Ons Zeeland 1931, Groot Rotterdam, De Zeeuwsche Editie jaargang 1931, nummer 31, 16 october 1931

Vorige nummer Volgende nummer Overzicht Online zoeken

Jeugdleven in Zeeland

Ook in onze provincie mogen we van een georganiseerde jeugdbeweging spreken. En als we den toestand van de jeugd vergelijken, bij die van 'n vijf en twintig jaar geleden, dan moeten we zeggen, dat de jeugd van nu een veel rijker en ook gezonder leven heeft. Het is er overigens verre van, dat onze jeugd, de jeugd van dezen tijd, nu ook veel gelukkiger zou zijn dan de vroegere. Wel is het zoo, dat veel moois thans binnen het bereik wordt gebracht van kinderen, die vroeger op hun tiende jaar al moesten werken, en dat is voorzeker iets prachtigs, maar in groote lijn moeten we zeggen, dat de moderne jeugdbeweging geboren is uit de nooden van onzen tijd.

Kon men vroeger de kinderen de straat op sturen om hen daar te laten spelen, dit gaat niet meer. Overal dreigen gevaren op den publieken weg, en de officieele speelplaatsen kunnen deze gevaren niet geheel wegnemen. En dan, als de kinderen ouder worden, dreigen weer andere gevaren. Kroeg, biocoop en dancing trachten om strijd bezit te nemen van het kind, en te vroeg raakt het op paden, die zelfs vele onderen nog dienen te vermijden.

Zoo is het de nood van den tijd geweest, die hier naar middelen deed zoeken, om het kind binnen de grenzen van een gezond en natuurlijk leven te houden. Daarbij kwam een vernieuwing van het opvoedkundig stelsel. Men ging inzien, dat men kinderen niet roekeloos kon straffen, zonder hun daarmee schade toe te brengen.

Het kind miste iets, als men het de straat verbood, en daarom kwam men tot de leus: geef het kind iets anders. En dat andere was de jeugdvereeniging. Vereenigingen van allerlei soort ontstonden. Men kan bijna geen terrein of geen richting bedenken, die niet zijn jeugdbeweging heeft.

En deze heeft, indien ze goed wordt geleid, zeer veel nuttigs. Niet alleen, dat de jonge menschen worden beziggehouden, maar men tracht hen meteen iets te leeren. Als zoodanig bereidt de jeugdbeweging den jongen mensch voor op 't practische leven, waarin hij binnen korten tijd zijn intrede zal doen.

In Zeeland begint de jeugdbeweging de laatste jaren ook tot bloei te komen. Ook de meer moderne jeugdvereenigingen op het gebied van geheelonthouding, vredeswerk e.a. dringen hier door.

Natuurlijk 't allereerst in de steden. Het platteland heeft er minder behoefte aan, hoewel ook daar jeugdvereenigingen ontstaan.

Dat de jeugd ook inderdaad praktisch werk zelfstandig kan doen, blijkt uit de stevige propaganda, die zij op verschillend gebied met succes voert.

Ook de jeugdherberg is haar eigen werk. Hier werken jonge menschen aan de totstandkoming van eenvoudige verblijven, die tijdens de vacanties dienst kunnen doen als jeugdhotel. In Zeeland is momenteel alleen nog te Vlissingen zoo'n instelling. Mogen andere spoedig volgen.

Over het algemeen houdt de oudere generatie zich te veel afzijdig van het jeugdwerk. Zij is niet meer zoo vol idealen en gelooft het wel. Maar laat zij bedenken, dat wij de jeugd een kans moeten geven, haar idealen te verwezenlijken. Dit is de moreele taak van de ouderen. Het is mogelijk, dat degenen, die na ons komen, datgene bereiken, wat ons mislukte. Alleen al omdat de jeugd in meer gelukkige omstandigheden kan werken. Maar de zedelijke en financieele steun der ouderen is hard noodig. En daarom trachte een ieder in eigen omgeving het jeugdwerk, waarmee hij sympathiseert, met raad en daad te steunen! Z.

