DE ZEEUWSCHE WEEK

Nijtengo IV te Goes; wegen, wegenverbetering en onderbeplanting - wat Dr. van Rijn van de nieuwe tramlijn Breskens Knocke zegt.

In Goes is in de afgeloopen week een electriciteits- en nijverheidstentoonstelling gehouden, kortweg Nijtengo IV geheeten. In menig opzicht was deze tentoonstelling een belangrijke. Eerstens waren er ongekend veel inzendingen op allerlei gebied en vervolgens was groote plaats ingeruimd aan artikelen, met de op handen zijnde electrificatie der middengroep. Vele firma's hadden de nieuwste snufjes op electriciteitsgebied naar Goes gezonden, teneinde de Bevelanders op het gemak van electriciteit en van electrische apparaten in de huishouding en in het bedrijf te wijzen. De electrificatie van die streek is dus wel op nuttige manier ingeluid. Dit kon o. m. omdat de P. Z. E. M. een vroeger gedane belofte was nagekomen en de tentoonstelling van electriciteit had voorzien. Terecht hebben bij de opening der expositie de voorzitter van Nijtengo en de burgemeester van Goes het bestuur der P. Z. E. M. daarvoor warme hulde gebracht.

Het is hier niet de plaats om over de geëxposeerde artikelen in bijzonderheden te treden en om de lijst van adverteerders, zooals dat bij de dagbladen te doen gebruikelijk is, met fantasie te verwerken. Laten we slechts constateeren, dat Nijtengo IV belangrijker was dan de eerste drie zusjes en dat deze belangrijkheid in hoofdzaak ontleend werd aan de electriciteit.

x

Het is een prettige gewaarwording op te merken, dat in dezen tijd zooveel zorg wordt besteed aan de Zeeuwsche wegen, die maar al te lang het kind van de rekening zijn geweest. Aan den weg Zeeland-Noord-Brabant o. a. wordt flink gewerkt en in de toekomst zullen we daar de beschikking krijgen over een verkeersader welke de toets der kritiek zal kunnen doorstaan. Ook elders ziet men de wegen verbeteren en veranderen. Tusschen Middelburg en Goes is men bezig niet verbetering van den Sloe-dam, in Zeeuwsch Vlaanderen is men aan den arbeid aan de wegen getrokken, bij Middelburg kreeg de Nieuwe Vlissingscheweg al een beurt. En zelfs de Oude Vlissingsche Weg, de oudste verkeersweg van Zeeland, zal niet geheel in den vroegeren toestand gelaten worden.

Met het zeer ongelijke wegdek zal men zich weliswaar niet inlaten (terecht, want deze mooie weg wordt te weinig gebruikt om een duren aanleg te motiveeren) maar het fietspad zal een verbetering ondergaan. Vermoedelijk tot groote vreugde van alle wielrijders, die oog voor natuurschoon hebben. De Oude Vlissingsche Weg biedt dit laatste in niet geringe mate. Als het rijwielpad geheel hersteld zal zijn, zullen honderden uit de naaste omgeving de voorkeur geven aan den ouden boven den nieuwen Vlissingschen Weg. Aan het snelverkeer op den laatsten komt dit ten goede.

Nu we toch over wegenverbetering schrijven, willen we de aandacht vestigen op de meer en meer toegepaste methode van onderbeplanting. Deze lijkt ons niet overal op de plaats. Het lage houtgewas bederft n.l. op den duur het uitzicht op de omgeving. Wint de onderbeplanting overal veld, dan zal Zeeland binnen afzienbaren tijd niet meer van de rijwegen af te zien zijn. Een groote bekoring van ons gewest dreigt door de onderbeplanting verloren te gaan.

x

De tramverbinding Breskens-Knocke, waarover we reeds eerder schreven, is de vorige week officieel geopend. Belgische en Nederlandsche autoriteiten zijn bij elkaar gekomen, hebben de gebruikelijke toespraken gehouden en daarna werd de nieuwe dienst voor geopend verklaard. Men kan nu in Breskens in de tram stappen, tot aan de grens rijden, daar overstappen in de electrische tram en aldus in ongeveer vijf kwartier te Knocke zijn. Een heele verbetering voor Zeeuwsch-Vlaanderen, maar een nog grootere verbetering voor de bewoners en bezoekers der Belgische badplaatsen. Het is interessant te lezen, wat Dr. Greta van Rijn, een bekende Zeeuwsche publiciste, hierover in het "Vad." schreef.

