DE BEVELANDSCHE WEEK

Een windhoos boven Kruiningen; over onze nieuwe gemeenteraden in het algemeen; over die van Goes, 's-Gravenpolder en Kattendijke in het bijzonder.

De wind blijkt het dit jaar op onze provincie voorzien te hebben. Eerst was het een gedeelte van Zeeuwsch-Vlaanderen, dat geteisterd werd, en verleden week Zaterdag streek er een windhoos over Kruiningen, die eveneens niet onaanzienlijke verwoesting aanrichtte. Welk een kracht de windhoos had, kan uit de diverse berichten afgeleid worden. Zoo werd b.v. een landbouwer, die met zijn paarden in het veld was, opgenomen en voor de hoofden der dieren gedeponeerd in plaats van achter den ploeg. Een kippenren met hok werd circa 20 meter weggeslingerd, lessenaars, in de muziektent staande, deed de storm 200 meter verhuizen, een lighal van het Groene Kruis werd totaal ingedrukt. Ook de boomen in Kruiningen hebben het moeten ontgelden. In één boomgaard werden niet minder dan 31 fruitboomen ontworteld. Veel fruit ging in de verschillende tuinen op deze wijze verloren. Schade werd verder toegebracht aan enkele gebouwen en particuliere woningen. Gelukkig eischte de wind geen persoonlijke slachtoffers. De eerste uren na den storm zag het anders zoo rustige en regelmatige dorp er zonderling uit, doch spoedig werd met opruiming en herstelling een aanvang gemaakt. De touristen, die Zondag naar de gevolgen van het onverwachte Zaterdagsche bezoek gingen zien, troffen weinig abnormale afwijkingen meer.

Wel merkwaardig, dat de laatste jaren de windhoos zoo dikwijls van zich doet spreken. Zou hij een speciale vinding van onzen tijd zijn, of zou hij ook vroeger al den kop opgestoken hebben. Maakte men destijds wellicht niet zoo'n misbaar over dergelijke voorvallen?

x

De nieuwe gemeenteraden zijn de vorige week Dinsdag geïnstalleerd, en de gemeenteraadsleden hebben hun 4-jarige taak op de schouders genomen. Uit den raad zijn de wethouders benoemd en raadscommissies samengesteld. Voor de meeste plaatsen kan het bij deze algemeene vermelding blijven, doch op de eerste bijeenkomst van de gemeenteraden van Goes, 's-Gravenpolder en Kattendijke, wil ik hier even nader terug komen. In Goes, waar de raad een rechtsche meerderheid verkreeg wereen R. K. en een Chr. H. tot wethouder gekozen. Tegen deze samenstelling van het college van B. en W. kwam de V. B. in verzet, omdat de Vrijheidsbonders na de Christelijk-Historischen het sterkst vertegenwoordigd zijn in den raad. Voordat gestemd werd wees de heer Van Bommel van Vloten namens den V. B. de rechtsche partijen op de konsekwentie van haar plan. Samenwerking tusschen rechts en links wordt door de voorgenomen samenstelling van het college van B. en W. verbroken, zeide spr. Drijft de rechtsche meerderheid de verkiezing van twee rechtsche wethouders door, dan zullen de leden van den V. B. geen zitting nemen in de raadscommissies. En aldus is ook geschied.

De jongste wethoudersverkiezing heeft in de ganzenstad de partij-politiek ongetwijfeld scherp toegespitst. We kunnen er in de komende jaren pleizier van beleven.

In 's-Gravenpolder had de eerste vergadering van den raad een weinig rustig verloop. Wethouder Joziasse bracht een voorstel ter tafel, dat de openstelling van café's e. d. op Zondag kwam verbieden. Een heftige discussie ontspon zich hierover, doch het resultaat was, dat de heer Joziasse (St. Ger.) zijn zin kreeg. Tegelijk zegde hij toe in een volgende vergadering te komen met een voorstel, dat het dansen tot een onmogelijkheid zal maken.

Voor de vrijheid ziet het er in 's-Gravenpolder dus weinig rooskleurig uit.