VEERE.

Het stadhuis staat in de kranten,

Veere is nu actueel;

't Geld stroomt saam van alle kanten,

ieder offert nu zijn deel.

Is het zoo? Hoe velen tastten

in hun beurs of brandkast niet?

"Man, ik heb al zoo veel lasten,"

is maar altijd 't zelfde lied.

Als ik denk de vele eeuwen

dat dit bouwwerk nu reeds staat;

Roem en trots van alle Zeeuwen

dan begrijp ik niet hoe 't gaat;

Dat die velen kunnen aanzien

dat dit mooi gebouw vergaat;

Dat, men ' t geld maar in zijn zak houdt

en 't stadhuis vervallen laat.

Zeeuwen denkt aan het verleden!

Ondanks risis, slehten tijd.

Offer vlug dien eenen stuiver,

och, je raakt dien tóch wel kwijt!

Dat 't stadhuis gerestaureerd wordt

door Zeeuwsche vrijgevigheid.

Zeeuwsche Sport

En nieuwe plaatselijke ontmoeting, n.l. die tusschen Walcheren en Zeelandia. Vorige jaren, toen Middelhurg nog twee 2e klassers rijk was, kregen we elk seizoen een tweetal ontmoetingen tusschen "Zeelandia" en "Middelburg" te verwerken, welke meestal meer spannend dan fraai waren. Het is in de 3e klasse al niet beter, tenminste fraai was de wedstrijd Walcheren-Zeelandia geenszins, terwijl we evenmin veel spannende momenten hebben kunnen ontdekken. Wij hegrijpen eigenlijk de voetballers niet erg goed. Zij doen alles, wat zij kunnen om zich de meerdere van de plaatselijke rivalen te toonen en dat is begrijpelijk en zeker niet af te keuren. Wel is af te keuren, de wijze, waarop zij dit meenen te moeten doen. Wij zouden zeggen, dat er geen beter middel is, dan al zijn technische en tactische voetbalcapaciteiten zoo veel mogelijk te ontplooien en zoo doende door "spel" zijn meerderheid te toonen. De voetballers doen het door een overmatig en ongeoorloofd gebruik van hun lichaamskracht. De bal is veelal bijzaak, de tegenstander wegwerken, en dat op de minst zachtzinnige wijze, hoofdzaak. Dat zij toch bedenken, dat noch hun club, noch het voetbalspel door een zoodanig optreden gebaat is. 'n Gezonde, eerlijke rivaliteit is goed, doch het ten toon spreiden van een animositeit als in deze

plaatselijke kampen keuren wij ten sterkste af. Dit schijnt evenwel in een plaatselijken wedstrijd niet anders te kunnen, en Middelburg staat hierin niet alleen, want zelden zagen wij een van een dergelijken wedstrijd ook in andere plaatsen, waarin van hoogstaand spel gesproken werd.

Zooals gezegd, het was j.l. Zondag allesbehalve fraai. Er werd gesjouwd, gezwoegd, maar in verkeerde richting, armen werden evenveel gebruikt als beenen. Men duwde en trapte maar raak en van mooi spel kwam niets. Scheidsrechter Maure had dan ook geen gemakkelijke taak. Wij zonden zijn wijze van optreden niet gaarne verdedigen. De strafschop en het uit het veld zenden van twee spelers waren o. i. zeer zwakke momenten in zijn leiding, waar hij de lijntjes strakker aanhaalde dan wij noodzakelijk achtten. Toch mogen wij hiervan niet te veel zeggen, want ongetwijfeld was het moeilijk. Over het spel kunnen we kort zijn, want bijzonders is er niet veel te vermelden.

