Ons Zeeland 1934, Ons Zeeland Panorama, jaargang 1933, nummer 48, 27 april 1934
Gasbommen op Terneuzen
Terneuzen heeft wederom wat nieuws beleefd. De plaatselijke luchtbeschermingsdienst heeft op Dinsdag 17 April een luchtaanval op Terneuzen geensceneerd met medewerking van 3 militaire vliegtuigen, politie, reinigingsdienst, brandweer, reddingsbrigades, transportcolonne, burgerwacht en padvinders. Er is hartelijk gelachen en de voorstelling bleek goed geslaagd. In stilte hebben we gehoopt, dat de luchtbeschermingsdienst nooit bij werkelijke gasbomaanvallen dienst zal behoeven te doen.
Wandelsport Walcheren
Hij die het wandelen bemint,
per groep, op groote schaal,
Bijvoorbeeld van Sluiskil naar Burgh,
of Veere-Roosendaal,
En die zich wandelbroeders zoekt,
of -zusters, zoo men wil,
Hij sluite zich bij "Walcheren" aan,
de groote wandelspil.
Maar denk er aan, een schillerhemd
staat mede op 't program;
En zonder een plusfours komt men
niet over den Sloedam.
Ook voor de damesleden zint
men op een wandelkleed,
zeer speciaal, al is men met
de keus nog niet gereed.
Wij raden combinatie aan
van nachtpon en kabaai;
Maar ook een goede brandweerhelm
met voile staat zeer fraai.
0, wandelen om 't wandelen,
dat men dit niet vergat
Maar 't is ook hier als overal:
Het oog wil ook wel wat!
Eerste bloei in Zeeland
Onze provincie is klimatologisch 'n weinig gezegend land. Hoewel, naar we meenen, Goes reeds op de derde plaats komt in de rij van plaatsen, waar 't minste regen valt, is dit feit toch in de practijk niet erg merkbaar, en misschien slechts een hobby van geleerden, die het in zooveel opzichten misdeelde Zeeland 'n hart onder den riem willen steken. Hoe dit zij, wij voor ons vinden ons klimaat waaierig en regenachtig. Van beide dingen is er wel een weinig te veel. Maar meer bedenkelijk nog zijn de plotselinge veranderingen welke op onze eilanden in den weerstoestand plegen plaats te vinden. De invloed der zee laat zich hier gelden, en vandaar de vele plotselinge overgangen, vooral tusschen droog en nat.
En zoo ook in deze Aprildagen, welke ons te genieten gaven van middenzomersche onweders, zonder dat nochtans daaraan veel behaaglijke warmte was voorafgegaan.
Maar laat ons niet klagen! Want enkele zomersche dagen zijn er toch al geweest, en wie heeft er niet van genoten?
Er wordt op zoo'n dag gezegd: je ziet het gras groeien .... en deze optimistische bewering is niet geheel zonder grond. Het is verbazingwekkend, hoeveel er op een enkelen lentedag kan veranderen. Natuurlijk speelt hier ook een rol de geringe opmerkingsgave der menschen. Naar het botten der knoppen kijkt haast niemand, maar nauwelijks zijn zij opengesprongen, of zij eischen onze aandacht op, en wij voelen plotseling, hoe onyerwacht het voorjaar is gekomen.
Ook dit jaar weer vele scherpe overgangen. Veel kou, een paar warme dagen, en ziet: allerwege bloeien vruchtboomen, langs wegen en velden.
De pruimen, die zachtjes beginnen, en de eerste kersen, en ook een enkele perzik heeft zich uitgesloofd.
Hier en daar, op een warm en beschut plekje, bloeit zelfs al een peer. Dus toch, tegen alle verwachting in, een vroeg voorjaar?
We hebben een langen tocht gemaakt door ontwakend Zeeland, en het is ons opgevallen, hoe kolossaal veel boomgaarden de laatste jaren zijn aangeplant. Overal vinden wij deze jonge aanplantingen, en het doet prettig aan, te zien, dat bij den aanleg steeds meer rekening wordt gehouden met wat Wageningen ons aan nieuwe ideeën brengt. De volle boomgaarden met de rijke onderbeplantingen zijn een lust voor oogen.
En wanneer men dit alles zoo ziet, en overal de aandacht wordt getrokken naar deze wuivende boek etten, eerste lentewinst, dan mag men onze provincie toch prijzen als een gelukkig land.