Ten slotte dient in verband met de installatie der gemeenteraden, Kattendijke genoemd te worden. Uit de stembus kwamen twee nieuwe wethouders te voorschijn. Wie zich de onverkwikkelijke scènes herinnert van eenige maanden geleden, welke scènes o.a. voorkwamen uit een zeer slechte samenwerking tusschen burgemeester en wethouders, zal zich over deze verkiezing verblijden. Hopenlijk behoort de herrie in het college van B. en W. van Kattendijke thans voor goed tot het verleden. De Kattendijkers zullen bij eendrachtige samenwerking in het dagelijksch bestuur der gemeente winnen!

A. M. D.

DE KALENDER DER NOORDGROEP

De kermis; J. A. v. d. Valk overleden; J. A. van Zuijen overleden; over onze wethouders-verkiezingen; zij die niet vergaten.

De zware, thans eenige, klok van den stadhuistoren te Zierikzee heeft verschenen Maandag "den borgeren weer kond gedaan", dat de aloude kermis of jaarmarkt is begonnen en al is ze niet meer van dien omvang en belangrijkheid als een vorig geslacht heeft gekend, niettemin is de kermis hier nog bij zeer velen in eere. Pogingen, die meermalen aangewend zijn om ze korter te doen duren, hebben altijd nog schipbreuk geleden en het laat zich aanzien, nu in ons land op vele plaatsen de kermissen zijn afgeschaft, dat men wellicht in volgende jaren hier in mindere of meerdere mate uitbreiding krijgt, daar, naar wij vermoeden, de Zierikzeesche kermis nog wel een vrij lang leven is beschoren en de toeloop zoodanig blijft dat het voor exploitanten de moeite loont, hier een tent neer te zetten. De schouwburgbezoekers en die zijn er in den kermistijd hier altijd zeer vele, kunnen ditmaal extra hun hart ophalen. Het Rotterdamsche Hofstadtooneel komt met een uitgelezen programma, terwijl Bouwmeester op de Balie komt met zijn succesrevue: "Nou nog mooier".

x

Onlangs is te Zierikzee overleden de heer J. A. van der Valk, een verdienstelijk burger, die de sympathie van velen zijner stadgenooten bezat. De overledene was lid van het hoofdbestuur van den Bond voor Staatspensionnering, welke vereeniging hij in woord en geschrift heeft gepropageerd. Zoo was de onlangs te Renesse gehouden meeting zijn werk, zooals de heer Bouter bij zijn graf naar voren bracht, die verder gewaagde van de uitstekende kwaliteiten van den ontslapene, die hem wellicht hooger op de maatschappelijke ladder hadden gebracht als zijn leven was verlengd geworden. Ook was de heer Van der Valk jarenlang secretaris van den thans sluimerenden middenstandsbond.

x

Na nog de vergadering van den raad op Dinsdag 6 September te hebben gepresideerd, is des avonds de heer J. A. van Zuijen, burgemeester-secretaris van de gemeente Haamstede, plotseling overleden. Als collegiaal ambtgenoot, als ijverig ambtenaar in de verschillende betrekkingen (hij was ook ontvanger-griffier van den Westerenbanpolder en ontvanger der Ned. Herv. Kerk) en als gulhartig mensch, wist de overledene zich in wijden kring bemind te maken.

Hij bereikte slechts den leeftijd van 47 jaar.

x

Overal in den lande hebben de nieuw gekozen leden van den raad zitting genomen en zijn de wethouders al dan niet herkozen. Vooral deze laatste verkiezingen hebben op sommige plaatsen nog al wat stof doen opwaaien. Over de officieuse vergadering voor de wethoudersbenoemingen is op sommige plaatsen nog al wat te doen geweest en dan denken we daarbij aan Zierikzee, waar een groot deel der leden niet voor die vergadering was geciteerd, omdat men hen als dwarskijkers of dwarsboomers beschouwde. Voor de feitelijke vergadering waren de wethouderszetels al lang ingepakt en verzegeld, hoe ook de stemming in de nieuwe raad zou afloopen. Van evenredige vertegenwoordiging gesproken! Te St. Philipsland werden de beide aftredende wethouders niet herkozen, na welke verkiezing de twee oud-wethouders, plus een raadslid hun afscheid preekten, na pas hun intrede te hebben gedaan.

x

De burgemeester van Zierikzee, die tegelijk de functie vervult van voorzitter van het Bestuur der Visscherijen op de Schelde en Zeeuwsche stroomen, is kortgeleden, toen hij met het rijksvaartuig te Zeebrugge vertoefde, door de daar wonende visschers gehuldigd voor hetgeen hij in de bange jaren van 1914 tot 1918 voor deze visschersbevolking, die dien tijd te Zierikzee doorbracht met hun vaartuigen, voor hun heeft gedaan. Met fanfares, speeches en bloemen is hij door de eenvoudige visschers gehuldigd, waarbij op overtuigende wijze bleek, dat de hier ondervonden gastvrijheid en de geboden gelegenheid om hun brood te verdienen voor hun gezin, door op de Nederlandsche wateren hun bedrijf te mogen uitoefenen, nog niet was vergeten.

