Ons Zeeland 1934, Ons Zeeland Panorama, jaargang 1934, nummer 11, 10 augustus 1934
Hoe genoeglijk rolt het leven
eens gerusten landmans heen
Deze regels kan men lezen
in een boekje van voorheen.
Zeker is het, dat de dichter,
die dat mooie lied verzon,
nooit om vier of vijf uur 's morgens
in het natte veld begon!
Theorie is veelal makk'lijk,
de practijk is echter zwaar;
Beste stuurlui staan aan wal
en geven 't mooiste commentaar.
Oogsttijd is een tijd van zwoegen;
onverdroten wenkt de plicht;
En men heeft geen tijd voor schoonheid
van een stralend vergezicht
Ziet het graan niet welvend buigen
onder zoelen zomerwind;
Ziet alleen, dat dag na dagen
werk wacht, dat den tijd verslindt.
's Morgens moeizaam in de kleeren,
's avonds moe en vroeg naar bed;
Sikkels blinken, sikkels zinken,
en geen oogenblik verlet.
En zoo stapelt in de schuren
weer des zomers overvloed,
die den mensch den langen winter
voor gebrek bewaren moet.
Volgeladen staat de akker,
volgeladen veld na veld;
Zal het ditmaal geld opbrengen,
of gaat 't al weer naar de belt?
Open vraag voor hen die leven
van den arbeid op het land;
Grooter zorg dan 't harde werken
doet de verkoop aan de hand.
Tragisch is, de vrucht van maanden
arbeid waardeloos te zien,
zonder uitzicht op een tijd,
die geld voor het product zal biên.
Nochtans werkt men onverdroten,
oogsttijd is weer in het land;
En hij bindt met sterke banden
aan het oogsten hart en hand.
Of men grond heeft of een tuintje,
of men oogst of bramen trekt;
Of men uitleurt langs de deuren,
of zijn eigen groente weckt.
Of men bloemzaad oogst of tarwe,
of men veel of weinig heeft;
Iedereen voelt de bekoring
die in oogst en oogsttijd leeft.
Vruchten vallen, halmen zinken,
heel de aarde laat haar schat
aan dengene, die voor arbeid
moed en kracht en werklust had!
In het werk ligt de voldoening,
Kop dus op, en borst vooruit;
Alle handen uit de zakken
voor den gouden zomerbuit.
Mag de opbrengst karig wezen,
mag het saldo schamel zijn,
Na de maag're jaren zullen
zeker er weer vette zijn.
Werken zonder angst en vragen,
werken, want de oogst is goed;
Neem wat veld en akker dragen;
Werk met durf en levensmoed!
Bie ons op' t durp
Zo bin'k dan nae Den Aog 'ewist, en e'k de vrouwe vrom'aeld. 'toen a'k in 'uus kwam zat 'eur bie 't raem, en m'n' klopte van benauwdig'eid, 'oe of ze zou weze, en of ze m'n we zou kenne. Mae jaet, ze zat een kouse te breien, mae toen m'n zag sprong z'overende, en schreten : Pier, bin jie 't!
Kiek, en ze lag a om m'n nikke, en ik 'ieuw d'r eindelinge wee van m'n of, wan ik zag da d'r breisel glad in de warre' en dae kus ze altied zo vreed kwaed om worre, mae toen a'k da zee, zee 'eur : Maek je mae nie benauwd, da kan mien allemaele niks mie schillen, noe a jie d'r wee bin.
Afijn, ik nog is effen nae den dokter, en die zee asdat de vrouwe glad beter was, en 't zou we voe goed weze, ja, voe zovarre de menschelijke berekenieng dan gaet.
En wulder 's achternaemiddags nae den trein, wan 'oe eerder ik uut da gat vort bin, 'oe liever, zee de vrouwe.
En zo bin m'n dan thuus'ekomme, en toen a m'n in den uzen waere, wier de vrouwe glad stille, en ze liep mae van d'eene kaemer in d'aere, en ze zee niks, en ik zee eindelienge: zei noe toch is wat, en toen keek ik, en ik zag 'oe ze zo mae in d'r eige een bitje liep te julen, en da kust ik toch ok we begriepe, mae den dokter a 'ezeid, da ze afleidieng most e, dust dae most ik voe zurrege, en daevoe zee ik: Oe vi je 't noe, da'k zo'n rommel 'emaekt e, overa? En ik keek is deur de keuken, en dae leken 't de misput we.
0, zee ze, je bin toch mien vint, en ik bin vee te blieje da'k wee tuus bin. En ze dee d'r schorte voe, en ze begon te kelven liek as vroeger, en ze zong d'r nog bie ok.
En toen a'k een kertiertje laeter uut den 'of wee binne kwam en ik rochte an de achterdeure, riep ze van binne: Pier, je klompen uut, nie mie je vule voeten in m'n schoone keuken! En ik begreep nie, 'oe a'k dae noe vroeger we is kwaed om e kunne worre, wan 't klonk m'n noe as meziek in m'n ooren, en ik zee: j'ei geliek, vrouwe, da za nie 'beure!
