Ons Zeeland 1934, Ons Zeeland Panorama, jaargang 1933, nummer 24, 9 november 1934
Stormaanval op Brouwershaven
Maar geen militaire. Het zijn de vette, rondbuikige suikerbieten, die in ontelbare hoeveelheid Brouwershaven binnenstroomen, en in torenhooge stapels zelfs de hoogste huizen dreigen te overstroomen.
Er is nu drukte en vertier in deze gemeente, waarvan we kortgeleden nog op weinig optimistischen toon schreven.
Mag het dan zijn, dat ook in de suiker het vet van den ketel is, de bieten behoeven gelukkig nog niet naar den mesthoop, en het vervoer brengt tijdelijk werk mee voorvelen. Dan, zeker in dezen moeilijken tijd, mogen we het vele slijk, dat wegen en straten onbegaanbaar maakt, wel op den koop toe nemen, en we doen dit ook gaarne.
Aan de kleine, schilderachtige haven is het nu weer druk als in lang niet.
Waar we ook loopen, overal de torenhooge stapels bieten, die op inscheping wachten.
We konden natuurlijk niet nalaten, een interview te vragen aan onzen sympathieken voorvader Jacob Cats, die, nog altijd in zijn zomerkleeren, ondanks de grimmige koude, met een genoeglijk lachje deze bedrijvigheid scheen gade te slaan.
En waarlijk, jacob Cats bleek ditmaal genegen; ons even te woord te staan.
Dat wil zeggen, hij antwoordde niet direct op onze vragen, maar juist toen wij den moed wilden opgeven, en aanstalten maakten om maar weer weg te gaan, ging zijn bleeke mond open, en hij sprak als volgt:
Ick sagh met kommer aen, hoe heel dit land verkwijnde;
Hoe menigh duchtigh mens om 't daeghliks brood sich pijnde;
Ick sagh hoe d'ackerman geen schaemel brood kon winnen,
En sat mismoedigh neer, bij leghe haerd en spinnen.
Ick sagh het sorghvol veld verkommerd en verlaeten,
Ick sagh het vroeg verval aensluypen door de straeten.
Maer siet, wat sagh ick toen? Daer kwaemen van beneden,
belast en swaer getuyghd, de waegens aanghereden;
Het was de suyckerbiet, de laetste Seeusche glorie,
De vetste leckernij in onse landshistorie; .
Die brocht een nieu ghewin, die brocht wat in de laeden,
Al suyght het slijck den voet so vast aen alle paden.
Dit neem ick op den koop, ghelijck oock dat de bieten
Mijn mooye varghesicht bederven en verdrieten.
Nogh stae ick overend, en sie ick niet de mensen,
Ick blijf hun welghesind, en met mijn soetste wensen!
Walchersche Herfstschoonheid
Sommige erg gevoelige menschen plegen aan den herfst een soort van doodsbegrip vast te koppelen. Het derde jaargetijde stemt hen weemoedig. Met het vallen van de blaren krijgen ze iets melancholisch in hun uiterlijk. Ze betreuren dag aan dag, dat de zomer met zijn licht en zijn warmte, zijn vroolijke groen en zijn bloemen, alweer voorbij is. De zomer is voor hen gestorven, werkelijk gestorven. Ze vinden, dat er schaduwen van den dood door de natuur rondwaren. De akkers liggen zoo kaal en zoo naakt na den rijkdom van den oogst; 't vee is uit de verfletste weiden gehaald; de boomen gaan geraamten worden, zwart en levenloos. Weemoed, die eerst na lange weken overwonnen kan worden.
Het leven is voor deze menschen niet gemakkelijk. Vooral niet, wanneer ze in een omgeving verkeeren, die voor hun innerlijke moeilijkheden geen oog heeft. Hun naasten vergeten wel eens, dat de melancholische gewaarwordingen, die ze zelf niet kennen, reëele bestanddeelen des levens zijn. Het gaat niet aan, er den spot mee te drijven. Dat is harteloos; en al komt die harteloosheid dan ook voort uit onkunde of onwetendheid, te vergoelijken valt ze daarmee niet. Spot is een venijnig ding, dat ook ongezien soms diep, heel diep wondt. En dat kan een ieder weten en daarom dient men er behoedzaam mee te zijn; in elk geval.