M. d. P.

DE WEEK OP WALCHEREN

Sombere Middelburgsche perspectieven ; wat in Zoutelande ontbreekt ; over gezondheid en garnalen.

Net zijn sombere perspectieven, die zich voor Middelburg openen en de twee bezuinigers hadden wel geen geschikter tijdstip kunnen uitdenken om in den gemeenteraad zitting te nemen dan nu. Het zal nu uitkomen of ze praktisch ook in staat zijn ingrijpende en beteekenende bezuinigingen aan te wijzen.

De gemeentebegrooting voor 1928 is door B. en W. aan den gemeenteraad aangeboden en zelden zal een begrooting er zóó ongunstig hebben uitgezien als deze. Men vraagt zich niet ten onrechte af, waar het op den duur heen moet met de financiën van Middelburg.

De opcenten op de personeele belasting werden van 50 op 60 gebracht. De Raad besloot hiertoe reeds in zijn vergadering van 6 September. Door deze verhooging gaat weer de verlaging, die het Rijk heeft ingevoerd, voor een groot deel te niet.

Maar er is meer. Zij, die zoo gelukkig zijn in de vermogensbelasting te vallen, zien de opcenten daarop van 50 op 75 gebracht. Geen klein verschil. Een verhooging voor deze categorie brengt altijd het gevaar, dat de vermogende ingezetenen, als de lasten te zwaar worden, de stad verlaten, waarvan omliggende gemeenten in vele gevallen profiteeren.

Maar bovendien zal de burgerij, die in de gemeentelijke inkomstenbelasting is aangeslagen, het volgend jaar van de niet geringe vermeerdering van deze belasting schrikken. Men rekene maar even uit De tegenwoordige aanslag gaat uit van een opbrengst in totaal van fl 475.000,-. Deze moet nu fl 600.000 worden!

De druk zal op den duur ondragelijk worden. Niet gaarne zou ik beweren, dat B. en W. of de oude gemeenteraad het geld over den balk hebben gegooid, al is het bijna belachelijk, om in zulke precaire financieele omstandigheden te spreken over wethouders-pensioen. De hoofdoorzaak der belasting-verhooging is zeker te zoeken in de steunverleening en werkverschaffing aan werkloozen.

Middelburg kwijnt. Zijn industrie maakt een tijd van malaise door. De economische hemel is voor Middelburg van wolken zwart. En niets wijst er nog op, dat de zon spoedig zal doorbreken.

x

Het veelbesproken Zoutelande heeft een eenigszins gewijzigden gemeenteraad gekregen. Ook onderging het college van B. en W. eenige verandering.

Een der nieuwe raadsleden, de heer Von Brucken Fock, maakte al direct van de gelegenheid, hem in de eerste de beste raadsvergadering geboden, gebruik om het pleit voor de badgasten te voeren, of beter gezegd, om Zoutelande nog wat meer als badplaats aantrekkelijk te maken.

Uit hetgeen dit raadslid zei, bleek, dat er in dit dorp nog primitieve toestanden bestaan. De badgasten en forensen weten b.v. niet, waar ze met het huisvuil moeten blijven.

De Duinweg, waaraan zoovele villa's en pensions gelegen zijn, is niet eens verhard. Men kan er met een auto niet of althans heel moeilijk komen. Uit het antwoord, dat de burgemeester gaf, bleek, dat in Zoutelande alleen dàn wegen verhard worden, als de belanghebbenden de helft in de kosten bijdragen. Geen kleinigheid!

Het blijkt dus wel, dat er nog veel in Zoutelande, al heeft het wat naam gekregen als opkomende badplaats, moet worden veranderd, wil het ook maar eenigermate rekening met onzen modernen tijd houden.