Aan haar artikel ontleenen we:

"Komt de tramlijn ook Nederland ten goede? Misschien een heel klein beetje. Het Zeeuwsche land wordt door deze tram alleen geëxploiteerd ten bate van de Belgische badplaats. Wil men de tram voor den landbouw exploiteeren, dan moet de lijn over Oostburg verbeterd worden.

Ook denkt men zich de tram voorlopig, als zomerlijn. Daaruit blijkt duidelijk, dat niet de bevolking maar de badgasten allereerst worden geriefd.

Vier of vijf jaar geleden -toen was er al sprake van die lijn - is in het Alg. Hdbl. tegen die tram gewaarschuwd en ze als "antinationaal" gekenschetst. Men moest meer Z.Vlaanderen naar het Noorden trekken over de Schelde en niet met spoorlijnen naar het Zuiden. Het heeft aanbevolen den vierhoek Vlissingen Breskens-Neuzen-Ellewoutsdijk-Goes-Middelburg Vlissingen tot snelverbinding te maken, een plan, dat mij altijd onuitvoerbaar blijft schijnen, omdat we zitten met het haventje van Ellewoutsdijk, waarvan we door het groote verschil in hoog en laag water plus de verzanding nimmer een eenigszins geoutilleerde provinciale haven zullen kunnen maken.

Ik heb altijd gestreden voor: Vlissingen provinciale aanloophaven, en voer daar alles heen, maar dan ook eerste klas. Vlissingen-Breskens heeft nu een ferryboot met een breed rijdek waar alles op kan. Maar rails ligt er niet in. Lokaaltreintjes en trammen voor bietenvervoer, voor den export van de zwarte bessen (een wekenlange en zeer winstgevende oogst in Zeeland) kunnen er niet op. Altijd gaat er nog veel te veel tijd en geld in Nederland aan transport verloren.

Zeebrugge-Harwich heeft een ferrypont, waar de treinen wèl op kunnen.

Bijgevolg verscheept Zeeuwsch-Vlaanderen al veel landbouwproducten over Zeebrugge. Nu zal door de tramlijn Breskens-Knocke ook Walcheren en Zuid-Beveland via Vlissingen naar België kunnen vervoeren. We klagen dat de haven van Vlissingen niet rendeert, en werken mee om het bereikbare "Vlissingen provinciale aanloop-haven" ons te laten ontfutselen.

Men wiegt zijn geweten in slaap met te wijzen op het voordeel, dat Zeeuwsch-Vlaanderen als badplaats zal hebben in Cadzand en Breskens. In Breskens heeft zelfs de gemeenteraad duizend gulden gevoteerd om tot exploitatie der badplaats te geraken. Daar doen we niet veel mee!

Zeeuwsch-Vlaanderen moet het van de badplaatsen niet hebben, maar van den landbouw en vooral, als de grond er zich toe leent, tuinbouw en fruitteelt.

Een regeering die ter wille van eenige zomergasten een bevolking dwarsboomt, doet verkeerd.

Het laatste punt van deze Knocke tramlijn is het gevaar voor Belgische eigendommen, langs de Nederlandsche kust op het meest betwiste en bedreigde punt: de Wielingen.

Heel Zeeuwsch-Vlaanderen weet de historie van "den grond van Fokker", de Nederlandsche Regeering en Volksvertegenwoordiging schijnen die nog altijd niet te kennen. Een lange kuststrook juist bij Cadzand aan de grenzen is in handen van één familie de Fokkers, die hier vrijwel een monopoliepositie innemen. De broeder, die hierin de groote stem heeft, is de bekende oud-advocaat uit Leiden, thans te Amsterdam. En 't is genoeg bekend: "de Fokkers verkoopen niet, ze vragen zoodanigen prijs, dat niemand er aan kan."

In België zijn de badplaatsen bezig in één hand te komen, één groote exploitatie te worden, opgezet en gesteund door regeering, provincie en gemeente. Daar wordt geëxploiteerd, daar wordt een wereldzaak in elkaar gezet, daar gaat "het kapitaal" achter, plus de Banque Nationale de Belgique.

Knocke groeit Nederland in, de exploitatie waarvan de verlengde arm de Belgische Staat is, groeit Zeeuwsch-Vlaanderen in. Wij maken een tramlijn, dan groeit ze nog wat gauwer. Ze groeit tot het land van Cadzand, "den grond van Fokker", wat zal de familie doen voor een Belgisch bod?

De Nederlandsche Staat moet al d ien kustgrond aan de grenzen tegen behoorlijke schadeloosstelling voor de eigenaars, onteigenen in het algemeen belang.

De Belgische exploitatie mag op onzen Zeeuwsch-Vlaamschen grond met haar Fransche pénétration pacifique niet komen!"

