Ons Zeeland 1931, Groot Rotterdam, De Zeeuwsche Editie jaargang 1931, nummer 36, 20 november 1931

Vorige nummer Volgende nummer Overzicht Online zoeken

Bie ons op 't durp

XXXIV

Vandaege à 'k Pier Drummel bie m'n. Ie kwam binnen mie zò'n roojen kop, dà'k à trek docht: dà zit nie goed; en dà zat 'et nie òk. Pier, zee 't un, noe za'k j'is gauw wà vertellen; à jie je beesten niè van m'n land of 'oudt, dan komt 't et voe 't gerecht.

Ik wis nie wat à 'k 'oorde. Ik zegge: loapen mien beesten dan op joè land? En 'um zee: dà doen ze net, en doe jie noe mae nie, of jie dat nie weet, en ik wil ik nie voe joe plezier in de bruierië komme te zitten, noe weet je 't.

Ik zee ik: ik weete dae glad nie van, en toen riep 'um: je lieg man!

Mae toen wier ik toch zò vee kwaed, en ik nae buten. En vrentig, de beesten liepen op z'n land, dwars deu de terreve. Ik doch, dà bin toch brakken van beesten, 'oe komme ze d'r uut? Dàt à Pier z'n eige òk of ' evrogen, 'um docht dà d'een of aare braesem 't 'em 'elapt à. Mie dat al kosten m'n 'n 'alf uur loapen voe dazze wee in de weie wazzen.

Toen wou Pier, dà'k voe de terreve betaelden mae toen wier ik glad giftig, en zee: à most ik breukig worren, je zà van mien gin rooie cent zien. Da's gin meniere, om zò te keere te gaen tegen 'n buure, die je nooit ies in de wigt 'ei geleid.

Dà zummen dan wè 's zien, riep 'um, en noe 'oorden ik, dat t'n d'r 'n zaekje van maekt. Noe, 'um mò zellevers mae weten wat of t'n doet, mae betaelen, nooit!

Zò 'ei je noe altied wat. Mie dà slechten weer mo'k nog den 'eelen dag in 'uus zitten òk, en dan altied de vrouwe om j' 'eene, die altied prombeert om je je viengers te laeten broeien. Afijn 't is àwee bienà tegen 't ende van 't jaer; me kunne allengsjesan wee 's uut gaen rekenen 'oevee me van 't jaer mie 't boeren verloren èn. A' 't nog lange zò bluuft zie 'k d' eele zooi d'r nog an gaen.

Je zà noe wè zeggen: die Pier zit mee in d' asse te roeren, mae à je mae net op de broadkant mê kan teeren, en je bint altied in goeien doen 'ewist, dan kà je nie altied lachen. 'k E' van 't jaer à zò vee an m'n broek 'ekregen, dit t'r nie vee mi bie kan. 'k 'Oore je 't à zeggen: die boeren motten altied klaegen, en j'ei glieke, ze klaegen vee à 't glad nie noadig is, mae as ze 't noe doen, dan is t'r reden voe. 'k E' d'r noe à zò vee kepot zien gaen, dat ik zò allengsjes an òk wè an de beurte mò kommen. En dà gae j'an j'n 'arte, à je'eel je leven 'ard 'ewerkt 'eit, en nooit 'n mensch te kort 'ei gedae. Afijn, zwieg t'r mae van.

PIER VAN 'T HOF

Zeeuwsche Omroep

Hallo! Hallo! hier is de persdienst van den officieelen Zeeuwschen Omroep. Het verder vertellen van deze berichten is geoorloofd.

Men meldt ons uit Kruiningen, dat een boosaardig paard om de een of andere reden den dorpsfotograaf met zijn toestel in de sloot langs den weg geschopt heeft. Wat paardenhoeven hadden misdreven,hebben menschenhanden verholpen. Met vereende krachten werd de artist op het droge gebeschen. Volgens ooggetuigen moet de man na dit avontuur heel wat meer gevoelige plaatsen dan gevoelige platen met zich mee gedragen hebben.

Onze correspondent te Bath zond ons zeven berichten over het omhoog varen van schepen. De "vliegende Hollanders" blijken nog immer in voldoend aantal voorhanden te zijn!

Een aardappelhandelaar, die in het holle van den nacht zijn dagtaak besloot met het posten van een brief, vond bij zijn terugkomst wel een geopende achterdeur maar geen portefeuille met f3000, welke hij op de tafel had laten liggen. Wanneer goede menschen al te laat gaan slapen, ziet men dat booze lieden ondertusschen al wakker geworden zijn!

Uit Ellewoutsdijk vernamen wij, dat de nieuwe burgemeester plechtig ingehaald is door 'n eerewacht te paard en muzikanten te voet. Er werd echter pas met blazen begonnen toen de paarden weggeleid waren; als de menschen schrikken is niet zoo erg!

