| Vorige nummer | Volgende nummer | Overzicht | Online zoeken |
In een bindeninrichting
Er zijn in het leven veel dingen die zouden wenschen. Feitelijk zijn wij nooit tevreden, ja, wel over ons zelf, maar niet over anderen en de voorbijgaande kansen van het lot. We vinden eigenlijk allemaal, dat het leven ons een beetje te kort doet, véél soms, en dat we toch wel beter hadden verdiend ....
Zoo zijn wij, menschen, en toch, wanneer werkelijk een groot verdriet komt in een menschenleven - en aan wien gaat dit voorbij ? - dan merken wij eerst, hoe ondankbaar we altijd zijn geweest, en hoe we dikwijls hebben gemopperd en gesputterd bij kleine tegenslagen, in plaats van dankbaar te zijn, dat de groote ons voorbij gingen. Men mag dit wel eens overwegen, en zich dan afvragen, wat het beteekent, blind te zijn.
De dichter Van Duinkerken gaf daarvan een beeld:
Over besneeuwde hei de bedelende blinden
Betasten den grond voor d'r uit met d'r stokken:
Het zandpad weten ze niet meer te vinden.
Over de sneeuw de bedelende blinden sjokken gebroken dag-gang.
De drie ouwe blinden met onder d'r oogen traangeulen,
die de winden in d'r dood gezicht hebben getrokken.
Blind zijn: niets te zien van alles wat rondom ons is, en toch te moeten leven. Eenzaam te zijn, omdat men buiten het leven staat, en zich er toch niet aan kan onttrekken. Altijd is een beangstigende duisternis rondom, altijd staart men in een afgrond.
Men mag alleen dankbaar zijn, dat de tijd van bedelende blinden vrijwel voorbij
is. Men heeft voor de blinden werk gezocht en gevonden, zoodat zij tòch hun leven kunnen vullen, en niet meer de gedachtte behoeven te hebben, een ieder tot last en niemand tot nut te zijn.
De werkinrichtingen voor blinden, waarvan de illustraties een beeld geven, hebben dan ook veel ellende en verdriet verzacht. Allerlei werk kunnen de blinden leeren maken. Dit werk, dat in kwaliteit voor ander werk niet onderdoet, wordt veelal langs de deur verkocht, ten bate van de inrichting. Zoo kan men op een prettige wijze het blindenwerk steunen, waar voor zijn geld krijgen, en tegelijk een goede daad doen,
Huygens, de groote dichter, schreef een vers "Oogentroost", dat bedoeld was voor een blinde bloedverwante, en hierin wijst hij er op, dat het beter is, zijn oogen te missen, dan geestelijk blind te zijn. Dit is waar. Want hoevelen onzer zijn niet dagelijks blind voor alles wat we zouden moeten doen en wat wij tòch nalaten. Hoevelen willen niet blind zijn en blind verder leven tot aan hun dood, omdat zij te gemakzuchtig zijn om hun verantwoordelijkheid voor hun daden tegenover zlchzelf en hun medemenschen onder oogen te zien?
Blind en verblind, we zijn het allen. En daarom moeten we dankbaar zijn dat wij ons gezichtsvermogen bezitten, dat de binden missen.
Dit artikeltie heeft een beetje het karakter van een preek gekregen. We zijn ons daarvan ten volle van bewust. Maar leven we nièt in een tijd, die ziende menschen noodig heeft, en blindheid moet vermijden?
En dan nog: indien men blindheid van nabij heeft meegemaakt, en men bedenkt, dat de ongelukklgen over wie we schrijven, ook dit niet kunnen lezen, noch de foto's bekijken, dan past bet ons wel om een oogenblik ernstig te zijn en na te denken over bet vele leed in deze wereld.
Stedestemmen
Dreischor
Het dorpje Dreischor ken ik niet;
ik kwam er zelfs nooit voorbij.
Tòch zing ik hier brutaal m'n lied,
Want Dreischor hoort in de rij!