VAN EIGEN BODEM

"VANITY FAIR"

"Alles is relatief," beweerde Einstein; en de geleerde man had klaarblijkelijk gelijk, want het is nu ruim een maand geleden, dat ik in dit blad een artikel las over Zeeland's Volksleven in den zomer, waarin de schrijver van dát artikel begon met: "Het is zomer in Zeeland!" Na die inleidende zin volgde een aaneenschakeling van áándoenlijke natuurgewrochten, zooals: bloeiende meidoorns en verblindende zonnestralen. Ik las toèn die doorluchtige bijdrage, terwijl mijn kachel lustig brandde en buiten de onbarmhartig koude wind den roekeloozen voorbijganger in het gelaat schrijnde. Lezer geloof mij, ik las, op dat moment, die kolommen, overvloeiende van bloemengeur en zonnepracht, met betraande oogen en ik was genoodzaakt om met bekwamen spoed mijn tranen af te drogen om te voorkomen dat zij tot ijspegels zouden verstijven .... En ná, terwijl ik deze regelen krabbel, is het wèrkelijk zomer. Sinds Hemelvaartsdag is er schòt in de natuur gekomen. De meidoorns bloeien nu heusch. De wèlriekende adem van madeliefjes en wit-rose boomgaarden lokken naar buiten, naar het land. En bovenal naar Zeeland! .... Wèg uit de saaie, muffe "ploerterij". Wèg uit het stoffige deinende stadsleven: "naar buiten, waar de vogeltjes fluiten, en het zonnetje zoo héérlijk schijnt!"

Ziet, waarde Zeeuwsche lezers en lezers van Zeeuwsche origine, zóó dacht ik er óók over, en dáárom vlood ik, op Vrijdag vóór Pinksteren schielijk uit de "Ollandsche stad" naar het Zuiden; naar mijn geboorteplaats op Schouwen en Duiveland. Het zijn nièt altijd ouders, familie en bekenden, die je terug roepen, terug lokken uit het woelende, en wèl steeds afwisselend, stadsleven. Néén; het is bóvenal de rustige, eenvoudige werkelijkheid van het platteland.... Een drang om weer eens menschen te zien in hun stillen eenvoud...... Menschen, nièt met glimmend' krakende boordjes en pantalon, die veel op scherpsnijdende messen gelijken; nièt met bepoederde wangen, geschilderde lippen, en duizelingwekkend hooggehakte schoenen .... Een drang om eens bevrijd te zijn van misselijk kleingeestige, tóch intellectueele collega's. Nou eens geen pafferig bleeke gezichten te zien met uilebrillen, die als miniatuur broeikassen op doodskleurige neuzen kleven, doch gebruinde, gestippelde, markante koppen. Koppen, die Jan Toorop waardig vond om ze, met kunstenaarshand, te vereeuwigen

En toen ik dan ook, op dien Vrijdagavond voor Pinksteren, de zware Zeeuwsche klei onder mijn voeten voelde, waren metéén verdwenen de groote-stads-conventies; was ik weer een Zééuw. En waarachtig, het doet je goed, die ongekunstelde hartelijkheid te ondervinden van familie, vrienden en bekenden. Wéér eens te kunnen kletsen in je moér's taál. Soms doet het je wel 'n beetje vreemd aan, wanneer ze, met 'n blik op je kleeding, - die immers onberispelijk en volgens den laatsten snit is -, zeggen: "Jie eit dae' ginder mè 'n goed baentje ouwen 'eêr". Het is dan misschien met gerechtvaardigden trots wanneer je toestemmend antwoordt, doch meteen zie je weer die schrille tegenstelling tusschen het mooie schijnleven in de gróóte stad en de openhartige eenvoud van je geboorteplaats.

Maar kom, ik wil de lezers niet langer vermoeien met persoonlijke opvattingen, doch liever iets gaan schrijven van vroolijker dingen, die ik op het ziltige eiland wedervaren heb. Het is dan, naar aanleiding van het meergenoemde artikel over het Zeeuwsche volksleven in den zomer, waarin hoofdzakelijk gesproken werd over Zeeuwsche kermissen, dat ik u eens iets van zoo'n kermis wil vertellen.

Voor hen, die dit nog niet weten, mag hier medegedeeld worden, dat het op den tweeden Pinksterdag gewoonlijk kermis is op Schuddebeurs. En aangezien, sinds de laatste jaren, dit de eenigste Pinksterkermis is op Schouwen en Duiveland, behoeft het geen betoog, dat de jonkheid, die het leven van den rozigen kant beziet, van heinde en verre samenstroomt om zich te storten in den roes der kermisvreugde.