Een onbezoldigd medewerker te Wolfaartsdijk zond ons treffende berichten over 'n verloting van de jonge-dochtersvereeniging. Foei, foei, wat wordt daar 'n haast mee gemaakt! Men had toch hoffelijker kunnen beginnen met de huwbare dames van middelbaren leeftijd.

Een wethouder te Krabbendijke heeft in de laatste vergadering plechtig verklaard, dat hij een bepaald voorstel had, ingediend bij den raad "om de heeren uit hun kot te lokken." Wij hebben nooit geweten dat men in Krabbendijke de varkens zoo'n mooien titel geeft. En als deze wethouder soms zijn collega's op 't oog had mag de gezondheidscommissie wel eens 'n onderzoek doen naar de woningtoestanden bij de vroede vaderen.

Tengevolge "van de geringe belangstelling der rijpere jeugd" zal te Zuidzande liet vervolgonderwijs gestaakt worden. Als men ook nog rijper dan rijp is, bestaat er geen behoefte aan verdere ontwikkeling.

Een ondernemend 's-Gravenpoldersch jongmensch heeft het geheele dorp in 't donker gezet, door het kunstmatig verwekken van kortsluiting. Ondanks de duisternis wist de veldwachter de hand op den dader te leggen. 's-Gravenpolder schijnt veelbelovende menschen op allerlei gebied te bezitten.

De gemeenteraad van Graauw heeft per motie aan de regeering om steun gesmeekt voor de bietencultuur. Die ziet den toestand donkerbruin in. Van Graauw uit is het ook 'n heele toer om een zaak rooskleurig te beschouwen!

Tot de volgende week, dames en heeren!

Herbergen en herbergleven

Vroeger was, veel meer dan tegenwoordig, de herberg 'n toevluchtsoord voor de ongetrouwde jonge mannen en voor degenen onder de getrouwden, die al hun vrije

avonden niet aan den ketting(!) wilden liggen, maar van meening waren, dat de huis-vader ééns per week afstand mocht doen van zijn waardigheid, om zich in de dorpsherberg te gaan vermaken.

De herberg -want hoewel er in vroeger tijden ook wel meer dan één herberg in de meeste dorpen te vinden zal zijn geweest, was er op elk dorp tòch maar één herberg die de herberg was. En die was eigenlijk zoo'n beetje officieele instelling. De verschillende vereenigingen hadden er hun vergaderlokaal: ook de jongelingsvereenigingen, de z.g. "joenge joengers" die er op gezette tijden samen kwamen om zich te vermaken op een wijze dit, in dezen tijd onze waardeering niet meer kan vinden.

Bij de dorpsherberg stopte ook de vrachtrijder, en de omnibus als als deze er was, legde die ook altijd even aan.

Maar dit officieele karakter heeft de dorpsherberg op den duur wel wat verloren. Er kwamen er meer, en bovendien kwam de aanloop van doorgaande klanten, die maar even kwamen om een glaasje naar binnen te wippen. Het echt huiselijke, dat de herberg kon hebben, ging en gaat nog meer en meer verdwijnen. En geen wonder. Het huiselijke vindt men tegenwoordig meer in het eigen huis dan vroeger.

De moderne wetenschap is den mensch hierin tegemoet gekomen. Het uitgebreide nieuws in de krant: de aardige populaire lectuur in de weekbladen, en vooral de radio, maken dat men meer dan vroeger geneigd is, om thuis te blijven. Zeker is het wel, dat in onzen tijd van ontbinding van het gezinsleven, de radio een der factoren kan zijn, die het gezinsleven weer op den ouden voet terug brengen.

Zoo zijn al deze dingen niet te onderschatten hulpmiddelen in den strijd tegen den alcohol!

Want men moet het zich niet voorstellen, alsof het verminderende drankmisbruik alleen een gevolg ware van de acties der drankbestrijders. Natuurlijk werken ook dezen, en veelal zelfs zeer hard, maar de voornaamste factor is en blijft, dat de menschen niet meer zooals vroeger met hun ziel onder den arm loopen en uit behoefte aan ontspanning ten einde raad de herberg instappen om zich aan drankmisbruik over te geven. Neen, de dorpsherberg van dezen tijd heeft een meer nobele taak dan het verschaffen van drank alleen. De herberg is weer geworden plaats van samenkomst, plaats van clubleven, van vergaderingen en uitvoeringen.

Toch zijn ze naar den vorm over 't algemeen niet veranderd. En, aan de landwegen ziet men ze nog, de echte oude herbergjes! Voor de ramen de blauwe, niet landschappen beschilderde horretjes en het grappige uithangbord als herkenningsteeken.

En binnen: de met zand bestrooide vloer: een duif in een kooi boven de deur: een zakkenbiljart en een ouderwetsche tapkast. Kwispedoors in alle hoeken, en aan de wanden reclameplaten van nu reeds niet meer bestaande en vergeten producten! Ook de etalagekast met de medailles van de muziekvereeniging, en een ledenlijst en reglement van de ook reeds verdwenen kegelclub ....