Het zal wel als de andre zijn,
Een dorp goed Zeeuwsch, goed rond!
Een beetje stil, een beetje klein,
Met rondom vetten grond.
Een toren en een ouden kerk,
Een horretje voor 't raam'
En 's avonds komt men na het werk;
Nog bij de klapbank saam ...,
Zeeuwsche Sport
Estafette rond Middelburg. Regen, natte singels, met op sommige plaatsen modderpoelen, weggeregende kalklijnen aan de wisselpunten, bij iedere plaats waar de loopers elkaar moesten aflossen een tweetal huiverende wisselpuntcommissarissen en een zestal dito loopers. Troosteloozen aanblik en het vooruitzicht op een slechten tijd. Toch is het met dien tijd nog niet zoo slecht geworden. "Marathon", de jonge Vlissingsche Athletiek vereeniging, won ook dit jaar evenals het vorige jaar den eersten prijs en kwam daardoor definitief in 't bezit van den Miss Blanche Wissel-beker. De tijd was 13 min. 54 3/5 sec. (vorig jaar 14 min. 23.8 sec.) Tweede werd "E.M.M.", de ploeg van de organiseerende vereeniging. In 14 min. 14 1/5 sec., een behoorlijk verschil. Als derde en eerste van de niet-specifieke athletiekvereenigingen kwam de voetbalver. "Zeelandia" binnen in 14 min. 37 sec. Haar concurrente, de Gymnastiekver. "Wilhelmina", had als niet-spec. Athl. ver. den tweeden prijs in 15 min. 57 3/5 sec. In 't totaal-klassement lag deze laatste groep op de vijfde plaats, terwijl Marathon II een gemakkelijke taak had, daar zij als eenige reserve-ploeg zeker was van den prijs; zij kwam vierde binnen. Na de eerste 200 M., die in vlot tempo geloopen wordt, is er nog niet veel verschil te constateeren. Bij 't 2e wisselp. ligt "E.M.M." aan den kop, door "Marathon I". De voetbalvereeniging "Zeelandia" is dan reeds tot de laatste plaats afgezakt doch het zou blijken, dat deze ploeg een aantal loopers bezit, die in staat waren zich geducht omhoog te werken. Bij het derde wisselpunt hebben "E.M.M." en "Marathon" van plaats verwisseld. Het gelukt de Vlissingers den kop te houden, terwijl "E.M.M." met de 2e plaats moet tevreden zijn.
Bij Poelendale is Wilhelmina 3, gevolgd door de Zeemacht. Marath. II met Zeelandia nog steeds achteraan. De Zeemacht moet hier opgeven, door een ongeval. Het was jammer voor deze stoere ploeg, die werkelijk heel goed liep. In de tweede 1200 Meter etappe schijnt "Zeelandia" over een bijzonder goeden looper te beschikken, want op dezen afstand gelegen tusschen het 4e en 5e wisselpunt, werkt deze ploeg zich op van de 6e tot de 3e plaats en passeerde Marathon II en Wilhelmina, haar concurrente, terwijl, zooals reeds vermeld, Zeemacht opgaf. Wilhelmina had nu de voorlaatste plaats, doch moest deze afstaan aan Marathon II, waarna geen verandering meer kwam in de volgorde.
Het was een wedstrijd, waarin de niet-specifieke vereeniging "Zeelandia" zich getoond heeft als een ploeg waarmee in de toekomstrekening zal moeten worden gehouden. Behoudens 't vervoer van de loopers, dat te langzaam ging, was de organisatie goed.
De Groote Prijs van Hulst. In het 5e district hebben de wegrenners gestreden om dezen prijs. Cesar Bogaert, onze Nederlandsche kampioen, heeft met 'n drie en dertigtal renners den strijd aangebonden en in 3 uur 54 min. 25 sec. den wedstrijd over 135.2 K.M. gewonnen. Zonder strijd is 't niet gegaan, want ook Deloor en Desmet, met later vóór zijn val Ranschaert hebben geweldig gevochten. Redel, Olboeter en Dijzers bleken niet minder sterke krachten te zijn.
