" uit Terneuzen door "Elk naar zijn krachten" verpletterd.
Wanneer de Terneuzensche club haar naam met eere draagt, zal zij heel wat zakdoeken noodig hebben gehad om de oogen te drogen!
Een medewerker te Biezelinge schreef ons, dat men in den Everdijkschen hoek vanmorgen voor het eerst den koekoek heeft vernomen.
Hoeveel eeuwen zal het nog duren, eer men daar iets van de radio hoort?
Te Souburg is een wielrijdend werkman op den hoek van het Oranje-plein door een auto geschept.
De chauffeur was natuurlijk een kruidenier!
Men seint ons uit Middelburg, dat een "gemeente-eend" in den tuin van een advocaat dertien eieren uitgebroed heeft.
Nu kon toch eens wettig worden vastgesteld, dat overheidspersoncel alles-behalve arbeidsschuw is.
Tot de volgende week, dames en heeren!
Zeeuwsche sport
Een enkele plof van één of ander aftandsch voertuig, dat eens den naam van motorrijwiel droeg, is al voldoende om den motorenthousiast de ooren te doen spitsen en zijn aandacht naar het ploffende geval te trekken.
Wat zou dan niet een motorwedstrijd zijn aandacht trekken? Als het de Zeeuwsche T.T. is, welke verreden wordt op het onvergelijkelijke circuit van Walcheren, dan is geen Zeeuwsche motor-man meer te houden. Bekende gezichten, welke men kent als die van de jongemannen, die dag aan dag langs de Zeeuwsche wegen dwalen met hun knetterende en puffende voertuigen, dikwijls de schrik van den voetganger, ontmoet men natuurlijk bij zoo' n wedstrijd. Zij steken hun bewondering én voor de rijders én voor de motoren niet onder stoelen of banken en men kan het hun aanzien, dat deze middag hun een maximum aan genoegen verschaft. Men moet ook al weinig sportief gevoel hebben, als men niet in bewondering geraakt voor de prachtige machines, welke op zoo'n dag vereenigd worden en als men ziet, wat de motor-kunstenaars er uit weten te halen.
Wat moeten de kerels, die over het hobbelige terrein, vol van kuilen en putten met plotselinge, scherpe bochten, waarachter onverwachte hindernissen opduiken in den vorm van steile diepten gevuld met het voor een motor zoo verraderlijke losse zand, hun zware machines volkomen weten te beheerschen, over een kracht en behendigheid beschikken.
Soms sprongen de machines over kuilen en putten met een formidabele snelheid om wringend en slingerend neer te komen. De toeschouwer rilt en heeft zijn verwachte sensatie, de motorrijder klemt de tanden op elkaar en met inspanning van alle krachten weet hij zijn woeste paard te temmen.
Als zoo'n moeilijkheid is overwonnen kan men het den rijder aanzien, dat hem zoo'n manoeuvre genoegdoening verschaft. Dit is het, wat hij in zijn sport zoekt. Met een maximum aan snelheid volkomen zijn motor weten te beheerschen en volledig geconcentreerd op dit zware werk draait hij zijn rondjes af.
Tachtig kilometer over 20 ronden verdeeld, in bochten en kronkelingen uitgestippeld door het schitterende duinlandschap bij Oranjezon. De kerels, die hct best hun motor beheerschen, pikt men er reeds na de eerste ronden uit. Beter is het te zeggen: de rijders die het terrein beheerschen. Rijden kunnen ze allen, maar de één heeft zichtbaar meer vertrouwen op zijn motor: dan de andere.
Men kan het een Eysink, Roest, Wittenberg en anderen aanzien, dat zij een blind vertrouwen hebben in de machines welke zij berijden. Die geeft hun geen zorg en daarom weten zij zich zoo volledig op de gesteldheid van het terrein te concentreeren. Na enkele ronden kennen zij het circuit, weten de moeilijke punten en slaan zij er zich meteen bewonderenswaardigen bravour doorheen. Zij, die den meesten durf toonen, behalen de beste resultaten.
Het beste is 't te zien op de moeilijkste punten, waar het publiek, dat sensatie speurt, zich dan ook opstelt. Maar ook en misschien nog mooier op de rechte stukken, waar uit de machines de groote snelheid gehaald wordt. Zooals Eysink reed, kalm, rustig en vol aandacht, is hij ongenaakbaar. Ook Roest is een mannetjesputter gebleken, toen hij in een enerveerende race een paar ronden achterstand inhaalde. Timmer, in zijn klasse de groote man, die onmiddellijk gevolgd werd door Verlaan, maar die 'n grooteren concurrent in Wittenberg gehad zou hebben, als de laatste niet door een valpartijtje te veel verloren had.
Wij hebben hem de laatste ronden zien rijden op een geweldige manier. Het was huiveringwekkend, zooals hij in dit moeilijke terrein te keer ging. Wat een snelheid, wat een durf, dat was pas motorrijden! We hebben veel moois gezien dien middag, maar Wittenberg heeft ons de meeste bewondering voor deze sport bijgebracbt. K.N.M.V. en M.C. Scheldegouwen schonken den liefhebbers 'n schitterenden sportdag, welke veel belangstelling trok, doch nog meer belangstelling verdient.