Maar de heer Von Brucken Fock had nog meer. Natuurlijk bracht hij de bekend geworden politie-verordening (Zondagssluiting, etc.) ter sprake. Deze verordening dient volgens hem gewijzigd te worden, want zij sticht geen vrede en rust, maar verbittering.

Ik geloof echter niet, dat hij daarin spoedig zal slagen.

x

De Prov. Keuringsdienst van Waren deed zeker goed behalve de visch ook aan de garnalen, die hier in groote hoeveelheid worden aangevoerd en geconsumeerd, aandacht te schenken.

Vlissingen en Veere zijn de havens, waar de garnalen aan wal worden gebracht. Ze worden reeds gekookt aan boord van de visscherscheepjes, terwijl deze nog op zee zijn. Bijzonder zindelijk kan deze kokerij in zeewater moeilijk genoemd worden. Maar de garnalen moeten vóór het gebruik nog gepeld worden. En als dit pellen op vieze wijze geschiedt, is het erger. Aan dit pellen der garnalen schonk de Keuringsdienst dan ook de meeste aandacht.

Een deel der garnalen wordt te Vlissingen en Veere, een ander deel te Arnemuiden gepeld. Geschiedde dit werk nu in een behoorlijke inrichting, waarin ook gelet werd op de eischen der zindelijkheid, dan was de zaak gemakkelijk na te gaan. Maar het heeft in de woningen plaats. En wie nu de visscherswoningen in Arnemuiden kent, begrijpt dan de rest wel. Dat zijn in de meeste gevallen kleine, bedompte één-kamerwoningen, waarin gekookt, gegeten, geslapen en gewasschen wordt.

Dat garnalenpellen beteekent voor de visschersbevolking nog wel wat. In 1925 werd te Vlissingen alleen aan loon daarvoor plm. fl 7500.- uitbetaald.

Ik hoop, in 't belang der volksgezondheid, dat het aangekondigde onderzoek van en toezicht op het garnalenpellen inderdaad wat beteekent. Maar afdoende kan het, gezien de bemoeilijkende omstandigheden, niet zijn.

v. d. A.

DE WEEK IN ZEEUWSCH-VLAANDEREN

De tweede verkiezing te Aardenburg; een opzienbarende verkooping; over de feesten in Hulst; burgemeester en de raad.

Als dit nummer onder de oogen der lezers komt, heeft men in Aardenburg den tweeden gang naar de stembus voor de verkiezing van Raadsleden gemaakt.

De Kroon heeft in hoogste instantie uitspraak gedaan en de gepleegde onregelmatigheden bij de eerste Raadsverkiezing van zóóveel beteekenis geacht, dat een tweede stemming nodig werd geoordeeld. Door deze beslissing is zeker het rechtsgevoel van velen in Aardenburg maar ook van buiten dit stadje, die aandachtig al het over deze kwestie geschrevene lazen, bevredigd.

Zelfs een blad als de Standaard, dat gezwegen heeft, zoolang Ged. Staten en Raad van State nog geen uitspraak hadden gedaan, komt nu in een artikel, blijkbaar van de hand van den heer H. Colijn, met een afkeuring van hetgeen van R. K. zijde is misdreven. Het blad geeft tevens den raad aan de A. R. Aardenburgsche kiezers, om zich nòch aan A, nòch aan B te verkoopen, maar geheel vrij te blijven.

Er wordt nu gestemd volgens de in April ingediende candidatenlijsten. Vereenigen alle candidatenlijsten evenveel stemmen op zich als den eersten keer, dan is de uitslag niet twijfelachtig, mits alle maatregelen ter voorkoming van fraude genomen worden. Aardenburg krijgt dan voor vier jaren een Protestantsche meerderheid in den Raad.

Opmerkelijk is, dat er nu (vanaf 6 September) geen gemeenteraad in Aardenburg bestaat. De Burgemeester, zonder wethouders en raad naast zich, kan zich nu Mussolini in 't klein gevoelen.

x

Den eersten van deze maand is een dag, die in de geschiedenis van de fokkerij van het zware trekpaard in Zeeuwsch-Vlaanderen niet spoedig vergeten zal worden. Toen zijn n.l. de beroemde paarden uit den even beroemden fokstal van Van Dixhoorn te Axel publiek verkocht. Er was voor dezen verkoop reusachtige belangstelling, die echter niet kan goed maken het verlies, dat de paardenfokkerij op dien dag geleden heeft.