Er waren momenten, dat met snelheid van 36 tot 40 K.M. p. uur werd gereden en dat op wegen kronkelend en met een plaveisel als een zeewering, gaten in de fietspaden. Voorwaar, het moeten sterke kerels zijn, met de lichamelijke kracht van reuzen. Dat bewijst ook wel bet feit, dat slechts 14. van de 31 deelnemers het eindpunt bereikten.
Bie ons op 't durp
xv
'k Bin d'r glad van terug'ekommen. 'k 'Ad 't julder wè beloofd om ies te vertellen van de rooie meulen, wae m'n in'erocht waeren, mae, om je noe eerlijk de waer'eid te zeggen, ik durreve nie goed. Nie dà Flup z'n eige misdraegen éit, 'oor, neent, dà glad nie, en ik, kan ik d'r buten bluven, wan 'n ouwe getrouwde vint 'ou z'n eigen altied netjes, dà spreek van eiges. Mae je weet 'oe de vrouwen bin, ee? Die zoeken overà wat achter, en ik doch zò bie m'n eigen, Pier, schrief jie dae noe nie over, wan dae kom je mae wee in de moeite. Allée, en noe zwieg ik mae stille!
Vandaege bin 'k bie Machelien op S'irjanakinderen 'ewist. Z' 'ad à lank 'ezeid, dà 'k is mos kommen, wan z' 'ad in kammenet gurreven, en da' mos noe toch 'n zò vee mooi dienk wezen. En 't was waer òk. Afijn, weet je, 'k 'ad ik nog nooit zo'n kammenet 'ezien, 't Was glad vol mie schuufjes in den buuk en in de pooten; en mooi 'out! Overal vlammen en krek eender. Machelien was nie zò best te spreken,ze zei:
Noe mò je nie dienken, Pier, dà 'k dat noe an iedereen lae kieken, 'oor Neent, ze kommen soms mie 'n man of vuve teglieke an de deur vraegen of ze 't kammenet 's maggen zien, mae ik bedanke d'r voe. Afijn, mae jie bin nog In de fermielje, weet je. Met, zee ik, mò je 't nie verkoopen? Bel neenk zei ze, 'k èm d'r zelf zeven 'onderd gulden voe gegeven, want 't is 'n stik van m'n moeder. ee, en dà verkoop je nie.
Daer 'ei je gliek an, zee ik.
Kiek, en dà vind Ik noe toch mooi, ee? Teegswoorwoordig bin de guus nie mî zò. Ze zouwen 't 'emde van je lief snokken om te verkoopen, as ze mae dursten. En zo'n misje as Machellen die 'out d'r kammenet, en ze kos d'r toch vee geld van maeken. Ik vinde ik dà mooi.
Ik bin òk nog nae de winkelweke in Goes 'ewist. Noe mò'k je zeggen, dàk d'r niks van begriepe. Ze praeten noe allegeere van den slechten tied, en 't is mie de kerremis nog nooit zò drok 'ewist as van 't jaer. En 't is nog nie of'eloopen, en dae beginnen ze in Goes wee te feesten.
Mae ik zegge: je mot 't toch alle gaere zelfs betalen. O mae! A''t 'er in die weeke vee 'ekocht wordt, dan koapen ze kommende weeke nie, en zò komt 't overeen uut.
Jaet, mae daer è'k in Goes nog ies moois 'ezien. Dae wazzen ze an 'n febriek an 't staeken! De pliesie d'r bie en 'n 'oop mie volk, mae d'r gebeurde niks. Ik docht altied, dazze mie zò'n staeking d'r nog a's op slogen, mae da's dan toch gin waer.