Overal bloei, overal rijkdom. Alleen: de vreemdelingen ontbreken nog. Die gaan, dank zij goed opgezette reclame, nog steeds naar de Betuwe, of elders, waar het niet mooier is dan in ons gewest. En deze voorjaarsbezoeken zijn van groot belang.
Immers, de vreemdelingen kijken eens rond, en als ze een plekje zien, dat hun bevalt, komen zij daar wellicht den zomer doorbrengen.
Zoo geeft ook de bloei aanleiding tot materialistische gedachten, welke door de omstandigheden in onzen tijd zoo zeer op den voorgrond staan.
Moge dan ook de 'roem van Zeelands bloei als een loopend vuurtje door het land gaan! Zeeland kan daarbij slechts gebaat zijn.
Bie ons op 't durp.
Dat misje, zee ik tegen de vrouwe, da misje da deug nie.
Toe toe, zee de vrouwe, die d'r nog a groozig op was, da za best gae, jie bin ok zo wandochtig! A zo'n meid is wa ziengt, dan bi jie trek bezwaerd!
Noe, let mae op m'n woorden, zee ik wee, wan daer a'k noe zo'n voorgevoel van, da ka je soms zo is e.
In ieder geval, zee ik, wil ik nie, dazze den 'eelen dag dae mae staet te blaeren, wan ik mo schrieve.
Toen stieng de vrouwe op, en ze drukten op de belle, wan m'n e in de kaemer een belle voe de keuken.
En een stuitje laeter gieng de deure open, en dae stieng Eulallea. Ei Mevrouw 'ebeld? vroog ze, en de vrouwe zee: Dat e'k net, en ik wil nie mi, da je zo staet te bleren, begriep je, wan dan kan 'um (en ze knikte mie d'r 'oot nae mien) nie werke.
Um, wie is 'um? vroog Eulallea, en ik riep: E'k je noe nie 'ezeid, da die meid pertael is. En de vrouwe riep tegelieke: 'Um, das Pier, das meneer, bedoel ik!
En Eulallea stieng mie een opene mond, en ze zee eindelienge: Noe, afijn 'oor, mae julder bin ok zukke aorige menschen. En ik begriepe nie, wat of die "um" werke mot.
Je mo nie zo pertael weze, misje, zee ik, da stae je glad nie netjes, en j'eit t'r niks mee te maeken, wat a ik werreke. Mae ik wil je we zegge, da'k voe een krante werreke, kiek! Das van meer anbelank as panne schure.
Zo, zo, zee Eulallea, afijn 'oor, je zeit 'et, en dan za 't we zo weze, en mag ik glad nie mi zienge?
Jewel, zee de vrouwe, maer alleenig fersoendelijke liederen. Watte? Zee Eulallea, en ze wier glad rood, wou jie soms bewere a'k nie fersoendelijk bin? A je dat van m'n dienkt, gae 'k op staenden voet vort!
En ze gieng a nae de deure.
Bel neent, meid, zee de vrouwe, zo bedoel ik 'et noe wi nie. Mae je mo nie altied van die waerelse diengen zienge, wan m'n e pas een sterfgeval in de fermielje g'ad.
Dat was noe we glad gin waer, maer ik liet 'et mae zo.
O, Zee Eulallea, en ze was glad verzoend, en ze gong wee nae de keuken. Een stuitje was 't stille, mae toen begon 't wee.
Eest zong ze mae van : Aan den Oever van een Stillen Vliet, en da vinde ik altied een mooi vers, mae naeder'and gieng 't wee over een Neerlans Bergje, je weet we, van die drie ruitertjes, en toen kwam ze van 't een op 't aer, en 't duurden gin 'alf ure, of dae kwam 't eigeste lied wee van dien minnaer of 'oe a je zo'n dienk noemt.
De vrouwe belden wee, en Eulallea kwam wee binnen. Noe doe je 't wee! zee de vrouwe, en ze wier kwaed.
Wat doe 'k wee r vroog EuIallea, en ze zag t'r uut of azze gin tiene kus telle.
E, die eigeste diengen zienge die a m'n verboje e, zee de vrouwe! Oo! zee Eulallea, ik wete zelf nooit wat a'k zienge.
Afijn, da gieng zo deur, en Eulallea zieng nog altied, en m'n bin a zo varre, da m'n 't acheel nie mi 'oore.
En je mo diente, da m'n vee buten bin ok, wan 't is kempleet a wee voorjaer, en zo sochte as butter in de locht.
Mae noe mis je den 'of toch, das waer, wan zo'n klein stas-tuuntje, das niks.
