Ons Zeeland 1936, Ons Zeeland Panorama, jaargang 1936, nummer 40, 1 oktober 1936
In den Vlissingschen Schoolwerktuin
Dat lijkt voor den leek nu misschien niet anders dan een eenigszins overbodige, lichtelijk overdreven liefhebberij, waar wel niet zooveel op tegen is, maar die ook niet zooveel serieuze aandacht verdient. Maar 'n enkel bezoek aan een schooltuin zal hem van zoo'n meening genezen. Wie maar een oogenblik de stemming ondergaat, de sfeer aanvoelt, die er in den schooltuin heerscht, beseft onmiddellijk, dat er hier temidden van de kleurige bloemen en het sappige groen een geslacht gekweekt wordt, gaver, zuiverder en frisscher, gezonder en evenwichtiger, dan de school alleen vermocht af te leveren.
De schooltuin blijkt niet alleen een middel tot ontwikkeling van kennis en een gezonde bezigheid, maar een opvoedingsmiddel, dat de in programs verstarrende school dringend behoeft. En niet het feit, dat ouders en stadspolitie zooveel minder last hebben van de lusteloosheid, het kattekwaad en de vernielzucht, de onbeschaamdheid en baldadigheid der kinderen, is het gelukkigste resultaat van deze natuur-paedagogie, maar het feit, dat er een geslacht in de maatschappij komt van menschen, die in den primitieven en gezonden, en daardoor veredelenden, dagelijkschen omgang met en teedere verzorging van de natuur 'n karakter kregen, waaraan de minderwaardige trekken vreemd zijn, die anders de oorzaak waren van kwajongenslast in de jeugd, van ruwheid en onbeschaafdheid in het latere leven.
Dat wordt de overtuiging van hem, die de schooljeugd in zulk een ongedwongen maar toch voorbeeldige orde, in hartelijke toewijding en overgave, met opmerkzaamheid en zorg het werk in de tuintjes verrichten ziet.
En dat is de reden, waarom nooit genoeg kan worden gedaan om te zorgen, dat dit instituut zich zoover uitbreiden kan, dat straks geen enkele aanvrager van een tuintje meer afgewezen hoeft te worden.
Daarom hebben wij zoo graag gevolg gegeven aan de uitnoodiging om aan de Vlissingsche schoolwerk-tuinen eens 'n serie opnamen te wijden.
De Vlissingsche jonge harten heeft deze instelling stormenderhand veroverd en zelden ontbreekt er iemand op de wekelijksche werk-uurtjes. Er wordt gewedijverd in het telen van aardappelen, kroten, snij-biet en tuinboonen, van kool en peulvruchten, maar vooral ook van velerlei kleurige bloemen.
Elke leerling heeft de beschikking over 10 vierkante m grond en de opbrengst daarvan is voor moeder, die haar spruiten graag ziet thuis komen met een feestelijk bouquet of met een maal groenten en daarvoor heeft zij, met plezier de kleine wekelijksche bijdrage voor huur van den grond over.
Nog is het niet zoover, dat het ideaal van den leider, den heer J. D. de Haan: iedere Vlissingsche scholier zijn eigen tuin, uitvoerbaar is, maar het dertigtal bevoorrechten, dat een ijver betoont, waarop de meester voor de klas wel eens jaloersch kan zijn, moge door den steun der stadgenooten weldra uitgroeien tot een eerste honderdtal!
Zeeuwsche sport
Reeds één van de eerste Zondagen van de voetbal-competitie moest in het water vallen. Na een tamelijk goeden vroegen morgen kwam na het keuren van de velden een echte Hollandsche regenlucht de horizonten vertroebelen en het was nog vroeg in den Zondagmorgen, toen de eerste druppels op de ramen tikten. Matineuze plannen werden uit het hoofd gezet of liever werden in bed uitgebroed. We hebben van een langen nacht, dank zij den regen, meegeprofiteerd. Maar hoe weinig vlug, om niet te spreken van hoe lui, we dan ook waren, toch zijn we gaan kijken of het groen-witte dundoek in de vochtige lucht wapperend kond zou doen van een toch te spelen wedstrijd.
Niet verwacht, bleek dit inderdaad toch het geval te zijn en konden we ons opmaken, om 's middags dezen kamp te gaan aanschouwen. Hoewel De Zeeuwen- Vlissingen op ons programma stond, zijn we ter Nadorst getogen en door de welwillendheid van één der Nieuwenhove-bewoners in staat gesteld om althans droog den wedstrijd te volgen. Een mooiere tribune dan die welke de villa's in Nieuwenhove vormen, kan men zich niet wenschen. Regen en modder waren oorzaak, dat de spelers al spoedig in een niet al te brandhelderen toestand verkeerden en dat verschillende doelpunten tot stand kwamen.
Middelburg zag dit jaar de eerste punten tegen zich gescoord, zij het slechts een drietal, dat ruimschoots compensatie vond in elf doelpunten vóór. Van de drie R.B.C.-doelpunten waren er twee "modder"-punten, omdat de doel-verdediger zich ten slotte in de modderkluiten niet anders dan op handen en voeten meer verplaatsen kon. Het eerste R.B.C.-doelpunt, tevens het eerste van den wedstrijd, was een juweel, dat na een keurig opgezetten aanval door een fraaien en goed gerichten kopstoot werd afgemaakt. Keeper noch verdedigers hadden er vat op. Het was een verrassing en bracht, omdat het indirect aanleiding werd tot enkele R.B.C..aanvallen, mede voortgekomen uit de gedachte tegen het gevreesde Middelburg wel wat te kunnen klaarmaken, eenige spanning en onzekerheid.