Ik wil niet beweren dat het met dezelfde bedoeling was, toen wij op onze velo's naar Schóddebòzze peddelden, doch tháns rest mij slechts te bekennen, dat ook wij kermis gevierd hebben al was het slechts in bescheiden mate. De uitdrukking "kermis vieren" is voor meer dan één uitlegging vatbaar. Sommigen denken, bij het zien van deze woorden, direct aan zwelg- en braspartijen en gaan dáárom, uit principe, doch hoofdzakelijk wegens godsdienstige overwegingen, nièt naar de kermis. Deze categorie van menschen kan ik hier mededeelen, dat zij, die zich aan genoemde euveldaden te buiten gaan, hiervoor niet speciaal een kermis noodig hebben, doch van èlke andere gelegenheid gebruik maken om zich te bedrinken. Wat voorts de kermisvermaken op zichzelf betreft, hierin zal ieder redelijk- en humaan denkend mensch niets kwaads zien, terwijl de andersdenkenden zich mogen verheugen over het feit, dat de kermissen langzamerhand, doch zienderoogen, overal verdwijnen.

Lezers, ik ben een optimist, die het leven van den vroolijken kant beziet (hoe zou ik er anders toe kunnen komen om over een ijdele kermis te schrijven?), en daarom vond ik het prettig de talrijke jongelui te zien, die uit alle boeken en gaten van het eiland, op vele en velerlei vehicles, samengekomen waren en Schuddebeurs, als een deinende menschenzee, overstroomden.

De krabbelaar dezer doellooze regelen mag er zich op beroemen - voor zoover men zich hierop beroemen kan reeds groote kermissen meegemaakt te hebben, als hij terugdenkt aan de altijd-toegankelijke ("eeuwig-durende" is zoo'n gewaagde uitdrukking!) kermis van Coney Island, en dan de kermis op de Nenijto, verleden jaar te Rotterdam, was ook niet voor de poes. Maar tòch, de schilderachtigste en vermakelijkste kermis vindt men altijd weer op het platteland, al zijn er dan niet zóó veel spullen .... Of is het misschien niet koddig een kerel, met 'n Goliath's-figuur, in een alles-vernielende houding, te zien staan voor de Kop-van-Jut.... en als dan de hamer, met geweldige kracht neérkomt en toch álle knelpunten niet bereikt zijn, dan is het vermakelijk de zonderlinge teleurstelling op het gelaat van den reus waar te nemen.... En nogmaals wordt de imposante hamer in de eelt-vuisten gekneld en met snerpende kracht door de lucht geslingerd, zoodat het lichaam van den kop-van-Jut, haast steunend en krakend bezwijkt onder den slag....

Zie je, zooiets vind ik dan dol-grappig, want het is met één oogopslag te zien, dat de heele techniek van den slag hierin bestaat, dat men het middelpunt van den hamer precies op de slagpen doet neérkomen.... En wat de andere vermakelijkheden aangaat? inderdaad ze waren weinig in aantal. De suikergoedkramen, waar men kaneelstokken en kleverige lolly's kan verkrijgen, buiten beschouwing latend, mag opgemerkt worden, dat de schommel en de zweefmolen, den geheelen dag, een drukke affaire hadden.... Heusch, bijwijlen werd er gevochten om 'n plaatsje in den zweefmolen. Het is dan ook de moeite waard om je, in zoo'n bakje aan kettingen, door de lucht te laten slingeren terwijl het, motorisch gedreven orgel, de sleepende melodie van Ramona ten beste geeft. Voor hem, die eenigszins gevoel heeft voor humor, is het om te brullen dit romantische lied in zoo'n omgeving en op 'n dergelijke wijze te hooren uitjubelen.... Dit wil echter niet zeggen, dat er daar op Schuddebeurs geen plaats was voor romantiek.... Bij alle goden, ik zal de laatste zijn om zulks te beweren, want Schuddebeurs is op zichzelf reeds zeer romantisch met zijn mooie oude villa's en trotsche, statige boomen. ..... En dàn, het echte ware romantische van 'n kermis komt toch eigenlijk des avonds wanneer de zon verdwenen is en het maantje schuchter door de boomen tracht te gluren.... Hij, die het liedje gedicht heeft van "'k Heb mijn hart in Zierikzee verloren!", had waarschijnlijk nooit 'n kermis, op 'n prachtigen Pinksterdag in Schuddebeurs meegemaakt, want dan had bij zeker deze plaats als motief voor zijn populair lied gekozen, natuurlijk in aanmerking nemend, dat er daar dan ook nog zoo-iets voor 'm rondgeloopen had, waar hij zijn hart aan kon verliezen.