In de laatste jaren der vorige eeuw, toen er op het gebied der paardenfokkerij nog pioniersarbeid te verrichten viel, toen men eigenlijk nog zou weinig belangstelling er voor had, toen alle paarden, als ze geen in 't oog loopende gebreken hadden, voor de boeren zoowat gelijk waren, begon de heer Ph. J. van Dixhoorn in België acht beste en uniforme merrieveulens te koopen, teneinde een goedbelijnd, middelgroot trekpaard te fokken met zuiver beenwerk en goede gangen.

Van die acht paarden zijn er sommige beroemd geworden. De grondslag is toen gelegd voor een paardenras van het zware Belgische type, dat in binnen- en buitenland bekend is geworden.

Teleurstellingen zijn de heer Van Dixhoorn niet bespaard gebleven. Soms gingen de zaken goed en in 't algemeen mag gezegd, dat, mede door zijn stal, de fokkers veel meer dan vroeger hebben leeren zien, wat nu eigenlijk een goed paard is. De economische omstandigheden waren wel eens oorzaak, dat er malaise in de fokkerij heerschte en verliezen niet uitbleven. Ze zijn zelfs de reden, waarom de heer Van Dixhoorn zijn stoeterij in Zeeland er aan geeft en in Vollenzeele (België) het bedrijf voortzet.

Aan anderen, aan de jongere generatie, de taak, om de fokkerij verder vooruit te brengen.

x

Hulst heeft vijf dagen feest gevierd ter eere van het 25-jarig bestaan van den kring Hulst van den Christ. Boerenbond.

Daar was allereerst de landbouwtentoonstelling. Ze werd geopend door den reizenden, sympathieken Minister Kan. Z. Ex. sprak bijzonder complimenteuze woorden aan 't adres van Zeeuwsch-Vlaanderen en de Zeeuwsch-Vlamingen.

De minister noemde Zeeuwsch-Vlaanderen een land van melk en honing. Het wekt gedachten op aan Egypte, een geschenk van den Nijl.

En wat de Zeeuwsch-Vlamingen betreft, al waren ze door stroomen, breeder dan Oceanen, van het overige deel van ons land gescheiden, hun harten zouden even goed Nederlandsch kloppen als nu!

Heel vriendelijk gezegd van den minister. Als nu in Den Haag de harten ook zou warm kloppen voor Zeeuwsch-Vlaanderen, is de wederzijdsche verhouding in orde !

Wat de tentoonstelling betreft, ze liet heel duidelijk zien, dat Zeeuwsch-Vlaanderen het land van den akkerbouw is. Op dit gebied waren vele en mooie inzendingen. Bijzonder in 't oog vallend waren die van "de Jonge Boerenstand" te St. Jansteen en andere plaatsen.

Het is een verheugend teeken te zien, dat het onderwijs aan de landbouwscholen en tal van cursussen bij de jonge landbouwers rijke vruchten draagt. Van de proefvelden, door deze jonge boeren aangelegd, was veel ingezonden.

De tuinbouw vormde ook een aardige afdeeling, die bewees, dat er op dit gebied hier reeds meer tot stand is gebracht, dan men zou vermoeden. Fraaie inzendingen groenten en vruchten, bloemen, planten en heesters waren te zien. Zelfs met het sorteeren en verpakken van fruit naar de laatste eischen bleek men hier bekend te zijn.

In het klooster van de paters Maristen was een buitengewoon interessante historische tentoonstelling ondergebracht. Uit de afdeeling gebruiksvoorwerpen, en voorwerpen en geschriften betrekking hebbende op het gildewezen bleek, dat er op dit gebied veel in Zeeuwsch-Vlaanderen is en wordt bewaard.

Uit de afdeeling platen, kaarten, schilderijen, documenten en beelden kreeg men een indruk van den strijd, die ook hier de eeuwen door tegen den waterwolf moest worden gevoerd.

Jammer is het, dat zulk een verzameling niet bij elkaar kan blijven. Na de sluiting der tentoonstelling gingen de inzendingen weer her- en derwaarts, waardoor zulk een overzicht van de geschiedenis van Oost-Zeeuwsch-Vlaanderen weer teloor ging.

Een ander deel van de Hulster feesten was de historische optocht, voorstellende den intocht van Lodewijk van Male, graaf van Vlaanderen, te Hulst op 16 December 1350, alzoo afspelende in den tijd van de vrijmaking der boeren.

