| Vorige nummer | Volgende nummer | Overzicht | Online zoeken |
Kerktorens in Zeeland
De meeste torens in Zeeland zijn oud; zóó oud, dat men ver in het verleden moet teruggrijpen om iets te kunnen vinden omtrent den tijd van hun ontstaan. Mét het Christendom zijn ze in deze lage landen gekomen. Ze verrezen al spoedig, om de eenvoudige, ruwe kapellen, die onder de eerste predikers tot stand kwamen, te vervangen. Ze stonden er order de invallen van de woeste Noormannen; en fel klepte de klok bij de groote branden, die de geheel uit hout opgetrokken dorpen konden teisteren; fel klepte ze ook bij watersnood als de nog zwakke dijken dreigden te bezwijken onder de hevige stormen en ieder werd opgeroepen om met alle middelen een doorbraak te helpen voorkomen. Wat hebben ze al niet gezien, deze kerktorens, die nog altijd de ziel vormen van het dorp?
Het heele dorpsleven lag en ligt nog aan hun voeten. Generatie na generatie hebben ze zien komen en gaan; kinderen hebben ze zien geboren worden, groeien en sterven. Alles kon veranderen; er konden menschen komen en gaan, er konden oude huizen worden afgebroken en nieuwe gebouwd; oude wegen verdwijnen en nieuwe worden aangelegd, boomen worden geveld en jonge worden aangeplant: de kerktoren bleef. Hij bleef altijd, als een rots in de branding, onbewogen, sterk en onverwoestbaar. Wel konden de Westenwinden knagen aan zijn steenen; wel nestelden de vogels zich in de zwarte galmgaten: de toren bleef. En raakte bij in verval, dan toog men aan het werk om den houw te restaureeren. Er mochten dan wat nieuw-uitziende steenen komen, die de oude, verpulverde vervingen; de vorm werd gehandhaafd, en de toren bleef de toren.
In alle oude verhalen die we lezen wordt de toren beschreven als de trouwe wachter die waakt over het dorp. En daar doet hij nog aan denken. En er was dan ook vroeger de torenwachter, die de uren afriep van den trans, en meldde, dat alles rustig was in de gemeente en dat men onbezorgd zich aan den slaap kon toevertrouwen. Die torerswachter is, evenals vele oude gestalten uit vroegere tijden, verdwenen. Maar de toren staat er nog. Hij blijft. Hij kijkt vol minachting naar de moderne kerktorens van baksteen, die ook al hier en daar in Zeeland voorkomen en denkt: ik ben de baas. Zoo is het ook. De moderne halen niet bij de oude, die immers vast zitten aan eeuwenoude tradities. Een dorp zonder ouden kerktoren is als een kip zonder kop, als een lichaam zonder ziel, Men houde de oude torens in eere en restaureere ze, waar dat noodig is! Dat hebben ze wel verdiend!
Z.
Zeeuwsche Omroep
Hallo! Hallo! hier is de persdienst van den officieelen Zeeuwschen Omroep. Het verder vertellen van deze berichten is geoorloofd.
Men meldt ons uit Oostburg, dat de kantonrechter een burger veroordeelde wegens het feit, dat bij zijn buurman Toon een muilpeer gegeven had. De ambtenaar van het O.M. heeft een bijzonder zware straf geëischt, omdat het slachtoffer zoo goedig van aard was. Waar gaan we heen in Zeeland, nu menschen, die den goeden toon treffen, zoo behandeld worden door de justitie!
Uit Goes vernamen wij, dat een landbouwer uit Krabbendijke, die op de markt uitriep, dat hij tot over zijn ooren in het werk zat, raar stond te kijken, toen er een algemeen gelach na die bewering opklonk. De man zou misschien nog meer verwonderd zijn geweest, indien men hem terstond een stofkam gegeven had.
Uit Middelburg wordt ons geseind, dat veertig personen een jubileerend ambtenaar een welvoorzienen maaltijd aangeboden hebben. Wij wisten niet, dat de nood onder den ambtenarenstand reeds zoo hoog gestegen wast
Een inwoner te Ierseke heeft zijn groene grasparkiet op eieren gezet en kreeg, tot zijn groote verbazing, uit bedoeld broedsel vogeltjes in de kleuren rood, wit, blauw en oranje. Wanneer deze gelukkige bij nationale feestdagen zijn kooitjes buiten hangt, kan bij met een gerust hart zijn vlag en wimpel binnen houden!
Uit Zuid-Beveland hoorden wij dat verscheidene slachtoffers van de bankdébâcles in handen zijn gevallen van de belastingambtenaren, die zoo bij de hand zijn geweest om de crediteurenlijsten te controleeren.