En de vrouwe zuch zo noe en dan ok a's, en dan zei ze : Wa bimmen toch begonne! En ik gae een bit je vaert achter de bouwerieje zette, wan da mo noe mae is klaer weze. En ik za O zo blieje weze, a'k wee fersoendelijk buten zitte, wan al da stasse gedoe das goed voe stasse menschen, en wulder bin a vees te oud om nog te veranderen. Allee, ik schee mae wee uut, wan Eulallea 'ei wee nieuwe liedjes, die azze van zo'n vint an de deure 'ekocht 'eit, en noe begint 't nieuwe leven wee van voren af an
tot kommende weke,
PIER VAN 'T HOF
Zeeuwsche Omroep
Hallo! hallo! hier is de persdienst van den officieelen Zeeuwschen Omroep. Het verder vertellen van deze berichten, in welken vorm ook, is geoorloofd.
Men meldt ons uit Zeeuwsch Vlaanderen, dat men daar de dringend-noodzakelijke verbetering der straatwegen verwacht, wanneer na de aanneming van de voorstellen der spelling-commissie een massa "klinkers" overcompleet komen!
Het aantal chirurgen neemt zienderoogen toe in Zeeland. Thans meldt men ons weer uit Goes de vestiging van een nieuwen operateur.
Nog even geduld en iedere zieke Zeeuw zal in een ommezien van tijd "uit zijn lijden vandaan" zijn!
Uit Kats schreet men ons (juist voor den maaltijd) dat de gemeenteraad met de grootst mogelijke meerderheid besloot om de Ambachtsheerlijkheid te verzoeken over te gaan tot het planten van lindeboomen; alleen dhr. Eikenhout stemde tegen. Hulde aan den man, die voor het belang ujner familie strijdt!
Men meldt ons uit Vlissingen, dat een matroos, die er met de fiets van zijn kameraad vandoor was gegaan, te Oud Gastel in handen van de gemeente-politie viel.
Volgde zeker 'n cursus voor kaperkapitein!
Te Middelburg is onder overweldigend animo een donder-jool gehouden ter eere van het vijftien-jarig bestaan van de vereeniging "Kweeklust".
Best te begrijpen, die jubelstemming, nu overal elders in land- en tuinbouw de kweeklust verdwenen is!
Onze correspondent te Veere berichtte ons, dat op 'n feestavond van Volksonderwijs het hoofd der school, tusschen twee coupletten van het "Wilhelmus", een rede heeft gehouden over wijlen H. M. de Koningin Moeder.
Dat is dan ongetwijfeld de kortste gedachtenistoespraak geweest uit heel het land!
Te Arnemuiden is groote consternatie ontstaan, omdat de Fransche grenzen gesloten zijn voor Hollandsche garnalen. De burgemeester is, naar men ons seint, speciaal voor deze aangelegenheid naar Den Haag vertrokken.
Wij begrijpen niets van die ontsteltenis. Voor dieren, die zoo goed kunnen zwemmen, staat er toch ook nog 'n zeeweg open!
In den Koudekerkschen raad heeft de voorzitter erover geklaagd, dat de ingezetenen oude kachels in de slooten werpen.
Dan is het voor het dorpsschoon waarlijk nog maar beter, dat men oude koeien uit dergelijke gelegenheden ophaalt.
Een schipper te Terneuzen is leeJijk gehavend toen hij met z'n vaartuigje langzij 'n zeeschip kwam, dat stoom ging afblazen. 0o: voor 'n schipper is het onder stoom komen altijd geen benijdenswaardig lot.
Hier is nu niets meer aanwezig, waarom wij sluiten tot de volgende week, dames en heeren!
Zeeuwsche Sport
Met een stroom van doelpunten is de strijd om de onderste plaats in de Zuidelijke eerste klasse te ontkomen, beslist. Twee wedstrijden, met niet minder dan 17 doelpunter, beslisten over 't lot van Middelburg. In een door Middelburg zeer slecht gespeelden wedstrijd moest de anders zoo sterke achterhoede zes maal bezwijken voor den NOAD-aanval. Dat deel van het elftal, waarop men het meest vertrouwde en waarvan men verwachtte, dat het met succes weerstand zou bieden aan de aanvallers der Tilburgsche ploeg, die in de competitie het zwakste deel van NOAD uitmaakten, heeft gefaald, althans voor een deel. De verwachtingen waren heel anders dan de uitslag. Twee ploegen toch kwamen in het veld, waarvan de respectieve verdedigingen als de sterkste deelen beschouwd werden, terwijl daartegenover de beide voorlinies te zwak geacht moesten worden om tegen de achterhoeden veel uit te richten. En ziedaar, Koning Voetbal beslist weer eens anders. Middelburg permitteert zich de weelde van het maken van vier doelpunten en de NOAD-aanval scoort er zes. Was de Middelburg-achterhoede in den ouden vorm geweest, dan zou een overwinning zeker aan de andere zijde gevallen zijn. Daarbij overwege men, dat het leek, alsof er in de voorhoede totaal ongeoefende deel en stonden, hetgeen ook in de middenlinie het geval was. Wij misten b.v. in de voorhoede het jonge gezicht, dat wij een week geleden tegen Excelsior zagen spelen en dat toen geen sterken indruk, maar ook lang geen zwak figuur maakte. In zijn plaats dook plotseling een speler op, dien wij in geen maanden hebben zien voetballen. Dit is geen verbetering gebleken, terwijl ook eenige andere plaatsen in het elftal dringend herziening behoeven.