Het heerlijke September weer werkte mee, om alles schitterend te doen slagen. Honderden uit de omgeving en ook uit België waren gekomen, om dit feest mee te vieren. Het was ontzettend druk in het oude stadje.

x

In Hoofdplaat kun de oude gemeenteraad het blijkbaar niet al te best vinden met den burgemeester. Hij was op de laatste vergadering niet aanwezig en kon dus ook de Raadsleden aan 't eind der vierjarige periode niet toespreken.

Maar dat was 't ergste niet. De Raad betreurde vooral 's burgemeesters absentie, omdat er nu niets komen kan van behandeling van het havenplan.

De waarnemende burgemeester kon mededeelen, dat er wel een plan was gemaakt, maar meer wist hij er niet van. De secretaris verklaarde, dat de teekening niet op het gemeentehuis was. "Dan heeft de burgemeester ze in zijn zak", zei een der raadsleden.

Een ander raadslid vond, dat de raadsleden voor kwajongens werden gebruikt. Maar hoe men ook sputterde, men kwam geen stap verder. Lachte de burgemeester misschien in z'n vuistje?

X. Y. Z.

DE VROUW AAN HET WOORD

"Ga je ook?"

"Natuurlijk!"

Dit is zoo ongeveer het gesprek vóór Hirsch de feestelijke poort opent en ons laat zien, wat Parijs en in hoofdzaak Drécoll ons dezen herfst brengt.

De vriendelijke chef-verkoopster, die het persmensch al kent, licht me vooraf in.

"We hebben dezen keer buiten onze eigen mannequins nog vijf Parijsche, extra elegant en chique."

Ik colporteer de blijde boodschap aan eenige bevriende dames. Ze schikken zich nòg gezelliger aan hun tafeltje.

't Is altijd weer knus, zoo'n mode-show bij Hirsch en 't is me opgevallen - pers-muskieten zien en hooren alles -hoeveel dames er uit andere steden waren ditmaal.

De tafeltjes, waarop de thee geserveerd wordt, fijn waren ze weer, want op het lichte dekje stonden doorzichtige blauwe vaasjes met zalmkleurige dahlia's. En het blijft een aardig gezicht als de deftige wit en zwart kellners, met kniebroek en witte kousen en de meisjes in grijs linnen met witte schortjes en kanten mutsjes de thee en de vele zoete en zoute zaligheden ronddienen.

De strijkjes - aan weerskanten één - zetten in, droomerige, zoete, vurige, melodieën, al naar den aard van de robe of mantel het verlangt. Of zoudt u denken, dat het toeval was, dat het strijkje een droomerige, bijna perverse melodie speelde, toen "Sonia" de mooie, donkere mannequin van het huis Drécoll, heupwiegelend langs de tafeltjes ging in een pyama van zwarte tafzijde en goud? Als een odaliske was ze en als ik Sultan was.... !

De Hochzeitsmarsch speelde het strijkje.

"Een bruid!" veronderstelden we al snugger?

Inderdaad!, een witte bruid, die er niet gelukkig uitzag, tenminste niet zóó himmelhoch jauchzend als bruiden dit gewoonlijk zijn en die te hard liep om haar bruidsmeisje, dat een dot was, mee te laten komen, zoodat ze als het ware aan den sleep hing!

Maar het toilet van deze bride-maid was betooverend. Het was een stijljurk, waarvan de taille strak, van réséda tafzijde, het rokje van vele volants, afwisselend van réséda, lila, rose tulle.

Mijne dames, ik doe hier en daar maar weer een greep, de plaatsruimte laat niet toe, dat ik u een volledig verslag geef.

Voorbij onze kijk-grage oogen gingen, of liever zweefden dan voorbij, Sonia, Hélène, Madeleine, Fernande en Jacky, allen kersversch uit Parijs, terwijl Letty, Ini en Anny, de eigen mannequins van Hirsch den strijd tegen haar Parijsche zusteren aanbonden en bevalliger, gratievoller dan anders nog waren, om den roem van het huis hoog te houden.

Tegen Sonia, de odaliske, moesten ze het echter allen afleggen. Deze gratie-vrouw was van een bizondere charme, maar, 't moet gezegd, de mooiste modellen werden ook door háár getoond.

Nu ik zoo kort moet zijn wil ik u dan de pointes van deze show zeggen.