Hoe het echter zij, hij, uit wiens pen deze, wellicht onwelvoeglijke zinnen, ontvloden zijn, had mèt recht, ook 'n soortgelijk gedicht kunnen produceeren. Helaas, hem zijn niet de talenten geschonken om zijn dierbaarste herinneringen in lyrische ontboezemingen te uiten, weshalve hij zal volstaan met deze regelen in proza. En mocht zij, die ik, ter verijdeling van alle kwaadsprekerij Sonja wil noemen, misschien deze kolommen nog eens doorlezen, dan zal zij een vaag vermoeden krijgen dat alléén hij de schrijver kan zijn.... Sonja, - met álle achting voor uw mooien Hollandschen èchten naam - wat zou die eerste naam bèter geharmonieerd hebben met de stille fluistering der zachtwiegende boomen .... Maar "What 's a name?", zei Shakespeare, en dachten óók wij aan 'n naam, toen wij over de groene dijkjes circelden, die prachtige, met boomen beplante gordels, die daar zijn, als historische fragmenten uit den strijd onzer vaderen tegen de wateren?. . . . Wel neen, ik kletste over Yale-blues, Foxtrot en Charleston, terwijl van uit de verte, zoo tusschen dat zwarte blader- en boomengedoe, de dansmuziek aanruischte, die de speelman aan zijn vermoeide uittrekpiano ontworstelde. En wij babbelden nog veel meer, en over àndere dingen, maar waarom dát alles aan de openbaarheid prijs gegeven? Het zou nutteloos zijn voor den lezer!

Alleen dit nog voor den onweteling: Schuddebeurs is prachtig, vooral bij avond, wanneer de maan, schalks, de vrijende paartjes, zoo tusschen de boomen door, tracht te begluren en dan ook haar stralen laat weérspiegelen op de liquide plassen. Want daar zijn ook vijvers, aandoenlijk in hun omranding van takkegroen. Wellicht zwemmen daar nu eenden met hun kuikentjes, en pittoreske waterhoentjes. Maar toèn zwommen er geen eendjes en er was zelfs geen kikkerconcert, alléén stond aan den rand 'n woonwagen, waaruit 'n heidensch lawaai van kijvende stemmen, hémeltergend, opsteeg.

0, lezers! Haast zou ik aan het poëtiseeren gaan, en ik ben toch zoo'n realist. Wanneer men echter, na een ingenoeglijke wandeling, bij een boerenschuur terug komt om zijn fiets op te snorren, dan wordt men dra tot de grauwe werkelijkheid teruggeroepen; want wij waren gearriveerd, terwijl de sprankelend gouden zonnestralen een, haast oriëntalische glorie toebedeelden aan mestvaalt en de koeienstallen, waarin onze karretjes, na betaling van vijf-entwintig centen en, na behoorlijk gelabeld te zijn, werden gedeponeerd. Het was echter donker toen wij de voertuigen weder opeischten en de verlichting bestond uit 'n paar stallantaarns, waarmee de bewakers, als spook-verschijningen, gedurende 'n kwart-uur, stal in-en stal uit uitrenden om onze rijdende eigendommen op te sporen.

De terugkeer uit de hoogere sferen der liefde tot de bitterheden dezer aarde is, voor velen, soms ontnuchterend. Zooals ik schreef: het was aarde-donker, en de koeiestoep was smal, welke twee misleidende verschijnselen de oorzaak waren, dat plotseling 'n gesmoorde kreet het duister van den nacht doorkliefde Eén mijner vrienden was plots' onzichtbaar in Europa........ Een misstap had hem doen ploffen in de gulpende diepte van 't mestvaalt-ravijn, welks kwalijkriekenden en goren bodem hem gretig opslurpte.... Toen hij opgevischt was uit de faecaliën, en weer op den oever - met name: de koeiestoep - stond, uitte hij zijn onaangename gewaarwordingen in vreemdsoortige kermisklanken. En lezers, de wereld is wreed, zéér wreed, want uit alle hoeken der duisternis weerklonk het onderdrukte gegrinnik van leedvermaak met den ongelukkige.

Zoo was dit mijn laatste kermis-avontuur op dien gedenkwaardigen tweeden Pinksterdag. En ofschoon alle kermisavonturen - het laatste nog buiten beschouwing latend in den regel zéér prozaîsch zijn, zoo denk ik toch weer met weemoed terug, aan die kermesse d'été; maar dan in hoofdzaak aan de groen-fulpen dijkjes, lente-geurende laantjes, en de gracieuse vijvers van het mooie Schuddebeurs.