En toen m'n zo 's aeves onder de lampe zatte mie z'n beidjes, de vrouwe mie d'r breisel en ikke mie m'n pupe en de krante, kiek, toen zeeje m'n niks tegen mekare, mae zo noe en dan keke m'n zo maer is, en m'n knikten zo maer is nae mekare, en dan was 't a lank a wee goed.
Ja, zo is de mensch noe, a t'n 't goed 'eit, dan merkt t'n 't nie, en dan waerdeer t'n 't nie ok. Mae a 't spaek loopt, dan 'ei je 't en dan zou d'n alles wille geve om 't wee goed te maeken. Feitelijk bin wulder menschen ondankbaar tuug, das waer. En noe mo m'n d'r kommende weeke tusschen uut.
D'r is een tocht van de ouwentjes, liek as die op de meeste durpen wor g'ouwe, tegenwoordig.
M'n vonde vandaege zo'n pampier in de busse, en m'n e ons trek opgegeve, wan da mo m'n mie mee. Vlee jaere wouwe m'n ok, mae kusten m'n nie, wan je mot t'r vuufenzessentig voe weze, en da bin 'k nog mae pas. Afijn, 't is voe de vrouwe ok goed, wan verzetjes mot z'e. Dust kommende weeke za'k je we is vertelle, 'oe a m'n 't g'ad e. En tot zolank de groetenisse mae wee,
PIER VAN 'T HOF
De eerste Zeeuwsche Scheldevlucht om de zilveren Schelde-tropee
Er is wel leven in onze Zeeuwsche gewesten. Dank zij velen, die het goed meenen met onze mooie provincie en die haar door vele attracties steeds aantrekkelijker weten te maken, wordt altijd tot nieuwe gebeurtenissen het initiatief genomen. Pas hebben we den 5den Scheldebekerzwemwedstrijd gehad, die reeds populair is, Zaterdag l.l. werd de eerste Zeeuwsche Scheldevlucht gehouden, waarvoor niet minder belangstelling bestond. Langzamerhand zullen komen waar we wezen moeten. Nu vele bedrijven minder gunstig gaaan, zal de volle aandacht moeten blijven gewijd aan de perspectieven, die Zeeland door zijn ongerept natuurschoon biedt voor vreemdelingen-bezoek. Door middel van zulke attracties wordt aandacht extra gewekt. "Niet vesagen!" wordt het parool. Luctor Emergo. Eenmaal behalen de nooit desespereerende Zeeuwsche initiatiefnemers de overwinning. Zwartkijker zijn er niet meer. -Laat ieder meewerken. Het nageslacht zal hun dankbaar blijven.
Zeeuwsche Sport
Wielerwedstrijden worden in Zeeland meer en meer georganiseerd en weten ook een groote belangstelling te trekken. Zeeuwsch-Vlaanderen heeft zijn banen en zijn wiel eren thousiasten reeds enkele jaren. Zou het de invloed van België zijn of iets anders, waardoor deze tak van sport in dat deel van Zeeland zoo veel meer populair is dan in de andere deelen van onze provincie? Tallooze wegwedstrijden zijn in het Zeeuwsch-Vlaamsche landje reeds verreden. Op de banen hebben elkaar reeds bekende Nederlandsche renners bekampt en propaganda gemaakt voor hun sport. Men zegt wel: het zijn beroepsrenners, dus voor hen is het geen sport meer. Onmiddellijk dient toegegeven, dat het bij wielerwedstrijden niet altijd zoo bijzonder sportief toegaat. Maar bij de jongeren is dat anders, omdat zij meestal niet in de baan komen om geld te verdienen. Zij komen nog niet met het doel door iets te bereiken straks een contract te kunnen sluiten. Zij weten, dat ze heel klein zijn en dat het niet zoo gemakkelijk is, onder de grooten te komen. De jongeren worden echter door de deelname van de cracks aangezet tot hardere training, zij leeren tevens. Toch schijnt het een onmogelijkheid te zijn om nu eens een zuiveren wedstrijd om de "sport" alleen te kunnen verrijden. Bekijk de reclameplaten van de kleinste tot de grootste wedstrijden. Overal treft min met groote vette letters mededeelingen aan omtrent groote bedragen aan geldprijzen.
Zou dat niet anders kunnen? Waarom kan er niet gereden worden voor de eer alleen? Kan een mooie prestatie niet beloond worden door het schenken van eenig voorwerp van niet al te overdreven groote waarde? De "sport" zou er, dunkt ons, wel mee gediend zijn.
Ook de Middelburgsche wielerenthousiasten zijn thans begonnen met het organiseeren van een wedstrijd. Ongetwijfeld is het succes, dat Goes een paar weken terug gehad heeft met eenzelfden wedstrijd, een aanmoediging geweest, om het in de hoofdstad ook eens te probeeren. Gerekend met het schitterende zomerweer, dat een stadsmensch nu eenmaal naar buiten lokt, kunnen de organisatoren wel tevreden zijn over de belangstelling. Het verloop moge op enkele punten niet erg vlot geweest zijn, men houde er rekening mee, dat het voor de organisatoren, althans voor de meesten onder hen, de eerste maal was, dat een dergelijke wedstrijd ingericht werd.