Zou Middelburg nu reeds gaan struikelen, heeft dit elftal de eerste weken boven zijn kracht gespeeld' Het kwam anders uit, toen de groen-witte defensie na het eerste doelpunt de grenzen van zijn gebied sloot en de aanvallers in het voorfront opdracht gaf om in de andere veste eenige gaten te slaan, als om te bewijzen, dat de eerste schermutseling, welke een treffer kostte, slechts een spiegelgevecht was. Het lukte ook schitterend en nog voordat de strijd half ten einde was, hadden de Roosendalers hun nederlaag te pakken door een serie keurige Middelburg-doelpunten.
Na rust zette de groen-witte eenheid, want dat was 't elftal, z'n zegetocht voort en de eene kogel na den anderen trof doel. De scheidsrechter, die overigens dezen gemakkelijken wedstrijd goed leidde, maakte toen den eenen buitenspel-blunder na den anderen, wat voor R.B.C. gelukkig was, anders was de score zeker tot een Nederlandsch record uitgegroeid. Wij hadden een zeer gunstige positie ingenomen en konden de operaties van de troepen van groen-witte strijders in het voorfront op centimeters nauwkeurig volgen. Regel 6 van de spelregels werd door den arbiter, die te veel lette op het moment, dat de speler den bal "ontving" en te weinig op het oogenblik, dat de bal "gespeeld" werd, nogal eens verkracht. Bij een zoo milden doelpuntenregen geeft een enkele druppel niet, maar als het er op aankomen zou, was dit zeker een bron van incidenten geworden. De aalgladde Vogel, wiens come-back we heel lang geleden, toen hij een zwakke periode had, reeds aankondigden, werd er telkens door geremd. Voorzoover de gladheid van het terrein er geen schade aan deed, was er toch spel te zien, dat bekoren kon, vooral in het begin.
Middelburg zien we zonder ongelukken kampioen worden; al is het nog vroeg in het seizoen, toch durven we dit reeds voorspellen. Een volgende maal wat over de andere Zeeuwsche clubs. Zondag kwam alleen Zierikzee met een gehavend team nog om een nederlaag naar Vlissingen 2, terwijl Goes tegen Hero het onderspit moest delven. T.S.C. klopte Breda, zoodat nu alleen Middelburg en de Zeeuwen nog ongeslagen zijn.
ZEEUWSCHE OMROEP
Hallo! hallo! hier is de persdienst van den officieelen Zeeuwschen Omroep: Het verder vertellen van deze berichten, in welken vorm ook, is geoorloofd.
Men meldt ons uit Clinge, dat het oude raadhuis afgebroken is en dat op het plein daarvoor een openluchtvoorstelling is gegeven, waarbij mooie acrobatische toeren maar vooral groote krachtdemonstraties werden vertoond.
Daar men dit misschien denken zou, verklaren wij bij voorbaat dat niet de raad aldus bezig is geweest.
Toen te Biervliet een veehouder zijn schapen in een klaverland liet grazen, traden er na eenigen tijd bij 'n tiental dezer dieren ernstige ziekteverschijnselen op, waaraan er verschillende bezweken.
Het onderzoek toonde aan, dat er nogal klavertjes-vier in deze wei stonden. Dit teveel aan geluk hebben de stomme beesten blijkbaar niet kunnen verwerken!
Onze correspondent te Vlissingen schrijft ons, dat een motorrijder, die op den Boulevard tufte, in het zoogenaamde haventje van Meyer is gereden, ten gevolge waarvan de man 'n hersenschudding opliep.
Niet altijd is het 'n geluk, wanneer men in een veilige haven belandt.
Een jongedame te Groede, die op reis wilde gaan, liep voor vijf minuten aan bij een familie-lid en zette haar koffer gemakshalve op het erf nabij een haag. Toen zij na 'n uur terug kwam, bleek de koffer verdwenen.
Daar er in Groede geen kruiersdienst bestaat, is men bevreesd dat het voorwerp gestolen is.
Te Wolfaartsdijk hebben de belastingcontroleurs zich Zaterdag onledig gehouden met het controleeren van de boodschappenmandjes der winkelende huisvrouwen en dienstmeisjes.
Daar men dit natuurlijk niet iederen Zaterdagmiddag kan doen, raden wij de autoriteiten aan, hun ambtenaren ook eens 'n keer met het thee-serviesje te latenspelen!
Te Ierseke heeft de burgemeester in eigen persoon en met een vriendelijke speech de veertiende tentoonstelling van Floralia geopend.
Een provinciaal blad bracht het bericht daarover onder den ietwat onhoffelijk aandoenden titel van "Bloemen en zwammen".
Te Sas van Gent is den eenen dag 'n orgeltje in het kanaal geraakt en den anderen dag een man "onder den invloed". Het eerste slachtoffer kon geen geluid meer geven, maar het tweede zong van "Die mooie molen" toen men hem op het droge getrokken had.
Het schijnt, dat een drank-orgel beter tegen kanaalwater kan dan een gewoon orgel!
Een Goesche winkelier, die duizend rookertjes in 'n fraai pakje op het Kerkplein had neergelegd met bestemming voor een vrachtrijder, moest deze week de vermissing constateeren.
Gezien het tijdstip van verdwijnen, mag men wel aannemen, dat, met de sigaartjes, de hoop ze terug te bekomen in rook is opgegaan.
Hier is nu niets meer aanwezig, waarom wij sluiten tot de volgende week, dames en heeren!