R. M.

DE SCHELDEZENDER

Hallo, hallo

Hier is het draadloos uitzendstation de Schelde-Zender Vindt u het interessant te hooren:

- dat in 's Heer Arendskerke een 14-jarig meisje den weg overstak zonder uit te kijken of gevaar dreigde. Het kind liep tegen een vrachtauto en werd op slag gedood.

- dat een Poortvlietsche brievenbesteller geschorst is, omdat hij verdacht wordt van verduistering van een aangeteekend stuk.

- dat de Vlissingsche politie iemand arresteerde, die in den laatsten kermisnacht een stadgenoot met een mes bewerkte. De kermis, aldus de bladen, had overigens een kalm verloop. Waaraan vermoedelijk de hitte niet vreemd.

- dat in dezelfde stad een man de scherpte van een bijtel op z'n aanstaanden schoonzoon beproefde. Het slachtoffer moest naar het ziekenhuis worden overgebracht. Sommige introducties eischen wel zware toets-proeven.

- dat de Vereeniging voor Vreemdelingenverkeer in Terneuzen voornemens is op 31 Augustus ter plaatse een groote sport-demonstratie te organiseeren. Mogen we de aandacht van V.V.V. vestigen op verschillende gemeenteraadsleden in Z.-Vl., die in hun strijd tegen de waterleiding bewezen hebben buitengewoon lenig te zijn?

- dat de Nijverheidstentoonstelling in Goes door de P.Z.E.M. van electrisch licht werd voorzien. De eerste aansluiting in de Middengroep had dus reeds plaats. Jammer dat dit historische feit niet feestelijk herdacht werd.

- dat de Groote Kerk in Goes dit jaar geheel gerestaureerd zal zijn en aan het einde van '29 in gebruik genomen zal worden. Ter herdenking van de restauratie zullen in de Kerk eenige geschilderde glazen worden aangebracht.

- dat de weduwe van den vroegeren ambachtsheer van Kloetinge de gemeente een volledig ameublement voor de raadszaal geschonken heeft, bestaande uit een groote ovale eikenhouten tafel met passend kleed en negen zware eikenhouten fauteuils met lederbekleeding. De raad heeft het geschenk, zoo schreven de bladen, in dank aanvaard. Hetgeen overigens geen verwondering wekt.

- dat de motorveerboot den vorigen Donderdag op één reis 2300 passagiers en 25 auto's naar Walcheren overzette. De Middelburgers mogen de te weinig geprezen Ferry ('t kan een lievelings-naampje zijn) dankbaar zijn.

- dat in Westkapelle de melk weer 2 cent duurder geworden is. Hopenlijk heeft deze prijs-verhooging niets met water-gebrek uitstaande.

- dat de Middelburgsche politie de hand legde op een koopman, die in een schuur in Serooskerke met een partijtje zakken het spelletje: "Ga je weg of ik neem je weg", had gespeeld.

- dat het vreemdelingen-seizoen in W.-Schouwen hoogtij viert. De menschen van elders hebben hun landhuizen in en aan de duinen betrokken, en de pensions en herbergen zitten tjok en tjok....

- dat het 60-jarig bestaan der Zierikzeesche H.B.S. zeer feestelijk en erg prettig herdacht is geworden. Uit een herdenkingsrede van den Directeur der school bleek, dat in 1890 de eerste vrouwelijke leerling werd ingeschreven. De school begon 2 Sept. 1869 met 48 leerlingen en in den aanvang kon herhaaldelijk geen 5e klasse gevormd worden. Het aantal leerlingen is in den laatsten tijd het driedubbele daarvan en het aantal abiturianten bedraagt nu gemiddeld 14 per jaar.

- dat in Middelburg een postzegeltentoonstelling de belangstelling der verzamelaars van deze voorwerpen trok.

- dat gedurende het volksfeest, dat in 's Heerenhoek de afgeschafte kermis vervangt, de burgemeester van het dorp veel ontstemming verwekte met het doen sluiten van de café's.

- dat van 13 tot en met 19 Juli in Vlissingen 2681 gewone baden genomen zijn, en wel 1294 door dames en 1387 door heeren.

- dat het Goesche Sas, de badplaats van Goes, Zondag j.l. veel op het stille strand in Scheveningen geleek. Zelfs de apenootjes en ijsco's ontbraken niet. Zure haring werd evenwel nog niet gesignaleerd.

- dat het boksen de Zeeuwsche paedagogen in het bloed is gevaren. Na het gevecht tusschen 2 onderwijzers in Krabbendijke, zijn de vorige week in Stavenisse 2 leerkrachten onder het oog der jeugd slaags geraakt. Gelukkig dat de vacanties op handen zijn om de eventueel geschokte zenuwen van onze overige opvoeders van het kind te herstellen.