Voor den psychisch geheel gezonden en levenslustigen mensch heeft de herfst in zichzelf natuurlijkerwijs niets weemoedigs of betreurenswaardigs. Hij aanvaardt hem als iets vanzelfsprekends, iets dat bij het leven behoort. Van sterven en van dood is dan geen sprake. Alleen maar van slapengaan. De natuur legt zich ter ruste, om het volgend voorjaar met nieuwen luister haar kringloop te hervatten. Opwekkend gevoel, dit: het sluit levensmoed en vertrouwen in zich, mitsgaders het stalend besef der eeuwigheid. Dat de boomen hun bladeren-pak afwerpen, de akkers leeg komen te staan en de weiden schijnbaar verdorren - wat beteekent het als men tegelijkertijd met zijn geestesoog ziet, hoe over enkele maanden alles opnieuw zal gaan groeien en bloeien. Zooals een mensch niet in zijn colbertje of zijn gekleede jas naar bed gaat, zoo gaat de natuur niet in haar groene, met velerlei kleuren bespikkelde habijt den winterslaap in. Van Hoogerhand werd het aldus geregeld. Wie durft zich tot critiek verstouten?
De natuur doet de dingen altijd luisterrijk, en met een zekere plechtstatigheid; maar soms ook met een griezelig geweld. Haar slapen-gaan maakt daar geen uitzondering op.
't Is, of ze er zoo tegen winter-bedtijd aardigheid in heeft, zich nog eens zeer bijzonderlijk te tooien. Het groene loof der boomen schijnt opeens door een soort van kleuren-dolheid aangetast. In duizenderlei schakeering van geel en bruin gaat het zich sieren. Sommige specimina - als de Amerikaansche eik - zien zelfs met tegen het diepste rood op. Wie de laatste weken b.v. Walcherens boschhoek nog eens heeft opgezocht, zal zich te goed hebben gedaan aan een wonderbaarlijk kleuren-festijn. De contreien van Vrouwenpolder, Oostkapelle en Domburg zijn wellicht nooit mooier dan in haar herfstkleed. Door de gedunde boomkruinen heeft de zon veel vrijer spel dan in den zomer. En ze weet ervan te profiteeren. Met het gekleurde blad en een enkele schaarsche bloem speelt ze een onvergetelijke symphonie van tinten. Het teere andante beluistert men het best bij een eenzamen vijver in de bosschen van Westhove of bij een der buitens bij Domburg; en het scherzo of het menuet waar kinderen beukenootjes rapen. Van het luisterrijke naar het plechtstatige, ce n'est qu'un pas. De herfst houdt zich meestal niet lang bij één ding op. De zon gaat schuil achter immense wolkengevaarten. Uit het Westen komen ze aandrijven, als bergen zoo groot; sneeuwwit aan den top en donkergrijs tot lei blauw of pikzwart aan den voet. Ze dringen opeen en vormen te zamen een indrukwekkend hooglandschap, waaruit ijskoude regen- en hagelbuien kunnen losbreken. Dan boort de zon zich er weer doorheen en zet lucht en landschap in een overdadig rooden gloed.
"Maar plotseling breekt de stormwind los.. .." Het griezelige geweld verloochent zich nimmer in het derde jaargetijde. Het is alsof de natuur zich nog eens flink moet uitrazen, voor ze goed en wel den winterslaap kan ingaan. Tegen het jagende, loodgrijze zwerk staan de boonien als zwarte schimmen te zwiepen. Brullend kruipt de zee bij dijk en duin op. Vergeelde blaren stuiven door het luchtruim; doode takken knappen af met een knal. Een cacophonie is het, die soms tot 'n vreeswekkende hevigheid kan aanzwellen. Vreeswekkend..., Wat wil dat hier anders zeggen, dan dat de mensch zijn eigen nietigheid beseft? Nuttige bezigheid, vooral in dezen tijd van jachten en jagen.
Luisterrijk, plechtstatig en geweldig gaat de natuur in den herfst ter ruste. Wie oogen heeft om te zien, sla het gade; wie ooren heeft om te hooren, beluistere het scherp. Het is zoozeer de moeite waard. Het geeft zooveel levensverdieping; zooveel natuurlijke en gezonde bezinning.
Plattelandsmisère
Zeeland, plattelandsprovincie,
wordt langzaam misèreland;
Door het platteland te pletten
komt men wellicht uit den brand?
Overal bezuinigingen,
veto's, korting, en dies meer;
Langzaam, langzaam, maar héél zeker,
gaan wij den ... verkanten keer!
Binnenkort zijn alle dorpen
in één stadsdeel saamgevat;
Gaat verloren de historie,
der traditie grootste schat.
Willekeurig voegt men samen,
Willekeurig decreteert
men 't bevel: Hansweert bij Axel?
Op papier loopt het gesmeerd!
Maar de Zeeuw zou toch geen ZEEUW zijn,
als hij NU niet protesteert!
Zeeuwsche Omroep
HaUo! Hallo! hier is de persdienst van den officieelen Zeeuwschen Omroep. Het verder vertellen van deze berichten, in welken vorm ook, is geoorloofd.
Uit Vlissingen meldt men ons, dat verscheidene hoogleeraren en 135 studenten een bezoek hebben gebracht aan De Schelde.