Een ding is zeker en dat is, dat, wanneer Middelburg in de komende promotie-degradatie-competitie niet uit een heel ander vaatje tapt, zij volgend jaar onherroepelijk tweede klas speelt, Juliana, Tegelen en De Baronie zullen hun kans niet cadeau geven.
Als Middelburg moest degradeeren, en die kans lijkt ons niet zoo klein, dan bestaat er alle kans, dat we in de Zeeuwsche hoofdstad volgend jaar weer twee tweede-klassers tellen. Jammer zou het zijn, daar door een concentratie van alle bekwame krachten in één Vereeniging best een eerste- en een tweede-klasse-elftal konden bestaan. Men schijnt dit niet te kunnen verwezenlijken en zoo zal Zeelands hoofdstad moeten voortsukkelen, totdat de verbrokkeling leidt tot een algemeene inzinking en teruggang van de belangstelling, welke het bereiken van behoorlijke resultaten onmogelijk zal maken.
j.l. Zondag vond de beslissingswedstrijd tusschen Breskens en De Zeeuwen plaats op het Gemeentelijk Sportterrein te Middelburg. Geen van beide ploegen is boven het middelmatige uitgekomen. De Zeeuwen hebben den wedstrijd gewonnen met 2-1 en kunnen daarmee hoogst tevreden zijn.
Het spel van deze Vlissingsche ploeg rechtvaardigt misschien de overwinning, doch de kansen waren in dezen wedstrijd zeker niet meer aan den kant van het Zeeuwen-team dan aan den kant van Breskens.
Het spel van beide ploegen was uitermate zwak en een deelname aan de promotie-competitie door De Zeeuwen zal, als dit hun kracht was, zeker niet tot het gewenschte resultaat leiden. Voor Zeelandia althans lijkt ons deze ploeg niet sterk genoeg, terwijl, gezien de resultaten, welke Axel nog haalde in de tweede klasse, ook dit zich niet door De Zeeuwen zal laten kloppen.
H.K.I. behaalde in den Zondag gespeelden wedstrijd Oosterhout-H.K.I. definitief het kampioenschap van de Brabantsche derde klasse. Hoewel H.K.I. officieus kampioen was, moest deze wedstrijd ten slotte nog de beslissing brengen. De ontmoeting tusschen deze ploegen te Breda was 27 minuten voor het einde gestaakt en zoo moest deze wedstrijd op Oosterhout-terrein overgespeeld worden. Een gelijk spel bracht H.K.I. reeds het kampioenschap en dit resultaat werd dan ook bereikt, zij het in de laatste minuut, toen H.K.I. den gelijkmaker in het net deponeerde. Ook deze ploeg behoeft niet gevreesd te worden in de promotie-competitie. Wij verwachten, dat het een strijd zal worden tusschen Axel en Zeelandia, waarvan de laatste misschien iets in het nadeel is, doordat zij zich heeft moeten oefenen tegen minder sterke tegenstanders dan de Axelsche ploeg. Een terugkeer van Zeelandia in haar oude milieu is echter niet uitgesloten en wij gelooven, dat de Zeelandianen er dit jaar beter voor staan dan 't vorige.
Axel zal haar plaats echter ook niet cadeau doen en zodoende kan een spannende race tegemoet gezien worden.
Zeeland krijgt op deze wijze een flinken staart aan 't gewone programma.
De Zeeuwen, Zeelandia, Axel en Middelburg kunnen, als alles meeloopt, tot eind Juni voetballen.
De spelers der bedoelde elftallen weten alvast, hoe zij hun zomerzondagen voor 'n groot deel zullen moeten doorbrengen.