Nu dan, de ongelijke rokzoom springt wel het meest in 't oog, aan bijna alle avond-toiletten zagen we deze.

Dan het garneeren van de avond-robes met simili. Een zwart fluweelen had vierkant langs de hals een entre-deux van simili, die op den rug uitliep in een punt. Bij deze robe werd een fluweelen mantel gedragen, gegarneerd met wit bont.

De voile begint terrein te winnen. Heel coquet wordt deze gedragen op de kleine hoedjes, tot even boven den neus.

Veel mantels met godets zagen we.

Een zwart satijnen japon had een ceintuur van beige leer, dat er uitzag als een hondenhalsband en, nieuwste mode-gril, op de heup van deze robe zat een hondje van vilt met twee tinkelende belletjes aan!

Een zwart satijnen mantel was aan den onderrand gegarneerd met twee vossen, waarvan de koppen op de heup naar elkaar toe kwamen. Kraag en manchetten van hetzelfde bont. 't Leek me toe, of 't een zwaar vrachtje was!

De breede ceintuur, zooals de Turksche harem-vrouwen die dragen, zag ik op vele robes aangebracht. Zoo op een van violet moiré met een kolosale gesp in dezelfde tint als eenige garneering,

Een kasha robe, doorweven met goud, was van een buitengewone gratie. Het rokje was geplisseerd tot even boven den zoom en dit gaf die eigenaardige golvende beweging als de mannequin zich voortbewoog. Decasaque had een rand van geborduurde bloemen.

Een robe van velours panne met gouden sterretjes, had vlak boven de knie eenige smalle zijden strookjes,

Veel appliques zagen we aangebracht, meest op de zwarte robes van crêpe satin, waarvan de doffe kant dan gebruikt werd voor de appliques.

Evenveel zwart-wit als wit-zwart combinaties worden er gedragen.

Een avond-toilet van witte crêpe Georgette was alleen maar gegarneerd met een énorm groote zwarte roos op den linker schouder.

Een avondjapon, waarmee de draagster er uitzag als een nymph, was van groen-blauwe en lila crêpe Georgette, bezaaid met kraaltjes in dezelfde tinten. Heel laag was deze robe in den rug uitgesneden.

Groote lus-strikken op de heup, rokken van achteren langer dan van voren, franjes, stijljurken, volants, bloemtak-garneeringen op schouder, afhangend als een suivez-moi, schouderbandjes van strass, boléro's, ziedaar, mijne dames, wat me het meest opviel.

In een volgend nummer hoop ik u nog eenige modellen te beschrijven.

E. B. B.

HET JOURNAAL VAN PHILEMON ZIJDEWIND

7 September. Warm dagje. Strooien hoed opgezocht. Vond dien op den zolder. Er zaten muizennesten met nooddeuren in. Komt van den natten zomer. Enfin, bij een strandhotel- en pensionhouder vergeleken, bof ik nog; die hebben muizennesten in hun hoofd. Met Breeduitstra een straatje om gewandeld. Altijd interessant nieuws weet die man. Vertelde me in vertrouwen, dat de Fratellini's een gelukstelegram gezonden hebben aan Beelaerts van Blokland te Genève. Slechts twee privaatlessen van het trio genoten en nu reeds zoo'n succes op de Volkenbondsvergadering. Eert meesters zoowel als leerling. Moe hebben ze zich geapplaudiseerd, die diplomaten en gezanten, toen onze minister in zijn voordracht droogweg zij, dat Staten de verplichting hebben, om de beloften, in hun verdragen aangegaan, na te komen. Humor van 't hoogste gehalte. 't Meest werd nog bewonderd de komische kracht van de overweldigende, strakke ernst, waarmee deze opvatting-om-te-schateteren uitgesproken werd. 't Ging zelfs zoo natuurlijk, dat de Engelsche deputatie, het serieus opnam en er een beleediging van Engeland in hoorde. Goed zoo Beelaerts! Hollands naam moet weerklinken. In Bologna verbeterden onze rivierwatermeisjes 't zwemrecord en het zwamrecord onze gemeenteraadsche spraakwatermannen, is onaantastbaar.

Breeduitstra's stem beefde van aandoening.

"Nu nog," zei ik, "een vlucht over den Atlantischen Oceaan."