Er wordt gemompeld over een ontgroeningsactie. Er schijnt nog al veel gras op de werf te gaan groeien!
Onze correspondent te Nieuw Namen seinde ons, dat een huisvrouw bij bet koken haar arm verbrand heeft.
De tijden worden toch wel beschaafder. Toen Leiden in nood zat, wilde de burgemeester ook zijn arm voor de consumptie afstaan; hij offreerde dit lichaamsdeel echter ongekookt.
Een Middelburger is door den kantonrechter veroordeeld, omdat hij over eenig weiland geloopen had. Twee koeien en 'n schaap, die voor hezelfde feit geverbaliseerd waren, hebben aan de dagvaarding geen gevolg gegeven.
Toen vorige week de oudste inwoner van Rilland stierf, berichtte een provinciaal blad, dat bij den watervloed van 1916 zijn verdiensten door de Koningin werden erkend met een ridderorde.
Wij hopen ons lintje bij 'n beetje beter weer te krijgen!
Te Clinge hebben onbekend geblevenen eenige keien door de ruiten van den rijsontvanger gegooid.
Wie "aanslagen" pleegt moet aanslagen verwachten!
Men schrijft ons uit Vlissingen, dat het vice-consu1aat van Spanje tijdelijk opgeheven is.
Voor aangelegenheden, Sinterklaas betreffend, kan men zich vervoegen bij iederen schoorsteenveger, die wel eens als assistent van Zwarten Piet is opgetreden!
De secretaris van "Axel" heeft mededeeling in de pers gedaan dat het na den wedstrijd tegen "Middelburg" niet tot handtastelijkheden is gekomen.
Dat zou menschen, die zoo vaardig met hun voeten zijn, ook waarlijk tot oneer strekken!
De politie-orechter heeft een Krabbendijker veroordeeld wegas diefstal van aardappelen ten nadee1e van J. Adam. Wij begrijpen niet, dat dit misdrijf niet verjaard was!
Een juffrouw te Krniningen heeft met een stoel en 'n klomp het meubilair van een medemensch vernield.
De collecten voor den gewapenden dienst brengen steeds minder op in Zeeland. Bij zulken opbloei der weerbaarheid is zooiets te begrijpen!
De gemeenteraad van Krabbendijke heeft in de politie-verordening de repetities van muziekgezelschappen onder "openbare vermakelijkheden" laten zetten.
Ten aanzien van begrafenissen en kiezentrekken is nog geen beslissing genomen!
Wij sluiten nu tot volgende week, dames en heeren!
Zeeuwsche Sport
Flitsen. Zwitserland - Zwitsersche kaas - Holland - Holllandsche kaas. De volvette bleek beter. Zwitsers tracteeren op een sterk bakje Hollandsche koffie. Hoera, revanche-Milaan. Scheidsrechter met internationaal debuut. Loopbaan van 2 X 3/4 uur 'n Muzikaal publiek. Hoor ze echter liever jodelen dan fluiten. Fransche scheidsrechters schijnen gevoelig voor fluitconcerten. 4-2 boven verwachting. Lotsy - Mental training - Bob Glendenning.
Backhuis -Anderiesen - Leo Halle - alle elf: Proficiat!
Forsch partijtje - Strafschop - Genève!
Alle of zoo goed als alle voetbalenthousiasten hebben j.l. Zondag bij hun luidsprekers gezeten om te luisteren naar den nog niet geëvenaarden HoUander, Han Hollander, die weer eens ter microfoon gestegen was om ons verslag te doen van een internationalen kamp. Hoewel Vogt mede naar de Zwitsersche velden was getogen, hadden we in ons slootenlandje wat last van vocht en prefereerden deswege huis en haard boven andere, eventueel sportieve, genoegens. Er is dan ook niet veel te verslaan aan bijzondere gebeurtenissen. Een paar korfbalwedstrijden, wdke nog steeds geen belangstelling kunnen wekken, omdat het geen "kijkspel" is, maar waarin toch ook wel eens vinnig gespeeld kan worden. Zeker is er eenig verband tusschen vinnig spel en publieke belangstelling. Het publiek wil toch immers sensatie! Het valt niet zoo op, maar de trucjes zijn ook bij korfbal talrijk, al moeten we toegeven, dat de invloed van de dames wel wat kalmeerend werkt. Natuurlijk er zijn ook maar niet verder over katjes en handschoenen. Laten we zeggen, dat het bij voetbal zoo populaire, niet in Koenen voorkomende werkwoord "luppen" bij korfbal evengoed vervoegd wordt. Er zijn goede en minder goede scheidsrechters, er zijn faire, mooie en minder mooie wedstrijden, er zijn sterke en minder sterke ..... ja, wat eigenlijk? Laten we zeggen broeders en zusters. Toch komt er wat meer leven in de brouwerij dan voorheen en naast Dos, dat reeds jaren in Middelburg de korfbalsport beoefent, zien we nu ook Swift, terwijl in Vlissingen momenteel Madjoe van zich doet spreken. Zedandia te Hansweert is en blijft een trouw terugkeerende verschijning en blijft ook steeds onder de eersten, al gelooven we, dat men bezig is, de suprematie van Zedandia te supprimeeren. D.O.S. werd door de Hansweertsche ploeg j.l. Zaterdag echter nog geslagen met 3-2, wat naar onze meening niet een zoo bar slecht resultaat is. Bovendien had D.O.S. nog wd wat meer verdiend en al gaan we niet met de optimisten mee, die zeggen, dat de overwinning eigenlijk D.O.S. toekwam, een gdijk spelletje was zeer zeker verdiend.