En nu roept men reeds om een wielerbaan op Walcheren. Vlissingen zou er volgens de indertijd loopende geruchten reeds lang een gehad moeten hebben. Die opzet schijnt mislukt te zijn. Waarom, zoo vraagt men, zou Middelburg het niet probeeren? Nu waren het grasbaanwedstrijden; als het nu eens baanwedstrijden konden worden. Dan komen er andere en betere renners. De publieke belangstelling wordt grooter door wedstrijden op een baan. Het lijkt nu niet echt genoeg, het zijn "maar" grasbaanwedstrijden.
Het zou prachtig zijn, een baan in Middelburg, Goes of Vlissingen, maar ons dunkt, dat het beter is, de zaak niet al te fel aan te pakken. We hebben zooveel banen met enthousiasme zien opbouwen, die spoedig puin waren, ook financieel.
We betwijfelen, of Walcheren en Zuid-Beveland; waar de wielersport ongetwijfeld aan populariteit wint, daarvoor reeds rijp zijn.
l.l. Zaterdag werd de jaarlijks weerkeerende zwemwedstrijd in het kanaal door Walcheren van Middelburg naar Vlissingen gehouden. Voor de derde maal slaagde Kemper er in, den strijd te winnen en daarmee beslag te leggen op den daarvoor beschikbaar gestelden beker. Het is een mooie wedstrijd, welke steeds langs de kanaalzijde heel gemakkelijk te volgen is. Het is te hopen, dat nu langzamerhand ook onze Zeeuwsche zwemmers eens wat meer van zich zullen doen spreken. Er is voor de Hollandsche deelnemers wel strijd, maar dan tegen hun eigen provinciegenooten. Met de Zeeuwen, die toch in eigen home zijn, hebben zij geen last. Er wordt hier o.i. te weinig werk gemaakt van een deugdelijke training en dit is ook inderdaad moeilijk, maar waar een wil is, is een weg. De autoriteiten interesseer en zich voor de wedstrijden blijkens het feit, dat burgemeester Fernhout het startsein gaf en de waarnemend burgemeester van Vlissingen, de heer Laernoes, in zijn woonplaats de zwemmers ontving. Is er dan door gezamenlijk overleg niet iets te bereiken?
Zeeuwsche Omroep
Hallo! hallo! hier is de persdienst van den officieelen Zeeuwschen Omroep. Het verder vertellen van deze berichten, in welken vorm ook, is geoorloofd.
Men meldt ons uit Terneuzen, dat de Temeuzensche reddingsbrigade bij de Westelijke pier van de middenhaven een bordje geplaatst heeft met het opschrift: "Baadt en zwemt niet bij laag water."
Zoek liever spijkers in een dergelijke situatie!
Aan de Zeeuwsche landbouwers is meegedeeld, dat de teelt van Bravo-aardappels het volgende jaar niet toegestaan zal zijn.
De toestand in den landbouw is van dien aard, dat er geen "bravo" meer op zijn plaats is!
Uit Nieuw en St. Joosland schrijft men ons, dat de nieuwe burgemeester vergezeld van zijn wethouders zijn eerste bezoek aan de bewaarschool heeft gebracht.
Laat ons hopen, dat Z. Edelachtbare het er goed bevallen zal en dat hij weldra den weg alleen te vinden weet!
Te Vlissingen is binnengevallen het motorschip "Pax" met een lading steenkool voor Goes.
Als de "vrede" zich ook al leent voor stokerij, wat moet er dan van het pacifisme terecht komen?
Van gemeentewege is te Sluis nabij het douane-kantoor een bord geplaatst met het 4~talig opschrift: "Weest welkom in Sluis, doch kleedt u behoorlijk."
De manufacturiers mogen dankbaar zijn voor het feit, dat B. en W. gratis reclame voor hen maken!
Onze correspondent te Schore weet ons mee te deelen, dat van de lichting 1935 niemand is aangewezen tot gewoon dienstplichtige, doch dat allen tot buitengewoon milicien werden bestemd.
Buitengewoon? Wel neen! In landelijke plaatsen is ieder ingezetene uit den aard der zaak buiten gewoon!
Te Terneuzen is op de wielerbaan door een groep artisten "De komedie van het varken" vertoond. Er was weinig belangstelling.
Sinds de Varkenscentrale werkt, heeft men reeds teveel comedie bijgewoond en behoeft men gerust niet naar een wielerbaan om ze daarin te zien rennen!
Een juffrouw te Wolfaartsdijk, die, uit vrees voor erger, haar zes-jarig zoontje een broodmes ontnam, sneed zich daarbij ernstig in de handen. De dokter moest gehaald worden omdat, "Eerste hulp bij ongelukken" hier niet gevestigd is.
Zooals uit bovenstaande blijkt, kent men er wel het eerste ongeluk bij hulp!
Men bericht ons uit Breskens, dat de bond voor staatspensionneering met de ouden van dagen naar Blankenberghe in België is gereden.
Wanneer het toch om pensioen gaat, had men beter naar de Oost kunnen gaan. Indische jaren tellen dubbel!
Tot de volgende week, dames en heeren!