Breeduitstra drukte me bewogen de hand. "Ja," riep hij enthousiast, "en dan op z'n Duitsch; met muziek, speechen en lauwerkransen in Scheveningen opstijgen en bij de Noordzee terugkeeren, wegens 'n smerig luchtje, dat de Bildt profeteert."

In plechtige stilte zijn we huiswaarts gekeerd.

8 September. Ben donateur geworden van de vereeniging tot propageering van malaria-bestrijding door de bevolking. Had er eerst niet veel ooren naar. Wat zal het nu geven. Kan 'n handjevol leeken tegen 'n georganiseerd doktoren-korps op? Maar Jhr. Verboenderen hield vol; - hij werkt op provisie, zegt Breeduitstra; ik geloof het niet - "eendracht maakt macht" beklemtoonde hij; "heeft het Serooskerksche muziekkorps, dat onder deze schoone spreuk strijdt, dan op het Vlissingsche concours niet den achtsten prijs gewonnen ?"

Dat argument sloeg door.

9 September. Las in mijn courant dat het ministerie van Arbeid een schitterende vondst heeft gedaan. De veiligheidswet zal uitgebreid worden tot de burgerhuizen. Onder iedere trap moet 'n vangnet hangen; verbandkisten dienen in ieder vertrek aanwezig te zijn evenals reddingsboeien en opvouwbare booten nabij de waterleidingkraan. Om al wat draait en bewegen kan, zullen rasterwerken aangebracht worden op kosten der bewoners, enz. Voor de contrôle denkt men een 10.000 beambten noodig te hebben, wat het werkloosheidsvraagstuk weer een flink eind oplost. Krimp van Dulmen leek er wel giftig om. Die beweerde, dat de geheele geschiedenis uitgevonden was door een referendaris met een talrijke familie, die op een noodlottigen dag een slag van de wandkoffiemolen had gekregen en nu malende was aan de kruiwagen-manie.

10 Septemer. Van Wybo gehoord, dat heden, vóór 350 jaar terug, Vader Cats in Brouwershaven het levenslicht zag. Toen natuurlijk nog 'n klein knaapje, later zoo'n groot dichter. Wonderlijk, al ligt het voor de hand, dat er met zoo'n geboorteplaats- en zoo'n familienaam, wel iets spiritueels uit iemand groeien moet. Maakte plannen om terstond naar Brouwershaven af te reizen, doch Wybo zei, dat dit laatste een germanisme was, terwijl Liesbeth overhelde tot de aanduining: idioterie. Ben daarop naar de openbare leeszaal gewandeld om zijn complete werken te halen. De juffrouw lachte me uit, daar ik geen handwagen meegenomen had. Wilde toch iets doen; heb een Catsie gekocht.

11 September. Jhr. Verboendere vroeg me vandaag of ik werkend lid van "Malaria-bestrijding door de bevolking" wilde worden of kunstlievend deelgenoot. De laatsten betaalden meer en moesten bacillen verzamelingen aanleggen. Dat was me te duur en te gevaarlijk. Ben werkend lid geworden en ontving toen een keurig schildje met 't opschrift:

"Ziet ge muggen, lang van poot,

Aarzelt niet, maar sla ze dood."

12 September. 't Werkend lidmaatschap van den malaria-bond is ook niet zonder gevaar. Je kunt nog beter op tijgers jagen. Wat breekbaar in onze kamer was is gesneuveld; de kinderen zitten in het kolenhok; ik trok me terug in mijn appartementen; Liesbeth heeft 't mooie schildje in den vuilnisbak gedopeerd en de muggen-lang-van-poot leven nog.

13 September. 'n Ongeluksdag! Jossie is bij den buurman-waar-we-goed-mee-zijn, aan het Lindberghje spelen gegaan en kwam schreeuwende thuis. Hij had van den tuinmuur, via een plank met groene zeep, glijvluchten gemaakt. Pantalon bedorven, doch daar schreide hij niet om; wel wegens de splinters. Later kwam buurman. Niet om te informeren naar den patiënt. Schadevergoeding! Jossie had zijn zoontje aangeraden, om met de stevigste paraplu, een parachute-sprong uit den pereboom te maken. Zoon en paraplu waren er leelijk aan toe. 't Steenen varken van Jossie geslacht.

De worm wringt zich in bochten, als hij getrapt wordt; de mensch wringt zich in bochten om trappen te voorkomen.