Met echte "korfbalcijfers" werd Swift 2 geslagen door Madjoe en wel met 6-1, aldus geen twijfel latend over de kracht van de winnaars of de zwakte van de verliezers.
En nu stappen we weer af van alles wat geen voetbal is en komen op hetgeen de a.s. Zondag ons te bieden heeft. Het is op den elfden van November in de voetbalwereld lang geen wapenstilstanddag.
Indien het K.N.V.B.-programma niet gewijzigd wordt, zullen we op 11 November te genieten krijgen van den wedstrijd Middelburg-De Baronie. Na de zonderlinge escapades van Middelburg gedurende de laatste weken valt er van den eventueelen uitslag van dezen wedstrijd heel weinig te zeggen, al hebben we moed op een Zeeuwsche overwinning. Ook de Vlissingen-ploeg kan het tot een overwinning brengen op eigen terrein tegen de R.B.C.'ers. Het zal wel even aanpakken zijn, maar we vertrouwen, dat Vlissingen in de running zal blijven voor de bovenste plaats. En nu een wedstrijd, waarvan de uitslag met geen mogelijkheid te voorspellen valt: Alliance-Zeelandia. Te oordeelen naar de aanvankelijke prestaties van Alliance zouden we weer op een gelijk spel moeten wedden. Zeelandia kan echter winnen en misschien worden we gehouden voor een beetje optimistisch als we zelfs Zeelandia de beste kans geven. Zal de groen-zwarte ploeg ons teleurstellen?
Tenslotte Terneuzen-Breda. Alle voorspellingen zijn moeilijk en telkens hebben we halverwege onze voorspellingen-reeks er spijt van, dat we er aan begonnen zijn. Hier isweer zoo'n wedstrijd waarvan we zoo weinig durven zeggen, omdat Terneuzen zoo weinig constant speelt. Het zou te mooi zijn, als ane Zeeuwsche tweede-klassers wonnen. Het is voor Terneuzen een zware opgave om van Breda te winnen en als ze het klaarspelen, zal het een mooie prestatie zijn.
Hulst ontvangt De Zeeuwen. Laten we in de allereerste plaats hopen, dat het er kalmer toegaat dan vorig jaar, dan doet de overwinning er weinig toe. We geven Hulst een goede kans. Breskens tegen Axel zal voor de thuisclub wel de noodige moeite opleveren, al mag Axel de zaak niet onderschatten, want Breskens is vast en zeker met de noodige ~goede- voornemens bezield.
Sluiskil ontvangt Terneuzen 2 en zal voorloopig nog wel in de minderheid blijven. We gelooven althans niet in een wit-zwarte overwinning.
Oranje-Hoofdplaat zal er geducht spannen. Het voordeel van eigen terrein is voor Oranje van veel bdang en misschien kan dat van invloed zijn. Toch gooien we een overwinning van Hoofdplaat nog niet al te ver weg.
R.C.S. krijgt bezoek van Goes; Het meest voor de hand liggende is, dat Goes er met de overwinning vandoor gaat en daaraan zal ook wel niet veel mankeeren. Goes zal zich echter nog wel de vorige wedstrijden tegen R.C.S. herinneren en weten, dat het nog niet zoo gemakkdijk is tegen de Souburgers. Voor Goes, dat mooie kampioenskansen heeft, dient het sein geheschen te worden: "Weest op Uw hoede". Aan R.C.S. de taak om een eervollen uitslag te bevechten!
Zeeuwsche Boys gaat o.i. Zondag winnen van Middelburg 2. Het zal den Middelburg-aanval niet zoo gemakkelijk gelukken, door de Zeeuwsche Boys-defensie te dringen en al moge het dan waarschijnlijk geen groote overwinning worden, de Goesche ploeg heeft toch de beste papieren, gelooven we.
Goesche Boys gaat naar Hansweert. Twee ploegen, welke elkander niet zoo heel veel in kracht ontloopen. Meerdere routine zou Hansweert ter overwinning kunnen voeren, maar overigens is de uitslag nog een groot vraagteeken.