- dat Middelburg voor de R. H. B. S. steeds meer heeft betaald dan Goes en Vlissingen. De Minister heeft naar aanleiding van een klacht van B. en W. thans echter medegedeeld, dat Middelburg fl 55.415,94 terug krijgt. Een lekker meevallertje voor onze hoofdstad

- dat de inwoners van Ierseke pogingen aanwenden om het telegraaf- en telefoonkantoor gedurende den zomer den geheelen dag geopend te krijgen. Voor den handel is deze opening van veel belang.

- dat te Oostburg opgericht is de N.V. Maatschappij tot Exploitatie voor het Beursgebouw aldaar. Doel is, het doen geven van concerten, tooneeluitvoeringen, voordrachtavonden e. d.

Het bestuur bestaat uit 9 directeuren, waarvan drie belast met het dagelijksch bestuur, en 7 commissarissen, waarvan een te benoemen door burgemeester en wethouders. Er zijn ruim 200 aandeelen geplaatst.

Wij sluiten nu tot volgende week Vrijdag..........

Adieu ..........

MEESTERS IN 'T VECHTEN.

Tusschen twee onderwijzers te Stavenisse

ontstond dezer dagen even vóór het aan-

gaan der school ten aanschouwe van de

leerlingen een vechtpartij, waarbij een

der vechtenden een blauw oog opliep.

Dit is de tweede vechtpartij van dien

aard binnen korten tijd.

Gij heeren, die vol wetenschap

langs Zeeland's banen gaat,

gij, wier talent door dik en dun

niets meer te wenschen laat.

Gij, die zoo deftig en bepaald

uw schreden dirigeert,

gij, die een hoofd ten hemel houdt,

van wijsheid volgeleerd,

Gij, die een bril draagt met een koord,

waarin 't prestige woont,

gij, die welhaast uw leven lang

op een katheder troont,

naar wie de oogen van het kind

omhoog geslagen zijn,

als naar een godheid, hoog omhoog,

al zijt ge nog zoo klein.

Gij, die een arm vol boeken draagt

en fouten corrigeert,

gij neusje van een goeden zalm,

zoo daverend geleerd,

wat valt ge leelijk uit uw rol,

wat doet ge zielig dom,

wat wondt ge menig kinderhart,

of gééft ge daar niet om?

Waar blijft uw gang, uw deftigheid,

uw boekenwetenschap?

Of zijt ge, ondanks bril-met-koord

au fond geheel niet knap?

En toen uw domme wraakgevoel

zich aldus had gekoeld,

hebt gij u toen niet, kindervorst,

laag-bij-den-grond gevoeld?

Weerstaat ge na uw machtsvertoon

dien reinen blik van 't kind,

al zit gij op een hoogen troon

in wolken en in wind?

WILLEM TELL II.

HET DAGBOEK VAN PHILEMON ZIJDEWIND

17 Juli. - Oef, wat is het warm! De druk van mijn zwaarlijvigheid perst het zweet uit alle poriën. Ik weet me geen raad. In huis vond ik geen koelte en in mijn tuintje evenmin. Breeduitstra ried me aan om het hekje bij den ingang open te laten, doch na daar proef mee genomen te hebben, bleek het niets te geven. In al mijn ellende dacht ik nog aan dien armen Ruys de Beerenbrouck, die bij deze temperatuur in Den Haag een kabinet moet samenstellen. De lijm loopt tusschen de naden uit, zou onze meubelmaker zeggen. Dezelfde man beweerde, dat wanneer de jonkheer maar naar Zeeland wilde komen, de crisis direct ten einde was. 't Boerenland zit nog vol kabinetten. Kon er van de warmte niet om lachen.

18 Juli. - Nog steeds groote hitte. 't Is nu buitengewoon gemakkelijk om in het zweet des aanschijns je brood te verdienen. Liesbeth heeft bevroren vleesch bij den slager besteld om 't diner minder warm op te dienen. Jossie weet in 't leven te blijven door 't consumeeren van ijswafels. Vanavond pas mijn dagelijksche wandeling gedaan. Met Krimp van Dulmen een bankje op den Singel bezeten en de buitenlandsche politiek afgehandeld. De Russen willen met alle geweld China binnendringen. Krimp kon zich dat wel indenken. Tijdens hun leven dienen de Sovjets wel in het Hemelsche Rijk te komen; later zullen ze daar allicht geen kans op hebben. De Koning van Engeland, zoo hebben wij uitgemaakt, heeft het sterkste gestel van alle Europeanen. Van de week is hij door zeven dokters geopereerd en hij leeft nog!