De barbiers op genoemd eiland durven, uit vrees voor woedende uitvallen, bijna niet meer aan hun klanten te vragen: "tweemaal scheren, mijnheer?
Uit Baarland telefoneerde men ons, dat er stagnatie in de electrificatie dreigt, doordat een landbouwer den kabel niet door zijn grondgebied wilde laten leggen. In strijd met de loopende geruchten kunnen wij nietden dat deze hoofdige Baarlander niet Kink heet.
Te Vlissingen is een jongemeisjesvereeniging zeer verontrust, door het feit, dat ook een schaakclub het oog op haar lokaaltje heeft laten vallen.
Wij gelooven dat de correspondent, die ons dit meldt, meer verstand van grapjes dan van moderne meisjes heeft!
De gemeenteraad van Schoondijke heeft een motorspuit gekocht. De oude spuit, met handbeweging, zoo seint men ons, zal van de hand worden gedaan.
Daar konden wel eens heel wat handbewegingen voor noodig wezen!
De ijsclub te Scherpenisse heeft een tekort in haar kas en gaat om hierin te voorzien een loterij organiseeren
Wij hopen dat 't succes niet uitblijft want volgens ervaren Poolreizigers is geldgebrek het ijselijkste wat een ijsclub overkomen kan.
Hier is nu niets meer aanwezig.
Tot de volgende week. dames en heeren!
Bie ons op 't durp
XXXIII
Noe mò'k je dan toch 's wat vertellen! De zelfde aeven da'k de vorige brief schreef en m'n nae Wullem zatten te luusteren, kwam Bette van 'ierover 'n stuitje buren. Dà was òk mae vanwege de radio, dà begriep je. Afijn, ze was t'r en toen wier 't'n uur of tiene, da's laete voe ons! en doe 'oor ik ineens 'n kommessaris van pelisie en die schreeuwt deur dà dienk dat t'r 'n groene fiets is 'estolen. Hosterlieve. dà's mien fies! riep Bette, en ze was à overende. Bè neent, zee de vrouwe, die fies die is in Meppel 'estolen, da's 'ier toch nie! Noe mae, 't was 'n fies, die groen 'elakt was mie grieze biezen, da's net às die van mien, en ik gae's kieken.
Afijn, wulder mee; wà kos je aars doen? En me kwàmme bie de schuure, en Bette ieuw 'n steksje bie de stallecht en wulder nae binnen. De fies is t'r van deu! gilde Bette, en vrentig, de fies was weg!
Afijn, je begriep, dà was wat! Bette nae den veldwachter, mae die was nie thuus. Me stienge nog een stuitje te praeten, en toen zee Bette ineens: nee mae, hosternokke, da's waer òk, Mina 'eit de fies mee nae Goes! Dà 'k dae noe glad nie an 'edocht èn.
Mae ik docht: jie liegt! Z'à 'eel die geschiedenis uut d'r duum 'ezogen, omdà ze 't nie èn kon dà wulder, 'n radio èn.
Mae 'k è d'r mae niks van 'ezeid, alleenig docht ik: jie kom nie mi an mien radio. En noe zeggen ze op 't durp, dà de banke van Verduun òk à feliet zà slae. Afijn 'oor, je belief toch wat. Dat is 't noe juust, weet je, dà je 't zelf beleeft. Vroger lazzen m'n d'r van in de krante, en dan doch je: da's wè 'n mooi ver'aeltje, en dat 'eit die vent netjes verzonnen, mae om dat allegaere te beleven, dà val toch nie mee, ee?
J' 'oef vrentig nie mi nae 'n groate stad te gaen om al die ieselijk'eden te zien en t' 'ooren. En wae dat op uut mò loopen, ik weet 'et nie. Afijn, ik gae nog is effen nae d' achterwigt. Dae 'ieuwen ze straks 'n verkooping: 'k è 't mae van 'ooren zeggen, en 't stieng nie in de krante, mae 't schien dan toch dà Jan Kruum z'n 'ebben en 'ouwen verkoapt en dat 't 'n in stad gae wennen. Dà zà dan 'n 'eel verlies voe de gemeente wezen, wan ie zat in alderlei vereenigiengen en 't was 'n beste vint òk. En dà zeg ik nie alleene, dà zeggen ze 'ier allemaelie, 'um 'ei altied vee goed 'edaen.
Dà's nog waer òk, noe è 'k toch van 'n nichte twee potjes mie liesterbessenjam g'ad. Dà zulle julder wè nie kennen, mae 't is zukken lekkeren spul, dà 'k t'r nooit mee kan uutscheejen. En noe mò je begriepen, da'k dà goed nie meer 'eproven èn sins m'n tiende jaer.