Zeelandia was sterker en drukte dit uit in een 2-0-overwinning, waarbij één punt uit een strafschop. Haar spel was echter zeer onproductief en dat terwijl de middenlinie steeds achter de voorhoede zat. Men zou zoodoende een overrompeling van "Walcheren" voorzien, doch naast een tamelijk goed verdedigen van keeper en backs, trouw gesteund door de halflinie, speelde de Z.-aanval zoo onvoldoende, dat van doelpunten niets kwam. Zoo kwamen de voorzetten van den linksbuiten b.v. steeds te hard en te hoog voor doel. De rechtsbuiten had deze ballen goed kunnen opvangen, als hij zijn lijn gehouden had en niet zoo ver naar binnen was geloopen. Aan de andere zijde kreeg de Walcheren-aanval nog minder kans.

De leeftijd speelt in de Walcheren-gelederen ook een groote rol. Deze oude rotten hebben handige trucs, doch wanneer zij een duel verliezen , is van

herstellen geen sprake meer. Wat Walcheren verrichtte, was dan ook hoofdzakelijk distructief werk en dat was noodzakelijk om een al te groote nederlaag te voorkomen. "Zeelandia" toonde niet haar volle kracht, maar werd hier niet bewezen de wel eens verkondigde stelling, dat men niet beter speelt, dan een tegenstander het wil?

Bie ons op 't durp

XIX

Pier wil nie. Ik zegge tegen z'n : Pier, Pier, Je mò je brieve nog schrieve, mae um dee net of t'en 't nie 'oorde en liep de deur uut. En toen t'n venachte middag tuus kwam, toen zag t'n d'r zò vee kwaed uut, dà 'k niks durst te zegge, en 'k doch bie m'n eige, afijn 'oor, as 'um dan nie wil, dan zà 'd ik t'et wè motte doe.

je mò wete dat Knelia d'r van deur is. Afijn 'oor, je begriept dà nie, zo'n flienke Kedee mie vee centen en dan mie zo'n vent van niks, afijn 'oor, en 't is een nichte van ons en Pier die gaet over d'r centen. Toen m'n 't 'oorden, dacht ik dat 'um bezwieme zou, ie wier zò wit as 'n doek en most z'n eige vast 'ouwe an 'n stoele. En noe schrief t'n toch mae gin brief, en noe mot ik 'd 'et mae doen. Noe, en je begriep , dat is gin vrouwswerk, mae eigelijk bin 'k toch wè blieje, da 'k noe òk is kan zegge wae 't op staet. Wan die vinten dienke mae, dazze alles kunne doe en zegge, mae ik bin ik t'r dan toch òk nog. Net! Afijn

'oor, en dà van den dog, dà liek nog toch glad nerges op dae mò je me over praete, dà mò je doewe! En wulder vrouwen, ze dienke mae dà wulder niks kunnen, weet je, en damme alleenig mae goed bin om de koeien te melken, mae ik kan ik net zò goed schrieve as 'um, à je dat mae weet. 0 mae! En noe nog is wat, à Pier noe kommende weeke wee nie wil schrieve, dan mot t'n 't mae glad laete en knap ik dit karweitje wè op. Noe mò je 's even wachten, wan dae zie 'k noe toch 'n 'oop schimmel an de mure, die mo'k eerst 's weg doe. Zie zò, da's ebeurd; 't is altied zò wat mee j' uus'ouwen; à je buten klaer bin, dan kà je wee in den 'uzen beginne. 't Is vreed dà't bar is. En m'n penne spetter zò, den ienktpot zit òk vol mie dodden, ik gloove da 'k t'r mae gauw wee mee uitschee. Kiek, dae gaet den domenee verbie; 'n beste man 'oor, niks op te zeggen, mae je eit 'n wuuf as 'n vazze, da's zo'n stadschen mie vee praes. Mae, kwà, 'k mot toch eigelijk is gae vodderen, 'k è noe al m'n lied verdae mie schrieven, en d'erpels moste al lank op 't vier.

0, dae 'ei je Pier net, Pier, Pier, mò jie d'r noe niks onder schrieve?