19 Juli. - Temperatuur om te stikken. Gelukkig maakt de Oudheidkundige vereeniging vandaag 'n uitstapje naar Vlissingen. Aan 't strand vergaderd en de fossielen bekeken, die bij 't delven der sluisputten gevonden zijn. We kwamen tol de conclusie dat ze erg oud waren. Dit in onze annalen vastgelegd. Uit de kas der vereeniging een portie ijs gekregen. Reuze-idee. Ik twijfel niet of deze tocht is weer een machtige propaganda voor ons genootschap geworden. Liesbeth ontdaan van de warmte. Telkens slapen haar voeten. Heb er twee wekkers naast probeeren te zetten. Weggeschopt!

20 Juli. - Temperatuur om te stikken. Op mijn boven- en werkkamer was 't 85 graden. M'n vulpenhouder is krom getrokken. Zal er wat gewapend beton in laten doen. Hoe lusteloos ik ook was, toch met groote blijdschap gelezen, dat ons gewest steeds vooruitgaat. De ex-ambachtsheer van Kloetinge heeft aan den gemeenteraad van die plaats negen stoelen met 'n tafel cadeau gedaan. Nu kunnen de vroede vaderen tenminste daar ook zitten. Vandaag tot overmaat van ramp nog kiespijn ook; ik denk dat mijn kunstgebit vannacht op den tocht gelegen heeft.

21 Juli. - 'n Hangmat voor Liesbeth gemaakt tusschen onze twee boomen; dat is nu weer 'n genot van 'n eigen tuin; in je kamer kom je er niet zoo gauw toe of je moet al erge sterke palmen hebben. Toen de geschiedenis gereed was, Liesbeth er met behulp van Sientje en de kinderen in geholpen. Ik heb met de vrienden ijskoud bier gedronken in "Het Varken met de Sirene". Mierick v. Peuteren wist het laatste nieuws uit Duitschland. De leiders van de voornaamste monarchistische organisaties zijn op kosten hunner vereeniging op jacht gegaan in Bengalen. Wanneer zij door koningstijgers worden opgegeten, zullen zij een Denkmahl in hun Heimat krijgen.

22 Juli. - De tijd voor het groot-tourisme is aangebroken. Je hebt menschen die daar ook nu nog niets voor gevoelen of er wat van bemerken. Bij ons is dat gelukkig anders, zooals ik Wybo vanmorgen liet opmerken. Het is nu al voor den tweeden keer, dat wij heden een ansichtkaart uit Zwitserland ontvingen. 'n Mooi land, 'n prachtig land, geweldige natuur, wat 'n verschil bij je eigen plattelandje. Je moet zooiets zelf op een vierkleurendrukje gezien hebben, voor je dat kunt beseffen.

23 Juli. - Vandaag mijn vest uitgelaten en een Schillerkraagje van Wybo omgedaan. Heerlijk sportief. Liesbeth zegt, dat ik voor schandaal loop en is bang, dat ze mij voor minister Kan aankijken, wanneer ik mijn hoed af laat. Nu, dat doe ik niet, want je bent niet graag 't evenbeeld van 'n bijna afgedankten minister. Toch is het zielig; in den grond moet het 'n goede man zijn. Wat geeft 't ook er zoo haveloos bij te loopen. Z'n vrienden hebben hem genoeg gewaarschuwd, maar zonder resultaat. Er is dan ook geen mensch die zoo bezwaarlijk te behoeden is.

VEREENIGINGSNIEUWS.

"Zeelandia", Arnhem. - Onlangs hebben de leden van de Arnhemsche vereeniging "Zeelandia" per Geldersche tram een uitstapje gemaakt door den Achterhoek. Het gezelschap, dat om half tien vertrok, heeft eerst een bezoek gebracht aan "Laag-Keppel" en omgeving, waar men van de prachtige bosschen volop kon genieten; in hotel "De Gouden Leeuw" werd daarna een oogenblik vertoefd. Daarna ging het gezelschap per tram verder naar "hotel de Vijverberg" even voorbij Doetinchem alwaar de lunch werd gebruikt en waar men tevens kon genieten van het mooie vergezicht.

In den middag heeft het gezelschap per autobus Terborg bezocht waar men de omgeving van het kasteel "Wisch" kon bezichtigen en waar men genoten heeft van de wandelingen op "De Paaschberg". Tegen den avond is men van Terborg weer met de terugreis begonnen met de tram naar Arnhem en de "Arnhemsche Zeeuwen" die dit uitstapje hebben meegemaakt kunnen met genoegen terugzien op hetgeen zij - ondank enkele regenbuien - dien dag genoten hebben.