Och, ee, dà bin van die diengen uut je jongen tied die je dan wee vergeet. Mae as ze die wee ineens op je dek stieren, dan mò je zò'n 'eelen dag wee dienken an al die diengen van vroeger. En dà deug toch eigenlijk nie; je mò mae op den dag van vandaege leven, en allée, om 't noe eerlijk te zeggen, daevoe gae 'k noe mae 's nae die verkoaping, k'è d'r eigenlijk glad nie van doen.
tot kommende weeke,
PIER VAN 'T HOF.
Zeeuwsche Sport
Het was te verwachten, dat Goes een flinke overwinning zou behalen op Zierikzee. De 7-0 uitslag heeft ons dan ook absoluut niet verwonderd. 't Was voor Goes 'n mooie gelegenheid te trachten, er weer eens wat beter in te komen. De uitslagen van zijn vorige wedstrijden toonden ons namelijk een geduchte inzinking. Tegen Vlissingen kregen zij een tamelijk groote nederlaag, terwijl de uitslagen tegen de Dosko- en Mevo-reserves (beide 1-1) ook al niet hoopvol waren. Daartegenover staan de overwinningen op de Zeelandianen (4-2) en Sinoto (8-1), welke bewijzen dat Goes toch in de bovenste gelederen thuis hoort. Laten we hopen, dat deze overwinning het sein moge zijn voor den aanvang van een flinke reeks overwinningen.
Zierikzee heeft twee overwinningen op zijn boekje, o.a. tegen de stadgenoote Sinoto (2-1). Alle andere wedstrijden, een viertal, werden verloren. Tegen Zeelandia op het nippertje met 5-4. Het toont, dat de mannen van Zierikzee zich geducht zullen moeten inspannen, om niet onderaan te geraken. We zullen niet zeggen, dat Zierikzee op de onderste plaats terecht komt, doch in de onderste gelederen geraken zullen zij op die manier waarschijnlijk wel.
Als we den wedstrijd Goes-Zierikzee bespreken willen, moeten we zeggen, dat het spel van Goes ons over 't algemeen wel voldaan heeft. Er zat snelheid in de aanvallen, er was van begin tot eind de wil om een groote overwinning te behalen. De voorlinie speelde snel en vlot samen, terwijl de buitenspelers steeds weer aan 't werk werden gezet. Vooral de midvoor komt in deze linie op den voorgrond door zijn groote bewegelijkheid en harde schoten. Dat de Goes-voorhoede zich geheel geven kon, was voor een niet gering deel te danken aan de even goed spelende middenlinie. De spil, tevens aanvoerder en een goede, die zijn mannetjes op hun taak weet te wijzen, is de ziel van de halflinie en van het geheele elftal. Door zijn juiste opstelling onderbrak hij menigen aanval en voedde de voorhoede uitstekend. De heide halfspelers doen niet voor elkaar onder, hoewel het plaatsen van den rechtshalf beter kon. De linkshalf heeft, lijkt ons, aan snelheid gewonnen. De verdediging was het zwakste deel en het is dan ook hoofdzakelijk te wijten aan het te ver doorgevoerde samenspel van de Zierikzee-voorhoede, dat geen enkel punt voor de Schouwenaars te noteeren viel.
De keeper van Goes kon op ons nog niet den indruk maken van er beter in te komen.
De Zierikzee-aanval voerde, zooals gezegd, het korte samenspel te ver door. Een goede schutter en meer snelheid is 'n eerste eisch. Toch was er een goede rechtsbuiten. Telkens wanneer op hem gespeeld werd, schiep hij kansen. O.i. zou zijn spel op de rechtsbinnenplaats beter tot zijn recht komen. De middenlinie speelde zonder systeem, niet voldoende aanvallend, doch evenmin opvallend in de verdediging. De opstelling, zooals ze nu is, lijkt ons niet goed, al meenen wij, dat met enkele plaatswisselingen wel wat goeds is tot stand te brengen.
Tot slot de verdediging, niet het minste deel van Zierikzee's elftal. Hier werd goed gespeeld en vooral de invallende keeper verrichtte goed werk. Dat er zeven doelpunten vielen mogen we niet geheel op hun rekening schrijven. Al konden zij den Goes-aanval niet weerstaan, toch hebben zij niet onverdienstelijk verdedigd.
Scheidsrechter Oekna leidde goed en tot vermaak van het publiek. Het voornaamste is dat de spelers zijn gebarenspel goed begrepen. Hij had de leiding goed in handen en toonde de spelregels goed te kennen.