Afijn, mae 't is toch 'n aorigen tied weet jè; bie moeie Bette èn ze de derremen zò mae uut d'r lief 'esnokt; ja, nie op straet, mae in 't zieken'uus. Je belieft toch wat, ee? Dat à obba is motten beleven, dà je zonder derremen kost leven Ee? 'Um zee altied: gin dokter an m'n lief, en ie is bienae 'onderd jaer 'eworden òk
tot kommende weeke!
Pier van 't Hof
Zeeuwsche Omroep
Hallo! hallo! hier is de persdienst van den officieelen
Zeeuwschen Omroep. Het verder vertellen van deze berichten is geoorloofd.
Uit ongeveer 120 Zeeuwsche gemeenten ontvingen wij berichten over de keuze van wethouders. Hoe sympathiek we ook tegenover deze nuttige burgers staan; kunnen wij hun namen niet allemaal uitzenden. We beloven echter, dat hun die eer beslist zal geschieden, indien ze hun gouden ambtsjubileum vieren. Afgesproken!
Men meldt ons uit 't 'Zand, dat de schoolkinderen, ter eere van de Koningin, op 31 Augustus met lampions door 't dorp zijn getrokken en voor de woning van den burgemeester driemaal: "Leve de Koningin" hebben geroepen.
't Wordt tijd, dat de onderwijzers in dit dorp hun leerlingen eens vertellen, dat H.M. op 't Loo woont.
Een muziekgezelschap te Goes, dat met vuur en verve de "Heinzelmännchens"-compositie had vertolkt, kreeg twee dagen later van een donateur het verzoek om hij 'n volgend optreden 't "Hengselmandjes"-stuk nog eens te spelen.
Een visscher te Yerseke hoeft op de Schelde een zoogenaamd zeepaardje gevangen en dit beest aan de Rotterdamsche Diergaarde vermaakt. De Zeeuwsche journalisten wenschen zichzelven geluk, dat dle visscher niet de in den komkommertijd zoo nuttige zeeslang opgehengeld heeft!
Men meldt ons uit Oudelande een belangrijke gebeurtenis. Vorige week heeft men daar n.l. officieel den eersten electrischen stroom ingeschakeld. Rond het tranaformatorhuisje werden door de autoriteiten eerst reusachtige speeches afgestoken en later tracteerde de P.Z.E.M. de dorpelingen op electrisch gebakken wafeltjes. Bij de eerste plechtigheid waren de omstanders geneigd om uit te roepen: houdt jullie "wafels". Bij de tweede plechtigheid juist andersom.
Te Middelburg vergaderde dezer dagen de groote Nederlandsche Heide-Ontginningsmaatschappij. Een jongen, die voorbij 't gebouw der bijeenkomst liep, en geheel zonder erg uit alle macht "Hoe schoon is mijn heide" floot, werd geverbaliseerd, onder verdenking van 'n poging tot zware beleediging.
In den gemeenteraad van Grijpskerke is ernstige ruzie geweest over onvolledigheid der notulen. Scherpe woorden werden gewisseld. Tenslotte bleek een misverstand den secretaris in verzuim te hebben gebracht. Dat men in Grijpskerke niet begrijpelijker is, begrijpen wij niet.
Uit Heinkenazand vernamen wij, dat na de wethoudersverkiezing besloten werd, de verbreeding van den Oudenhamerschenweg in handen te stellen van B. en W. Wij zouden, na de verbreeding, de handen van B. en W. wel eens willen zien voor de aardigheid!
Onze correspondent te Zierikzee schrijft, dat men in zijn woonplaats ter eere van den verjaardag der Koningin 400 duiven heeft laten vliegen. Hij vond dit nu heelemaal niets op zoo'n dag. Wij wel! Amnestie aan gevangenen is zeer geëigend voor koninklijke feestdagen.
Uit Sas v. Cent een andere duivengeschiedenis. In een plaatselijk blad verloochent een plaatselijke partij haar leider en verwijt hem een vergadering niet bezocht te hebben, omdat hij zeide op zijn duiven te moeten wachten. Dat zullen vast geen vredesduiven geweest zijn!
Tot de volgende week, dames en heeren!