Ze zijn grappig, deze oude herbergen met een dikwijls kostbaren inboedel; rijkdom aan oude meubels en tegels. We zonden ze niet graag missen, ondanks, of misschien juist omdat ze niet met hun tijd zijn meegegaan.

Zeeuwsche Sport

Een enorme menschenmassa was getuige van den voetbalwedstrijd tusschen Middelburg en Terueuzen. Het zal u zonderling lijken, wanneer wij zeggen, dat beide partijen verheugd en teleurgesteld waren. "Middelburg" was hard blij, toen in de laatste minuten de gelijkmaker gescoord werd, terwijl de uitslag op zichzelf een teleurstelling was voor al, wat met groen-wit meeleeft. "Terneuzen" had geen overwinning, doch een nederlaag verwacht en het gelijke spel kon het blijdschap geven, doch het was 'n teleurstelling, dat het zich in de laatste minuten de zege zag ontnemen.

De 2-2-uitslag heeft ons evenzeer verrast, daar wij "Middelburg" ook de beste kans hadden toegerekend. "Terneuzen" heeft geducht van zich afgebeten en als we eens een balans gingen opmaken van dezen wedstrijd, zou de ploeg van over de Schelde volgens ons aan de beste zijde staan. Slechts het met man en macht verdedigen van de "Middelburg"-backs en middenlinie heeft grooter onheilen voorkomen. De keeper heeft een deel gehad in de verdediging, doch niet het belangrijkste. Er werd echter niet met denzelfden bravour gespeeld als we gewoon zijn. De Terneuzen-voorboede is niet voor de poes. Zij speelt enthousiast en is doortastend; wisselt open en kort spel af. De linksbinnen en de beide buitenspelers zijn goede krachten, die menige gevaarlijke situatie weten te scheppen. In hun middenlinie kwam de spil naar voren, die Remijn lang geen lichte taak gaf. De "Middelburg"-halfspelers vervielen weer in dezelfde oude fout van steeds te veel achter te blijven, waarvan de Terneuzenaren terecht profiteerden, door in het open veld met succes te opereeren.

Al wie mocht meenen, dat de Terneuzen-achterhoede gemakkelijk te passeeren is en dezen wedstrijd zag, zal zijn meening moeten prijsgeven. Daaraan dient direct toegevoegd, dat het haar dezen middag niet al te moeilijk werd gemaakt door het totaal onvoldoende en futlooze spelletje de Middelburg-aanvallers. We hebben ons ten aanzien van Dirkse onlangs misschien te zacht uitgedrukt, toen wij schreven, dat hij er tegen Doske "niet in" was. Thans was zijn spel allesbehalve goed en dit had een zeer ongunstigen invloed op zijn medespelers. Slechts enkele minuten, nadat de gelijkmakende goal viel, vertoonde "Middelburg" een spel, dat ongeveer op de hoogte van zijn normate kracht kwam. "Terneuzen" heeft een spel gegeven, dat in staat was om "Middelburg" in de war te brengen. Vlug, enthousiast, zich geheel geven, om te bereiken wat te bereiken was. En hoewel het eerste doelpunt van Middelburg reeds na een minuut viel, hadden de groen-witten vooral in den aanvang geen "vat" op het Terneuzensche spel. Proficiat Terneuzenaren. Ge hebt flink gewerkt en we zien nog menige van de oudere zusters over deze ploeg sneuvelen.

Dit zal ook te danken zijn aan den goeden geest, die in het elftal heerscht, waaraan menige andere ploeg 'n voorbeeld kan nemen. Niet mopperen over gemiste kans, maar spelen !

Scheidsrechter Knappers voldeed goed en heeft iedere poging tot ruw spel in de kiem gesmoord.

Wemeldinge's Overweg

Onder Wemeldinge is een

vreeslijk ongeluk gebeurd;

Dat ons plotseling uit rust en

droomen ruw heeft weggesleurd.

D'onbewaakte overwegen

eischen offers, vroeg en laat:

Overal wordt het onveilig,

op den weg en langs de straat.

Nergens kan men rustig loopen,

overal dreigt het gevaar

slachtoffer te worden van een

rustloos jagend wielenpaar.

Dat de overwegen voor een

zeer groot deel zijn onbewaakt,

is het niet alleen wat ons nu

zoo verbitterd heeft gemaakt.

Maar dat men geen zorg wil dragen

voor een onbelemmerd zicht,

dàt ontstemt ons, want wij reek'nen

dit een allereersten plicht.

Zeeland heeft veel overwegen,

en vooral Zuid-Beveland,

waar bijna geheel geen zicht is,

hier en daar raakt 't wal noch kant.

Overheid, begrijp uw taak en

groote verantwoordelijkheid.

Uitzicht vrij! Dit is de leuze

die moet klinken, wijd en zijd!

S.