Ik schrieve ik nie, vandaege, zee Pier. Wa 's dit noe voe 'n vent. Afijn oor, ik è ik 'edae wà 'k kon doe.

Je mot mae nie te nauw kieke. Afijn 'oor, 'k 'ouwe op, 'k zweete d'r van! Pier zit mae te trotte bie de buzekachel, afijn 'oor, dà kom wè wee goed, wan die

meid kom wè terug, à de centen mae 's op binne!

Noe, dag 'oor, de groetenisse

van Vrouwe 't Hof

Zeeuwsche Omroep

Hallo! Hallo! hier is de persdienst van den officieele Zeeuwschen Omroep. Het verder vertellen va deze berichten is geoorloofd.

Men meldt ons uit Goes, dat de gestrenge kantonrechter een melkboer veroordeelde wegens het "verstrekken van melk anders dan door een kraan".

Vruchteloos voerde de veroordeelde aan, dat zijn koeien dat ook deden.

Uit dezelfde plaats telegrafeerde men ons, dat tijdens een marktconcert der fanfare een ietwat doove dame toornig aan haar dienstbode vroeg, of zij alweer verrgeten had de katten melk te geven.

Twaalf Zeeuwsche huisvrouwen zijn gedurende de laatste dagen tijdens de schoonmaak van de trap getuimeld en met gebroken ledematen naar diverse ziekenhuizen vervoerd. De zeep- en borstelfabrieken zijn voornemens, in onze provincie een monument op te richten voor deze in de uitoefening van haar duren plicht gevallen heldinnen.

Een kantonrechter in Zeeuwsch-Vlaanderen raadde ieder in de provinciale pers aan om, alvorens in relatie te treden met de Amsterdamsche kleermakers Citroen en Salomon en Co., zich eerst tot hem om inlichtingen te wenden.

De snit en de stof van de rechterlijke toga zijn bepaald niet aan te duiden met de omschrijving dat zij aa n redelijke eischen voldoen. Maar waarom, wat drommel, koopt onze justitie ook niet bij den van ouds gerenommeerden Kleinen Dias?

Het protest der Zwitsersche regeeritig tegen de oneerlijke concurrentie van de wegenaanleggers, die tusschen Aardenburg en St. Kruis een soort berglandschap aan 't fabriceeren waren, heeft geholpen. De hoogste autoriteiten in onze provincie hebben er 'n stokje voor gestoken. Bepaald jammer voor de eeuwoge sneeuw, die op de hoogste gedeelten van rijwielpad reeds gevallen was en voor de eerste Edelweiszspruitjes in de valleien. De jodelcursus voor het landvolk wordt gestaakt en de Alpenmutsfilialen zal men sluiten.

Uit Middelburg seinde men ons, dat de sprei, verloot ten bate van de Zeeuwsche diakonesseninrichting, gevallen is op no. 175. Dat is een raar geval. Onzes inziens hoort zoo'n voorwerp op een ledikant te liggen.

Te Kapelle is een handhoogschutterij opgericht. Een bierbrouwerij uit den omtrek had 'n prachtigen wisselbeker beschikbaar gesteld. Zoo'n onderneming weet maar al te goed, waar aangeschotenen behoefte aan hebben.

Een Zeeuwsch deurwaarder werd deze week, ter gelegenheid van een ambtsjubileetje, begiftigd met een gouden horloge. Hij legde het natuurlijk direct aan den ketting!

Het 's-Gravenpoldersche tapverbod heeft ook veel animo gedood onder de plaatselijke muziekkorpsen, die juist beizg waren met het instudeeren van de Russische tap-toe. Gelukkig heeft de burgemeester zich hun lot en dat van de dorstigen aangetrokken en beroep aangeteekend bij de Kroon.

Hier is nu verder niets aanwezig waarom wij sluiten tot de volgende week. Tot weerziens, dames en heeren!